به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، طی برگزاری بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات، نشست بزرگداشت پرفسور سید حسن امین، عصر چهارشنبه 10 آبان با حضور جمعی از پژوهشگران و اندیشمندان برگزار شد. در این نشست دکتر حامد عمادزاده طی سخنانی با اشاره به تاریخچه ای از سابقه علمی خانواده پرفسور امین اظهار کرد: امین الشریعه سبزواری از شاگردان حاج ملاهادی سبزواری بود. او مردی دانشمند و جد پرفسور امین بود. همچنین پدر علامه امین نیز آیت الله سید علی نقی امین سبزواری بود که متولد سال 1298 بوده و مدرس فقه، فلسفه در مدرسه سپه سالار قدیم بود. مدرسه ای که درست پشت مدرسه مروی قرار داشت.
این پژوهشگر تصریح کرد: از فرزندان آن عالم بزرگوار پرفسور سید حسن امین است که در 17 آذر سال 1327 دیده به جهان گشود، او تحصیلات ابتدایی را نزد پدر خود می آموزد و دانش هایی از جمله منطق، فقه، فلسفه، تاریخ، جبر و مقابله، فلسفه شرق و غرب را می آموزد و سپس در دانشکده معقول و منقول وارد شده و تلمذ آیت الله سید کاظم عصار را می کند.
وی افزود: زمانی که پرفسور امین تحصیلات خود را در دانشکده حقوق به پایان می رساند مدتی در دادگستری اراک و قم مشغول به کار می شود تا اینکه در سال 1356 برای دوره عالی حقوق به انگلیس رفته و دکترای خود را دریافت می کند. از امتیازات این اندیشمند آن است که او در کتاب 6 جلدی شاهنامه امین، بسیاری از اصطلاحات فلسفی را در اشعار به شکلی ساده بیان می کند.
عمادزاده با اشاره به کتاب تاریخ حقوق نوشته پرفسور امین افزود: این اثر نزدیک به دو هزار صفحه است که از دوره ساسانیان تا اوایل دوره پهلوی وضعیت حقوقی و اجتماعی، جامعه شناسی و روان کاوی ایرانیان را بررسی می کند، این کتاب بسیار جالبی است و دوره دکتری حقوق تدریس می شود اما حیف که توسط نویسنده اثر یعنی پرفسور امین در دانشگاه ها تدریس نشد.
در ادامه این نشست دکتر حسینیان، رئیس کانون سخنوران پارسی زبان، به زمان آشنایی خود با پرفسور امین اشاره کرده و گفت: به خاطر می آورم یک روز اسفندماه بود که داشتم از جایی رد می شدم و از مقابل دکه روزنامه فروشی عبور کردم، بر حسب عادت مقابل دکه ایستادم و مجله ای را دیدم که تصویر جلد آن عکس دکتر محمد مصدق بود، منظوم ماهنامه حافظ است که بنیان گزار و سردبیرش پرفسور امین بود. نشریه را گرفتم و خواندم، به خاطر دارم که شماره 28 نشریه بود و ویژه بزرگداشت خیام و بسیاری مقالات در آن ارایه شده بود از جمله مقاله ای از استاد شفیعی کدکنی، از آن زمان بود که با ایشان مانوس شدم.
وی ادامه داد: از آثار جدی پرفسور امین، تاریخ حقوق ایران است، ندیده بودم که کسی از این منظر به حوزه مساله حقوق در ایران بپردازد، یعنی جنبه تاریخی آن را بررسی کند و چه قدر قدرتمندانه و دقیق به آن پرداختند.
حسینیان در بخش دیگری از مباحث خود با بیان اینکه تاریخ ما، تاریخ ادبیات ماست، تصریح کرد: علت حضور من در این نشست دو جنبه داشت، نخست آنکه پرفسور امین در دوران نامزدی ریاست جمهوری دکتر حسن روحانی جزو تیم مشاوران ارشد ایشان بودند. بعد از آن به پرفسور پیشنهاد شد که سفیر ایران در یونسکو باشند اما این اندیشمند پاسخ گفت که من دوست دارم در ایران بمانم و تحقیق و تفحص کنم.
این پژوهشگر افزود: قطعا اتفاقی می افتد که کسی مثل پرفسور امین با این ابعاد تربیت می شود. فرهنگ تربیت گری مربی گری است. امروز اگر در بسیاری از محافل علمی ما، انسان برجسته ای این چنین نیست و شاید اگر به چهل تا پنجاه سال قبل به این سو برگردیم کسی مثل این اندیشمند را نیابیم علت آن است که اساسا فرهنگ تربیت و مراقبت دیگر معنا ندارد، اگر پرفسور امین به این مرحله رسید علت مواظبت و مراقبتی بود که از دانش، فضیلت از سوی پدران او شد و این عطیه را به این اندیشمند رساندند. باید یاد بگیریم که وقتی به دانش و فضیلتی می رسیم تازه مسئولیت ما آغاز می شود.
حسینیان با بیان اینکه کار فرهنگی در این مملکت انسان بزرگ سر و اهل آتش می خواهد، گفت: بحث من فرهنگ تربیتی است که استاد امین دارند، این پژوهشگر بعد از سال ها که کرسی حقوق در یکی از دانشگاه های بیگانه را به دست می آورد در ایام بازنشستگی به ایران باز می گردد و تلاش می کند. او دانشنامه ایران شناسی و نشریه حافظ را در زمره فعالیت خود قرار می دهد.
وی گفت: بزرگان ما اگر ارزش دارند به دلیل آن است که به کار بزرگ خودشان پایمردانه دل بسته اند، امید و رجا آنها بر اساس حرکت است و نه رسیدن به مقصد، آنچه اینجا مهم است اینکه یاد بگیریم از هم حمایت کنیم و امانتدار باشیم و این ارث را به وارثان بعدی به خوبی منتقل کنیم.
این محقق افزود: جامعه امروز ما درگیر نداشتن محتواهای بنیادین و منشا اثر است، یعنی در بسیاری از حوزه ها مواردی را نداریم که بزرگانی نشسته باشند و محتواسازی جدی کرده باشند و این مهم به ویژه در عرصه علوم انسانی دیده می شود، لذا وقتی اسم فلسفه می آید یا سراغ فلسفه غرب می روند یا می گویند باید فلسفه را از دانشگاه ها حذف کرد. محتوای بنیادین مبتنی بر ارزش های ایرانی نداریم. از سوی دیگر از روشنفکر جماعت هم نتیجه نگرفته ایم و علت آن است که آنها فکر ملی و بومی ما را نداشتند بلکه بیشتر متاثر از فرهنگ غربی بودند و با آن فرهنگ نفس به نفس بودند. در خواست من از بزرگان ایجاد محتوای بنیادین و نظری است که بماند.
در ادامه این نشست پرفسور سید حسن امین نیز طی سخنانی کوتاهی اظهار کرد: من مطلقا شخص خود را قابل این تقدیر و تحسین ها نمی دانم، اگر هم تجلیلی می شود مرتبط با صفاتی است که بنده ناقابل به قدر استعدادم به آن صفات متصف شده ام.
وی در بخش دیگری از مباحث خود گفت: تاکنون 70 عنوان کتاب نوشته ام که از میان آنها 30 مجلد به زبان بیگانه و باقی آن به زبان پارسی است. یکی از آنها دیوان قصائد امین است. در این اثر بلندترین قصیده در طول هزار و دویست سال اخیر را گفته ام و نام آن را کمدی الهی گذاشته ام که از کمدی الهی دانته برداشتم.
گفتنی است پرفسور امین در بخش پایانی به برخی آثار خود اشاره داشت، آثاری که تعدادی از آنها را در این نشست همراه خود آورده بود و در مورد آن صحبت کرد.
نظر شما