سستی بنیان خانواده و سردی عواطف انسانی مشکلات آخرالزمان

خبرگزاری شبستان: یکی از پرسش هایی که ذهن بیشتر انسان هارا به خود مشغول کرده، آن است که امام زمان(ع) چگونه نظام های سیاسی گوناگون را که دارای افکار و توانایی های مختلفی هستند، از میان برمی دارد و نظام واحد جهانی تشکیل می دهد؟
سیستم و برنامه حکومتی آن حضرت چگونه است که در آن ظلم و ستمی در جهان نخواهد بود؛ فسادی صورت نمی گیرد و گرسنه ای یافت نمی شود؟

اخلاق پیش از ظهور

سست شدن بنیان خانواده، خویشاوندی، دوستی و سردی عواطف انسانی و بی مهری از ویژگی های بارز آخرالزمان است.

سردی عواطف انسانی

رسول گرامی اسلام وضعیت آن روزگار را از نظر عاطفی چنین بیان می کند. در آن روزگار، بزگ تران به زیردستان و کوچک تران ترحم نمی کنند و قوی بر ضعیف ترحم نمی نماید. در آن هنگام، خداوند به او (مهدی) اذن قیام و ظهور می دهد. نیز آن حضرت می فرماید: قیامت برپا نمی شود تا آن که زمانی فرا رسد که مردی (از شدت فقر) به اقوام و بستگان خود مراجعه کند و آنان را به خویشاوندی سوگند دهد تا بلکه به او کمک کنند. ولی چیزی به او نمی دهند. همسایه از همسایه خود کمک می طلبد و او را به حق همسایگی سوگند می دهد ولی همسایه کمکش نمی کند.

نیز آن حضرت می فرماید: از نشانه های قیامت، بدرفتاری با همسایه و گستن پیوندهای خویشاوندی است.

از آن جا که در برخی روایات "الساعه" به ظهور حضرت تاویل شده است، روایات اشراط الساعه را به نشانه های ظهور تفسیر کردند.

فساد اخلاقی

هرگونه انحراف و فسادی ممکن است به گونه ای قابل تحمل باشد، جز فساد جنسی که برای انسان های غیرتمند و شرافتمند، بسیار ناگوار و غیرقابل تحمل است. از انحراف های بسیار زشت و خطرناکی که جامعه پیش از ظهور امام زمان(ع) به آن گرفتار می شود، بی امنیتی خانوادگی و ناموسی است.

در آن روزگار، فساد و بی بند و باری اخلاقی به طور گسترده ای گسترش می یابد. قبح و زشتی کردارهای حیوانی گروهی انسان نما بر اثر گسترش فساد و تکرار آن از بین می رود و حالت طبیعی و عادی به خود می گیرد. فساد چنان فراگیر می شود که کمتر کسی می تواند یا می خواهد از آن جلوگیری کند.

جشن های دو هزار و پانصد ساله سلطنتی در سال 1350 شمسی و در زمان سلطنت محمدرضا پهلوی با عنوان جشن هنر شیراز که در آن صحنه های بسیار زشتی از زندگی حیوانی نمایش داده شد، اعتراض و خشم جامعه اسلامی ایران را برانگیخت ولی در روزگار پیش از ظهور، خبری از این اعتراض ها نیست و تنها اعتراض این است که چرا در وسط چهارراه ها چنین اعمال زشتی صورت می گیرد. این بالاترین نهی از منکری است که انجام می شود و چنین شخصی، عابد ترین فرد زمان خود است.

اینک نظری به روایات می افکنیم تا عمق فاجعه از بین رفتن ارزش های اسلامی و گسترش فساد در آن روزگار را درک کنیم. رسول خدا(ص) می فرماید: قیامت برپا نمی شود تا آنکه زنی را در روز روشن و به طور آشکار (و در پیش روی همگان از چنگ صاحبش) گرفته، در وسط راه به او تعدی کنند، ولی احدی این کار را نکوهش نکند و از آن جلوگیری ننماید. بهترین آن مردم کسی است که می گوید: ای کاش کمی از وسط راه کنار می رفتی و کارت را انجام می دادی.

همچنین حضرت می فرماید: سوگند به آن که جان محمد(ص) در دست اوست. این امت از بین نمی روند تا آن که مرد بر سر راه زنان می ایستد (وچون شیر درنده) به آن تجاوز می کند. بهترین آن مردم کسی است که می گوید: ای کاش او را پشت این دیوار پنهان می کردی و در ملاعام این عمل را انجام نمی دادی.

در بیانی دیگر می فرماید: آن مردمان چون حیوانات در وسط راه و در حضور دیگری عمل زشت را انجام می دهند ولی کسی این کردار زشت را نکوهش نمی کند و تغییر نمی دهد. بهترین آنان کسی است که می گوید: اگر از جاده و از نظر مردم دور می شدید، بهتر بود.

گسترش اعمال منافی عفت

محمد بن مسلم می گوید: به امام باقر(ع) عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! قائم شما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ امام فرمود: هنگامی که مردها خود را شبیه زنان کنند و زنان شبیه مردان شوند. آن گاه مردان به مردان اکتفا کنند(یعنی لواط کنند) و زنان به زنان.

روایت دیگری به همین مظمون از امام صادق(ع) نقل شده است. ابوهریره نیز از پیامبر(ص) نقل می کند: قیامت برپا نمی گردد تا آن که مردان برای انجام عمل زشت بر یک دیگر سبقت بگیرند، چنان که نسبت به زنان چنین می کنند.

روایات دیگری نیز به همین مضمون آمده است.

منبع: "نشانه هایی از دولت موعود" نوشته حجت الاسلام نجم الدین طبسی

پایان پیام/