علی پیراسته، راوی کاروان های راهیان نور در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به فضای معنوی حاکم بر جبهه های جنگ و علت شکل گرفتن این محیط معنوی، اظهار کرد: سبک زندگی ای که در جبهه های جنگ و دفاع هشت ساله شکل گرفت و تحقق یافت، مرهون چند مولفه بود. اولین دلیل را باید در ولایت مداری جست وجو کرد، چراکه رزمندگان جبهه های جنگ همه ولایت مدار بودند.
وی ادامه داد: ولایت مدار بودن چندین اتفاق را در زندگی رزمندگان جبهه های جنگ رقم زد، نخست آنکه ذائقه آنها تغییر کرد، منظور از ذائقه به جز مساله خوراک است، در واقع علاوه بر آن، ذائقه های معنوی آنان نیز تغییر کرد. مثلا کاری را برای ثواب انجام نمی دادند بلکه برایشان تبدیل به یک تکلیف شده بود که باید حتما انجام دهند، حتما باید به یکدیگر کمک کنند نه به خاطر اینکه ثواب دارد بلکه چون وظیفه شان است و چون به خدا نزدیک تر می شوند و اگر در این میان اشتباهی داشتند خود را تنبیه می کردند، مثلا در ازای اشتباه می رفتند و دو روز روزه می گرفتند.
این راوی دفاع مقدس تصریح کرد: آنها تمرین می کردند تا معنویت را در خود نهادینه کنند و به معرفت برسند، شجاعت به معنای واقعی کلمه را داشته باشند. برخی انسان ها هستد که از سر حماقت، شجاعت دارند، این افراد ادبیات هم ندارند و کارشان با حساب و کتاب نیست و به اسم اینکه رک گویند هر گونه که بخواهند حرف می زنند در حالیکه اگر انسان خداترس شود، ذائقه رفتاری او نیز تغییر می کند.
پیراسته درا دامه بیان کرد: زمانی که از معرفتی که در ایام جنگ میان جوانان ما به وجود آمد صحبت می کنم منظور معرفتی است که بر همه افراد اثر می گذاشت، چه رزمنده ای که به قول معروف بچه مثبت بود و نماز شب اش ترک نمی شد و چه شخصی که حتی نماز یومیه اش را به خوبی بلد نبود، بخواند، این معرفت در همه آنها ایجاد می شد، چون اولا همه ولایت مدار بودند و بعد اینکه تمرین داشتند و هر اشتباهی که پیش می آمد برای جبران اش اقدام می کردند.
این راوی کاروان های راهیان نور در بخش دیگری از مباحث خود در مورد توسل رزمندگان در طول هشت سال دفاع مقدس به اهل بیت علیهم السلام، تاکید کرد: توسل و توکل از یقین می آید. اگر یقین نداشته باشیم هرچه قدر هم که دعا کنیم اتفاقی نمی افتد و اگر هم بیفتد فقط به دلیل عنایت خداوند به ما است. اشاره ام به این موضوع از آن جهت بود که رزمندگان ما با یقین به خداوند توسل و توکل داشتند، بدون آنکه امکانات خاصی داشته باشند، واقعا به خداوند توکل می کردند.
وی در ادامه به بیان خاطره ای از شهید مجید زین الدین پرداخت و خاطرنشان کرد: روزی آن شهید بزرگوار عده ای از مردم را می بیند که به یک ماشین عروس نگاه می کردند و عروس نیز چهره اش نمایان بود. مردم ایستاده و تماشا می کردند. او ناگهان شروع به گفتن اذان کرد. همه تعجب کردند که چرا این فرد در این ساعت از روز اذان می گوید لذا از او سوال کردند و آن شهید بزرگوار گفت: می خواستم توجه ها را به سمت خود جلب کنم تا مردم گناه نکنند. یعنی او برای گناه نکردن مردم به خدا متوسل شد.
نظر شما