به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، سی و یکمین جلسه نمایش فیلم سینما روایت با نمایش فیلم کوتاه «میتینگ» به کارگردانی امیرعباس ربیعی، با حضور این کارگردان جوان و مهدی آذرپندار، فعال رسانه‌ای در سالن اسوه برگزار شد.
«میتینگ» داستان مرگ یک سرباز آمریکایی حاضر در خاک عراق را در شرایطی روایت می کند که این سرباز دچار نوعی بیماری ذهنی شده که به توهم او منتهی شده و در نهایت نیز همین توهم است که او را از پای درمی آورد. پس از نمایش فیلم «میتینگ» امیر عباس ربیعی کارگردان فیلم درباره آن گفت: «میتینگ» محصول سفیر فیلم است. جالب است بدانید این فیلم در جشنواره مردمی عمار هیچ جایزه ای نگرفت اما در بخش نیمه بلند مورد تقدیر داوران قرار گرفت. بیش از یک سال پیش این فیلم را کار کردیم و این فیل مبه عنوان اولین تجربه بچه های سفیر به حساب می آید. ایده اولیه این فیلم نیز تعریف یک موقعیت بود که در آن یک سرباز آمریکایی توسط نیروهای خودی کشته می شود و بحث توهم هم مطرح شد.
مهدی آذرپندار نیز در این نشست طی سخنانی گفت: میتینگ به نسبت فیلم‌هایی که با محوریت سربازان خارجی در ایران ساخته می شود، خوب است. بیشتر ضعف کاراکترهای خارجی در فیلم های ایرانی به دلیل عدم شناخت از زبان و شخصیت های داستان است اما در این فیلم از آنچه به آن استاندارد می گویبم شسته و رفته تر شده است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: می توانیم در مورد سبک کار آقای ربیعی بیشتر صحبت کنیم، اما به نظر می رسد کارگردانی اثر بخصوص در وجه فرمی از داستان جلوتر است. فرم «میتینگ» کاملا تحت تاثیر زاویه دید کاراکتر است و همین باعث شده که داستان قدری الکن بماند. فیلمسازانی که در این عرصه دغدغه دارند باید بتوانند در کنار توجه به فرم، محتوا را نیز پیش ببرند.
ربیعی در این باره به موضوع برقراری ارتباط با مخاطب در فیلم هایش اشاره کرد و گفت: اعتقادم این است که همه چیز حتی فیلم باید در خدمت مخاطب باشد. به فرمی قائلم که در خدمت داستانی باشد که با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند و اگر این ارتباط برقرار نشد کارگردان مقصر است. قصدم این نبود طوری فیلم بسازم که کس دیگری این گونه نمی‌سازد. قصه برایم در الویت بود و هر آنچه که کمک کند به ارتباط مخاطب با داستان برایم اهمیت داشت. من به دنبال روایت یک زندگی ساده یعنی زندگی یک سرباز متوهم بودم.
فرم تحت تاثیر توهم کاراکتر قرار می‌گیرد
آذرپندار در این باره بیان کرد: در این فیلم فرم در خدمت داستان است و فرم تحت تاثیر توهم کاراکتر قرار می‌گیرد. در این کار داستان این‌چنینی طلبیده شده و حالا چقدر مخاطب آن را دوست دارد باید بررسی کرد. تفاوت کارهای ارزشی کوتاه در این است که محتوا به نفع فرم قربانی نمی‌شود.
وی خاطرنشان کرد: البته جریانی هم در ایران وجود داشته که سعی کرده فیلم های کوتاه را به سمت سوژه های خاص و محدود پیش برده و به عبارت بهتر شرایط محفلی شدن آن را فراهم آورد.
ربیعی با بیان اینکه در سینمای ایران فیلم کوتاه جدی گرفته نمی شود، اظهار کرد: این بزرگترین جفا برای فیلمسازان کوتاه است. اغلب گمان می‌کنند فیلم کوتاه مخاطب عام را به وجد نمی‌آورد ولی اگر برای فیلم کوتاه درست برنامه‌ریزی شود این نوع سینما هم می تواند مخاطب را به سینما بکشاند. اما متاسفانه بسترهای ارتباط مخاطب با فیلم کوتاه بسته شده و شرایط دیده شدن فیملها پدید نمی‌آید. محفلی شدن فیلم های کوتاه ناشی از سوژه های آنها است اما در سال های اخیر جشنواره عمار توانسته کاری کند که فیلم کوتاه از آن محفلهای محدود خارج شود و مخاطبی که به جشنواره می آید در کنار فیلم بلند، فیلم کوتاه هم ببیند.
هدفم از ساخت «میتینگ» شرکت در جشنواره های خارجی بود
وی در پاسخ به خبرنگار شبستان، مبنی بر شعاری بودن دیالوگ‌های فیلم و اینکه مخاطب هدف میتینگ چه قشری هستند، گفت: توزیع فیلم میتینگ طبق قرارداد با موسسه سفیر بر عهده آنهاست. البته هدف ما مخاطب بین‌الملل بود و به همین دلیل روی لهجه ها دقت زیادی کردم، چون هدفم شرکت در جشنواره های خارجی بود. البته باید بگویم که در قصه ضعف هایی نیز داریم، چراکه مخاطب درگیر و راضی نمی شود و به همین دلیل، همین وجه شعاری را پررنگ کرده است. همچنین حرف اصلی فیلم در درام و قصه شکل نگرفته است، اما اینکه فعلا در جشنواره خارجی حضور نداشتیم به دلایل شخصی است.
وی افزود: در فیلم «ولد» نیز وضعیت به همین منوال است، چراکه هدفم مخاطب خارج از کشور بوده اما مخاطب داخلی بهتر از خارجی ها با آن ارتباط برقرار می‌کند.
مدل انجمن سینمای جوان در فیلم کوتاه دیگر جذاب نیست!
آذرپندار در ادامه این نشست درباره وضعیت فیلم کوتاه در سبنمای ایران، در سخنانی انتقادی توضیح داد: یکی از معضلات فیلم کوتاه در ایران درگیری در کلیشه ها و موارد تکراری است. از دیرباز جشنواره ای به نام جشنواره فیلم کوتاه تهران را داشته ایم که برای تشخیص عیار فیلم های کوتاه نیز بیشتر به همین جشنواره تکیه شده است. اگر بخواهیم وضعیت این جشنواره را بررسی کنیم کافی است دو دوره آن را رصد کنیم تا متوجه شویم که از دوره سوم به بعد، همه چیز در حال تکرار شدن است.
وی ادامه داد: این تکرار برآمده از مدل انجمن سینمای جوان است که فیلمسازان را به سمت تکرار سوق می دهد. مدل انجمن سینمای جوان آن قدر تکثیر شده که دیگر جذاب نیست. جالب اینجاست که همین فیلمسازان برآمده از سینمای جوان وقتی به سمت سینمای بلند می آیند نیز همان سبک تکراری را ادامه می دهند و همین است که وقتی با کلی هزینه یک گروه سینمایی برای فیلمسازان این سبک موسوم به «هنر و تجربه» تاسیس می شود، مردم حتی نمی توانند با این فیلم‌ها ارتباط برقرار کنند.
آذرپندار خاطرنشان کرد: فیلم کوتاه کنونی ما شبه روشنفکری است و مردم نیز به همین دلایل متوجه روایت آن نمی شوند. اما در جشنواره عمار این گونه نیست و فیلم ها به قصه پایبندند. پیش بینی می کنم این دو جریان هماورد خوبی با هم در چند سال آینده خواهند داشت و من برای گروه دوم آینده روشن تری می بینم.
گنگی در داستان فیلم میتینگ
کارگردان فیلم «میتینگ» نیز در پایان نشست بیان کرد: سینما، سینماست و برای فیلمسازی نباید به پرحرفی روی آورد. باید از تکنیک سینما و قواعد فرمی به اندازه کافی بهره برد تا سینمایی واقعی شکل گیرد. در میتینگ هم سعی کردم این رویه را رعایت کنم.
وی در پاسخ به یک سوال درباره گنگی موجود در داستان فیلم، گفت: فرم فیلمنامه، خاص بود و البته که ما خیلی روی فیلمنامه کار کردیم تا به بهترین نسخه برسیم. در بازنویسی های مختلف همواره این ترس از گنگی را در فیلمنامه داشتیم و تلاش کردیم آن را برطرف کنیم. حتی چند بار تدوین روی کار انجام دادم، اما به نظر خودم هم کمی گنگی در داستان وجود دارد.
ربیعی در پایان تاکید کرد: می خواستم با میتینگ، این موضوع را بگویم که اگرچه آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم که خود نوعی توهم است به کشورهای منطقه حمله کرد اما خودش هم نتیجه این توهم را چیزی نیافت جز گیر افتادن در باتلاقی که راه برون رفتی از آن ندارد.
پایان پیام/
نظر شما