به ادعای آمار رسمی کشور که از سوی ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز اعلام شده، سالانه حدود ۲۰ تا ۲۵ میلیارد دلار کالای قاچاق کشور وارد می شود. این رقم به رغم همه تاکیدات از سوی رهبر معظم انقلاب مبنی بر مبارزه با قاچاق کالا و ارز، روز به روز بیشتر می شود.
قطعا قانونی که حدود 80 سال پیش در این زمینه نوشته است نمی تواند با معضلی که هروز به پیچیدگی‌ها و روش‌های آن افزوده می شود، مبارزه کند.
هرچند دولت در زمینه مبارزه با قاچاق کالا و ارز به دلیل داشتن ابزارهای بازدارنده و نیز ایجابی، وظیفه ای بسیار خطیر بر عهده دارد اما قانون‌گذاران نیز در سال های اخیر تنها به تکرار آمار بسنده کرده و عزمی برای اصلاح قانونی که بازدارنده نیست، نداشته اند.
اهمیت موضوع قاچاق از آنجایی بیشتر آشکار می شود که تمرکز قاچاقیان در سال‌های اخیر بروی اجناس مصرفی و لوکس مردم به ویژه لوازم آرایشی و گوشی همراه بوده است که همین امر علاوه بر تبعات اقتصادی که می تواند در عدم رونق بازار و تولید داخل داشته باشد، سبب تغییر سبک زندگی مردم ایران نیز شده است.
گرایش به مصرف در بین مردم یکی از آسیب های بزرگ قاچاق کالا در ایران بود که متاسفانه در غفلت مسئولان و بی‌توجهی آنها به منویات رهبری در این خصوص، روز به روز ابعاد گسترده‌تری به خود گرفت و اکنون می‌توان ادعا کرد همه خانواده‌های ایرانی درگیر فضای مصرفی هستند.
در همین راستا رهبر معظم انقلاب که دغدغه بسیار در این زمینه داشته و در هر دوره‌ای در خصوص لزوم مبارزه جدی با قاچاق به دولت‌های وقت تذکراتی را اعلام کرده‌اند، در ۱۲ تیرماه سال ۸۱ فرمان تاریخی در مورد مبارزه با قاچاق کالا و ارز خطاب به رئیس جمهور وقت صادر کردند. این فرمان بدین مضمون است:« گسترش پدیده قاچاق و تأثیر مخرب آن در امر تولید و تجارت قانونی و سرمایه‌گذاری و اشتغال، خطر جدی و بزرگی است که باید با جدیت تمام با آن مبارزه کرد و بر همه دستگاه‌هایی که به نحوی می‌توانند در این امر دخیل باشند واجب است که سهم خود را در این مبارزه ایفا کنند.
اولاً باید کانون مرکزی این مبارزه در سطحی عالی نزدیک به رییس دولت و دارای اشراف قانونی بر دستگاه‌های ذی‌ربط دولتی باشد، ثانیاً تبلیغات متناسب و هوشمندانه و همه جانبه در خدمت این مبارزه قرار گیرد، ثالثاً برخورد قضایی و انتظامی، قاطع و در ارتباط کامل با تصمیم‌گیری‌های آن کانون مرکزی باشد، رابعاً عزم جدی بر این باشد که عمل قاچاقچی کاملاً برخلاف صرفه و همراه با خطر باشد و جنس قاچاق از پیش از مبادی ورودی تا محل عرضه آن در بازار، آماج اقدامات گوناگون این مبارزه قرار گیرد.
البته در این کار لازم است با دقت و مراقبت تمام از آلوده شدن عناصر دست‌اندرکار این مبارزه به بیماری رشوه و امثال آن جلوگیری شود. بدیهی است که دستگاه قضایی از یکسو و دستگاه‌های انتظامی و احیاناً نظامی از سوی دیگر وظیفه دارند در این امر مهم همکاری کامل داشته باشند».
با وجودیکه بیش از 10 سال از این فرمان تاریخی می گذرد اما شاهدیم که مبارزه با قاچاق تنها به مبارزات خرد با کوله‌برهای مرزنشین صورت گرفته است و همچنان شبکه قاچاق سازمان یافته که بازارهای عمده مصرفی ایرانی را هدف قرار داده است از دید مسئولان دولتی مغفول مانده است.
در شرایطی که ایران از رکود و بیکاری بخش اعظمی از جوانان رنج می برد و بار این وضعیت بر دوش مردم سنگینی می‌کند، معضل قاچاق کالا آنگونه که مورد نظر مردم و خواست رهبری بوده است انجام نشده است که قطعا در این زمینه هر سه قوه باید پاسخگوی مطالبات عمومی باشند.
تعیین مجازات‌هایی که تناسبی با میزان جرم ندارد از جمله موانع مبارزه جدی با قاچاق است به گونه ای که قاچاقیان در صورت بازداشت نیز، آزردگی خاطر چندانی ندارند چراکه اطمینان دارند، بازگشت به مسیر قاچاق، راه چندان دشوار و درازی نیست!.
دغدغه رهبر معظم انقلاب با گذشت بیش از 10 سال از صدور فرمان مبارزه با قاچاق کالا و ارز همچنان پابرجاست به گونه ای که ایشان، در سخنانی در این زمینه فرمودند: « مراد من از قاچاق، فلان کوله‌بَرِ ضعیفِ بلوچستانی نیست که می رود آن‌طرف یک چیزی را برمی دارد روی کول خودش می‌آورد این‌طرف؛ اینها که چیزی نیست، اینها اهمیتی ندارد؛ با آنها مبارزه هم نشود اشکالی ندارد. من قاچاق های سازمان‌یافته بزرگ را می گویم؛ ده‌ها کانتینر یا صدها کانتینر اجناس گوناگون قاچاق وارد کشور بشود؟ خب، باید برویم برخورد کنیم با اینها؛ ما دولتیم، ما قدرت داریم، ما می‌توانیم؛ به‌طور جدّی با اینها برخورد کنیم. یک نفر آدم مبتکر می‌آید، سرمایه‌ای هم دارد، فلان جنسی را که بسیار مصرفش در کشور زیاد است می خواهد تولید کند؛ می روند می گویند آقا! این را شما تولید نکن! ده میلیارد یا سی میلیارد بگیر تولید نکن؛ یا آن‌طرف زیر بار می رود و خودش را راحت می کند، یا اگر زیر بار نرفت، به او فشار می‌آورند و انواع و اقسام مشکلات را برایش درست می کنند، موانع قانونی سر راهش سبز می کنند، یا بالاخره در نهایت جنایت می کنند، به او ضربه می زنند و طرف را پشیمان می کنند. اینها چیزهای مهمّی است، اینها چیزهای امنیّتی است، اینها چیزهای ساده‌ای نیست، با این چیزها نمی شود ساده برخورد کرد. قاچاق این‌جوری است؛ سمّ تولید داخلی، قاچاق است».
نظر شما