خبرگزاری شبستان - یزد:
این روزها در حال و هوای اربعین حسینی و شهادت پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله) و امام حسن ( علیه السلام) و امام رضا ( علیه السلام) ما شاهد بازگشت زائران کربلا و نجف و مشهد مقدس هستیم.
این حضور هر سال پرشور تر از گذشته با مسافرت خیل عزاداران حسینی در شهرها و کشورهای زیارتی برگزار می شود که تجربه آن می تواند بسیاری از پرده های پنهان این حرکات را به ما نشان دهد.
امسال نیز ما سفری به این سفر معنوی در زمان شهادت ها به نجف و کربلا داشتیم که بسیاری از اتفاقات ارزشمند و زیبایی را شاهد بودیم.
یکی از این اتفاقات حضور یک زنی بود که مدتها در نجف اشرف به زائران امام حسین ( علیه السلام) خدمت می کرد و در یک مکانی که حسینیه امام رضا (علیه السلام) نام داشت زوار امام حسین را پذیرایی می کرد.
خانم موسوی به همراه یکی از فرزندانش بیش از یک سال بود که در این حسینیه در نجف اشرف که به عنوان موقوفه بود به زائران خدمت رسانی می کرد و بدون هیچگونه چشم داشتی به این امر نیز افتخار می کرد.
مکانی که این زائران ایرانی حضور پیدا می کردند حسینیه ای بسیار قدیمی که آیت الله حکیم در آن دفن شده بود و وی هم این حسینیه را وقف زائران کرده بود.
این حسینیه که بیش از 160 سال از ساخت آن می گذشت بسیار قدیمی و دارای اتاق های متعددی بود که مردان و بانوان در هر کدام از این اتاق ها استراحت می کردند.
با این مادر که صحبت می کردیم فهمیدیم که بسیاری از ایام سال را در این حسینیه به سر می برد و تنها برای دید و بازدید از اقوام به تهران سفر می کند.
خانم موسوی می گفت که من تمام زندگی ام را وقف امام حسین کرده ام و اکنون نیز روزانه تعداد زیادی زائر در این حسینیه استراحت می کنند و ما نیز این را افتخاری برای خدمت به زائران اباعبدالله میدانیم و در قبال آن نیز هیچ هزینه ای از زوار گرفته نمی شود.
وجود اتاق های با سقف های ضربی و پله های قدیمی و سردابی بسیاری قدیمی که قبر عالم بزرگوار در آن دفن شده است و پتوهای وقف شده که هر کدام از زوار نیاز دارند از آن استفاده می کنند معنایی خاص به این حسینیه بخشیده است که میتوان با زیارت قبور ائمه (ع) آن را درک کرد.
اما آنچه که ما را در فکر وا می داشت خدمت رسانی مادری بود که زندگی اش را وقف امام حسین ( علیه السلام) و زوار می کرد و بدون هیچگونه چشم داشتی در خدمت زائران بود.
گزارش: سید ضیا میررحیمی
نظر شما