علی شاه حاتمی کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار شبستان درباره وضعیت سینمای دفاع مقدس گفت: ترجیح می دهم در این زمینه سخن نگویم. چون آنقدر حرف زدیم و با این گوشهای کر روبرو شدیم، از حرف زدن خسته شده ایم و وقتمان به جای انجام کارهای هنری برای ارشاد مدیران هنری یا مسئولان صرف می شود.
وی با انتقاد از نبود متولی فعال و ثابتی برای سینمای دفاع مقدس گفت: نهادها و سازمانهای متعددی بودجه های کلان را برای سینمای دفاع مقدس اختصاص داده اند و حتی تولیداتی هم داشته اند. اما این تولیدات هیچ کارکردی برای دفاع مقدس و حفظ یاد و خاطره آن نداشته است. معلوم نیست مرکز حفظ آثار و ارزشهای دفاع مقدس چه می کند، خاک کشور ما که سالها پیش حفظ شده و خاطرات رزمندگان هم در حوزه هنری به شکل مستمر جمع آوری و چاپ می شود. اما بخش مهم جبهه فرهنگی مان در حفظ جنگ، سینماست که این مرکز هیچ توجهی به آن ندارد.
شاه حاتمی در ادامه با تاکید بر اهمیت سینمای جنگ در سراسر دنیا افزود: در تمام کشورهای دنیا سینمای جنگی مهمترین عامل در حفظ اثرات جنگ و اثبات حقانیت آن است و در طول سالها بسیاری از کشورها با استفاده تبلیغاتی از سینمای جنگی،جنگ افروزی خود را صلح طلبی جلوه داده اند. اما اینجا متاسفانه سینمای جنگ و فیلمهای جنگی همیشه مهجور مانده اند و به نظر می رسد که این ارگانها و سازمانها متعدد تنها برای رفع تکلیف به ساخت فیلمهای جنگی اقدام می کند.
کارگردان سریال «خوش رکاب» در ادامه با اشاره به تلاشهای خود در زمینه ساخت فیلم دفاع مقدس پس از 11 سال دوری از این سینما گفت: سال گذشته فیلمنامه ای به نام فرشته و باران را به مرحله اخذ پروانه ساخت رساندم و بنیاد سینمایی فارابی نیز قراردادی را برای ساخت این فیلم در ژانر دفاع مقدس با من امضا کرد. در عرض این یکسال حتی یک نهاد، ارگان یا شخص درگیر در مسائل سینمای جنگ و دفاع مقدس برای ساخت این فیلم پا پیش نگذاشت و کمکی به من نکرد و امروز یکی از بهترین داستانهای دفاع مقدس در حال خاک خوردن در کمد من است. چه می توان در مورد سینمایی گفت که در آن شخص مشتاقی که می خواهد نمی تواند فیلم بسازد و در بخش دیگر از آن کارگردانی که ادعا می کند رزمنده است، با ساخت فیلمهای خود جنگ و رزمندگان را به سخره می گیرد.
کارگردان فیلم «ترکش های صلح» درباره لزوم ساخت آثار سینمای دفاع مقدس گفت: همه می دانند زمانی که از جنگی فاصله می گیریم و مدتی از وقوع آن می گذرد، بهترین زمان برای شکوفایی فیلم جنگی است و ما نیز در ایران در چنین وضعیتی قرار داریم. چون دیگر محدودیت یا مسائل محرمانه نظامی وجود ندارد و می توان بسیاری از ناگفته های جنگ را بیان کرد. متاسفانه با وجود این شکوفایی ذاتی سینمای دفاع مقدس ما متولی درستی ندارد، حتی موسسه ای به نام شهید آوینی تاسیس کرده اند که در آن چند بچه بودجه های کلان مملکت را صرف آثاری می کند که حتی یک فریم از انها نیز اکران نشده است.
ادامه دارد/
نظر شما