به گزارش خبرنگار شبستان، محمدحسین رجبی دوانی، در نشست هفت یار علوی معرفی یاران حضرت علی (ع) در نمایشگاه قرآن گفت: سخت‌ترین و دردناک‌ترین دوران زندگی حضرت علی (ع) همان دوران 5 سال حکومت ایشان است که به فرموده ایشان خار در چشم و استخوان در گلو تعبیر می‌کنند و می‌فرمایند هرگز در آن دوران طلب مرگ نکردم و نخواستم خدا جای من کسی را جایگزین کند.
این استاد دانشگاه با اشاره به عدم معرفت مردم نسبت به حضرت علی (ع) افزود: حتی کسانی که حضرت علی (ع) را به عنوان جانشین اول می‌شناختند نیز به آن درجه از ولایت‌مداری نرسیدند که به فرمانبرداری از علی (ع) برسند و این مظلومیت علی (ع) است.
دوانی ادامه داد: در 25 سال بعد از رحلت پیامبر (ص) و نصب خلافت فقط 12 نفر با علی (ع) باقی ماندند که در رأس آنها چهار شخصیت که به چهار رکن اربعه تعبیر شدند قرار دادند که عبارتند از ابوذر، عمار، سلمان و مقداد.
این استاد تاریخ با بیان اینکه علی (ع) اگر یارانی با معرفت داشت هرگز بعد از پیامبر تنها نمی‌ماند، خاطرنشان کرد: معرفت به ولایت باید به گونه‌ای باشد که فرد خود را ذوب در ولایت بداند و این فرد هیچ‌گاه تعیین تکلیف برای امام خود نمی‌کند.
دوانی با اشاره به حدیثی از امام محمد باقر (ع) در مورد لغزش سه نفر از ارکان اربعه تصریح کرد: در این حدیث امام محمد باقر (ع) می‌فرمایند بعد از پیامبر عمار لغزید ولی به سرعت بازگشت، سلمان و ابوذر هم دچار مشکل شدند اما تنها کسی که لغزش نکرد، مقداد بود.
وی گفت: در آن لحظه‌ای که دشمنان به خانه زهرا ریختند و علی را گرفتند این بزرگواران در خانه زهرا (س) تحصن کردند و درد دل گفتند چرا علی (ع) نایستاد و چرا به ما امر نکرد خود را فدای او کنیم؟ و به همین جهت امام باقر (ع) می‌فرمایند به خاطر همین که در ذهن افراد گذشت آنها دچار لغزش شدند.
دوانی افزود: وقتی حضرت علی (ع) به خلافت رسیدند اکثریت به ذات علی (ع) بی‌معرفت بودند و فقط 100 یار واقعی با امام (ع) بودند این افراد تعهد کردند از ذات علی (ع) جدا نشوند مگر مرگ آنها را جدا کند. این پیمان ، پیمان مرگ بود و علی (ع) تضمین داده بود که من روز قیامت وارد بهشت نمی‌شوم مگر با شما.
وی اظهار کرد: تعدادی از این 100 نفر در جنگ صفین به شهادت رسیدند و بازماندگان از این 100 نفر نیز در کربلا به شهادت رسیدند.
پایان پیام/
نظر شما