خبرگزاری شبستان: آیت‌الله سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی، رئیس دستگاه قضایی کشور بین سال‌های 58 تا 68 بود و پس از رحلت امام خمینی (ره) به قم رفت و مشغول تدریس و پژوهش شد.
موسوی اردبیلی در دوران تحصیل در قم «مکاسب» را در مسجد امام تدریس می‌کرد که این موضوع به نوبه خود نشان‌دهنده توجه روحانیون و استادان حوزه علمیه به مساجد است.
وی در سال ۱۳۴۷ به تهران مهاجرت کرد و امامت جماعتی مسجد امیرالمؤمنین (ع) را بر عهده گرفت و مدتی بعد با همکاری و همفکری بعضی از دوستان خود مانند شهیدان بهشتی، مطهری و مفتح، پژوهش در علوم قرآن را به صورتی جدی آغاز کرد و کتابخانه‌ای در جوار مسجد امیرالمومنین (ع) برای این منظور بنا کرد.
مسجد امیرالمومنین (ع) تهران واقع در خیابان نصرت، نزدیک‌ترین مسجد به دانشگاه تهران به شمار می‌آمد که موسوی اردبیلی تا پیش از پیروزی انقلاب، امام جماعت آنجا ماند و هر زمان دانشجویان مراسمی داشتند که امکان برگزاری‌اش در داخل مسجد دانشگاه فراهم نبود وی با آغوش باز پذیرای آنان بود و این مسجد و امکاناتش را در اختیار دانشجویان می‌گذاشت.
وی در ادامه فعالیت‌های خود با توجه به ضرورت‌های وقت مسجد، کانون توحید را در خیابان پرچم احداث کرد که در آن، کلاس‌های متعددی با حضور برخی سخنرانان و اندیشمندان مذهبی کشور برگزار می‌شد و پایگاهی برای آموزش و پرورش دینی جوانان و برگزاری کلاس‌های دینی، فرهنگی و علمی و طرح مباحث انقلابی شد، شاید بتوان ادعا کرد این کانون پس از بسته شدن حسینیه ارشاد، مهم‌ترین پایگاه سیاسی آن زمان به شمار می‌رفت.
آیت‌الله سیدمصطفی محقق داماد؛ نخستین رئیس سازمان بازرسی کل کشور، در گفت‌و‌گویی با پایگاه خبری جماران درباره آیت‌الله موسوی اردبیلی گفته است «زمانی که ایشان از ارومیه به تهران آمدند و در خیابان امیرآباد در مسجدی، امام جماعت شدند، من در دانشگاه تهران، سال‌های آخر را می‌گذراندم، هر وقت در آن اطراف بودم، وقت نماز می‌رفتم در مسجدی که ایشان نماز می‌خواندند. عادت داشتند بعد از نماز، تفسیر قرآن می‌گفتند. من هم می‌نشستم تا پس از تفسیر، ایشان را ببینم.»
خاطرات آیت‌الله سیدمصطفی محقق داماد و یادداشت سعید حجاریان درباره موسوی اردبیلی، نشان‌دهنده کارکردهای گوناگون مساجد از جمله در زمینه دوست‌یابی و دید و بازدیدهای میان دوستان، همکاران و همرزمان است.
منابع:
سایت تبیان، خبرگزاری شبستان و پایگاه خبری جماران
نظر شما