به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، علی یوسفی، عضو انجمن جامعه شناسی ایران صبح امروز(22دی) در جمع خبرنگاران اظهار کرد: زیارت یکی از شعائر و مناسک مهم دینی است که در بین اجتماعات مختلف مذهبی بر اساس آداب معینی انجام می‌گیرد و اهمیت آن نیز برحسب مفاد و معنای درون دینی آن تعیین می‌شود.
وی با بیان اینکه زیارت را اساسا باید امری دینی، معنوی و عرفانی دانست که برپایه معرفت دینی معینی انجام می‌پذیرد، تصریح کرد: زیارت از حیث بیرونی معطوف به مکانی مقدس است و از جنبه درونی برای حصول اهداف معنوی انجام می‌پذیرد.
عضو انجمن جامعه شناسی ایران با تاکید بر اینکه به هرگونه دیدار و ملاقاتی زیارت اطلاق نمی‌شود، خاطر نشان کرد: اهمیت مناسک دینی و کارکرد آن را در بین اجتماعات مذهبی متفاوت است چرا که زیارت کنشی معطوف به ارزش در راستای دست یافتن به تقرب الهی است.
وی با بیان اینکه درمیان شیعیان «زیارت» از مناسک و شعائر بسیار مهم دینی است، اذعان داشت: زیارت پیامبر اسلام(ص) و اهل‌بیت بخش مهمی از باورهای مذهبی شیعه را تشکیل می دهد.
یوسفی با بیان اینکه در اجتماعات شیعی، زیارت اهل قبور و اماکن مقدس تأثیر بسزایی در التیام‌بخشی و تخلیۀ عاطفی زائران دارد، گفت: حاجت‌مندی جز اساسی اعمال زیارتی شیعی محسوب می‌شود.
یوسفی با اشاره به نظرات برخی از جامعه شناسان درباره زیارت، اظهار داشت: ویکتور ترنر معتقد است زیارت پدیده‌ای آستانه ای بارگاهی است که بر اساس این استدلال نقطه مرکزی در عالم زیارت فرد، مکان زیارت است بنابراین فرد به طور خاص به بعد فضایی زیارت توجه می کند.
وی با بیان اینکه در واقع زیارت امری مذهبی است و در مطالعات مرتبط با زائران و زیارت این امر به وضوح دیده می شود، خاطر نشان کرد: زیارت حامل معنای روشن دینی و عبادی است و نکته مهم در مفهوم عبادی زیارت ربط آن با خالق است و این امر آن را از اعمالی که با مخلوق رابطه دارد جدا می کند.
یوسفی قصد تقرب به خدا و اطاعت امر او را جزاصلی هر عمل عبادی از جمله زیارت عنوان کرد و گفت: در این معنا، می‌توان برای عمل زیارت وجه ظاهری و باطنی قائل شد در وجه ظاهری آن رعایت آداب و مناسک زیارت است که بر وفق قواعد مذهبی معینی انجام می‌شود و در وجه باطنی آن عقیده زائر به خارق‌العادگی زیارت‌شونده است که او را به سمت عبودیت باواسطه یا توسل به زیارت‌شونده می‌کشاند.
وی خاطرنشان کرد: تحلیل پدیدارشناختی تجارب زیارتی زائران نشان می دهد که مناسک زیارت، عقیده به تقدس، عقیده به شفاعت، دلدادگی، خضوع، توسل‌جویی، مناجات و آرامش از موضوعات مرکزی معنای زیارت است که برحسب اشتراک معنا به سه مقوله کلی‌تر شامل آداب‌مندی زیارت، عقیده به خارق‌العادگی زیارت‌شونده و جذبه قابل تقسیم است.
پایان پیام/
نظر شما