به گزارش خبرگزاری شبستان، کشور چین جزو اولین کشورهایی است که اسلام در آن وارد شد و پس از ورود اسلام به سرعت گسترش پیدا کرد. اسلام در اواسط قرن هفتم میلادی یعنی بیش 1300 سال پیش توسط سعدبن‌ابی وقاص نماینده عثمان بن عفان، سومین خلیفه پس از پیامبر، به این کشور راه یافت.
سعدبن‌ابی وقاص با امپراطور سلسله تانگ چین در سال 29 هجری / 650 میلادی دیدار کرد و اسلام و عادات مسلمانان را برای این امپراطور تشریح کرد. برخی مورخان این سال را، سال ورود اسلام به چین می دانند.
اسلام از راه های دریایی و خشکی وارد چین شد. یکی از این راه ها جاده ابریشم بود. تجار مسلمانان پس از انتشار دین اسلام در کشورهای غربی چین، از این جاده وارد این کشور شدند و اصول اعتقادی اسلامی و عادات ویژه اسلامی را نیز همراه با کالاهای خود به این کشور وارد کردند.
مورخان می گویند: پس از ورود مسلمان به چین بیش از 4 هزار خانواده از تجار ایرانی و عرب در زمان سلسله تانگ در شهر چیآن مستقر شدند. همچنین این سلسله از کشورهای اسلامی برای قلع و قمع کردن آشوبهای داخلی، کمکهای نظامی گرفت که در پی آن عربی جاده ابریشم به چین وارد شد. پس از آن برخی مبارزان در چین ماند، در آنجا ازدواج کردند و نسلی را از خود به جا گذاشتند.
همچنین تجار مسلمان از راه دریا به سه شهر معروف کانتون، چوانچو، یانچو، در جنوب چین وارد شدند. برخی از این تجار ترجیح دادند در چین مانده و با چینی‌ها ازدواج کنند. آنها اقدام به ساخت مساجد و مدارس در این شهرها کردند. اولین مسجد چین در شهر کانتون ساخته شد که هنوز پس از 14 قرن در شهر وجود دارد.
ژنرال چاوکوانگ‌ین از خاندان چو، سلسله سونگ را در سال 960 میلادی تأسیس کرد پس از آن سلسله سونگ به سونگ شمالی و جنوبی تقسیم شد. در دوره سونگ جنوبی حکومت به جنوب منتقل شد اقتصاد و فرهنگ پیشرفته شمالی را به جنوب منتقل کرد و جنوب توسعه اقتصادی فراوانی پیدا کرد.
چنگیزخان مغول نیز حکومت خود را در سال 1206 میلادی تأسیس کرد و فرزندش قوبلای خای سلسله یوان را در سال 1271 میلادی تأسیس کرد و پایتخت خود را دادو (پکن امروزی) قرار داد. قبلای خان به تشتت و پراکندگی مراکز قدرت پایان داد و در نهایت یک دولت بزرگ متحد را شکل داد. در این دوره صنعت کاغذ، چاپ، قطب‌نما و باروت که اختراعات چهارگانه چینی‌ها به شمار می آید، به کشورهای مختلف جهان از جمله کشورهای مسلمان منتقل شد.
در منطقه خودمختار یون نان، به ویژه در پایتخت این منطقه شهر کونینگ، آثار عربی-اسلامی به وجود آمد که تا امروز قابل مشاهده است. منابع آگاه وجود این آثار اسلامی را به فرد مسلمان عربی به نام سید شمس‌الدین که در چینی به شمس‌الدین سای یان معروف است، نسبت می دهند. همچنین بیش از 10 مسجد در کومینگ ساخته شده است و تعداد مسلمانان در یون نان حدود 600 هزار نفر می باشد.
گفتنی است، اسلام تأثیر مهمی در زندگی جامعه چینی گذاشته است و مسلمانان برای توسعه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی چین با دولت این کشور همکاری می کنند.
اما آمار تعداد مسلمانان این کشور به طور دقیق در دست نیست و آمار متفاوتی در مورد تعداد آنها ارائه می شود. بر اساس گزارشات مختلف تعداد مسلمانان بین 50 تا 100 میلیون نفر برآورد می شود.
مسلمانان در نواحی مختلف چین ساکن هستند اما اکثریت آنها در منطقه خودمختار سین کیانگ مستقر می باشد.
کشوری با 30هزار مسجد
در کشور چین با گسترش سریع، ساخت مساجد نیز در آن شروع شد، به طوری که براساس آمار این کشور 30 هزار مسجد دارد.
طی هزار سال، مسلمان چینی مساجد کوچک وبزرگی را ساخته اند. آمارها حاکی از این است که مساجد چین بیش از 30 هزار باب است.
برخی از مساجد چین تاریخی و ریشه دار هستند، برخی دیگر از مهندسی و معماری شگفت انگیزی برخوردارندو در برخی از این مساجدانعکاس تبادلات فرهنگی چین با کشورهای عربی دیده می شود.
گفتنی است، قدمت مساجد در چین به زمان خانواده تانگ(618-907) بر می گردد که در شهر''کوانگچو'' مسجد''هواچنگ'' را ساختند .
بنا بر نقلی این مسجد به دست سعد بن ابی وقاص در زمان ورودش به چین ساخته است، اما تاریخ ساخت این مسجد به طور دقیق مشخص نبوده و براین روایت نمی توان استناد کرد.
چینی ها در اواخر دوره سلسه تانگ و اوایل سلسه سونگ(960-1279)مسجد''لی تانگ'' یعنی سالن اجتماع را ساختند .بعد ها نام آن را به '' لی بای تانگ'' یعنی نمازخانه یا '' سی تانگ'' یعنی عبادتگاه تغییر دادند.
در اواسط قرن 13 میلادی مسلمان چین این مسجد را '' چینگ چن سی'' یعنی عبادتگاه صفا وحق نام گذاری کردند که این نام بعد از گذشت 2 قرن،هنوز برسر زبان ها است.
کلمه'' چینگ'' (صفا) یعنی خداوند آنرا تا ابد پاکیزه نگه می دارد؛ کلمه'' چن'' (حق) یعنی خداوند یکتاست و نه فرزندی دارد و نه او فرزند کسی است و مانند وکفوی ندارد؛ اما کلمه ''سی'' (عبادتگاه) از بودایی های چینی گرفته شده است و از کلمه مسجد تا حدی دور است.
مسجد تنها عبادتگاه برگزیده مسلمان و مرکزی برای فعالیتهای دینی و مکانی برای گسترش دین اسلام وآموزش اهل علم است .
این مساجد علاوه بر وقت نماز ، سخنرانی و وعظ ، جهت مراسم ازدواج، کمک به نیازمندان و برپایی مسابقه های ورزشی و... باز است.
چین مساجد مهم دیگری نیز دارد.از مهمترین مساجد چین که به زمانهای قدیم برمی گردد .
مسجد '' ''هواچنگ'' شهر''کوانگچو'' مرکزی برای فعالیتهای دینی - مذهبی مسلمانان بوده وهمچنین فضا را برای فعالیتهای تجاری آن زمان فراهم کرده است.
مسجد'' چنگ جنگ '' در یکی از شهرهای قدیمی چین است ؛ که زمین وساختمانها برای مسلمانان می خریدند حتی در روزهای اولیه مقبره هایی نیز برای اقلیتهای اسلامی ساختند.
فعالیتهای این دو مسجد تنها به امور مذهبی محدود نمی شود؛ از این رو با استحکام روابط خود با مسلمانان محلی، توانستند مساجد متعدد دیگری در چین بسازند.
پایان پیام/
نظر شما