علی شاه حاتمی، کارگردان سینما و تلویزیون در مصاحبه با خبرنگار شبستان با اشاره به کم کاری تلویزیون و لزوم توجه بیشتر رسانه ملی به 8 سال دفاع مقدس گفت: 4 سال پیش و با درخواست تلویزیون فیلمنامه ای را درباره ماجرای تنگه ابوغریب نوشتم. در ماجرای تنگه ابوغریب که پس از پذیرش قطعنامه 598 توسط ایران رخ داد، عراقی ها در منطقه فکه حمله ای را از طریق تنگه ابوغریب بر علیه ایران انجام دادند. در آن ماجرا یک گردان به تنهایی جلوی یک لشکر زرهی عراقی ایستاد و نیمی از این گردان به علت تشنگی شربت شهادت نوشیدند. این داستان تبدیل به یک سریال ده قسمتی شد که از 4 سال پیش و به درخواست شبکه اول سیما آن را اماده تولید کرده ام اما متاسفانه هنوز هیچ اتفاقی عملی در این زمینه نیفتاده و تولیدات با کیفیت صداوسیمای ملی در مورد دفاع مقدس روز به روز کمتر می شود.
شاه حاتمی با اشاره به سختی های خاص تولید فیلمهای دفاع مقدس،گفت: فیلم ساختن برای جنگ کار بسیار سختی است و نیاز به بودجه امکانات و فیلمنامه بسیار خوب دارد. نه اینکه تنها پول برای ساخت فیلمهای دفاع مقدس به دست کسانی برسد که این سینما را مسخره می کند و ارزشهای آن را زیرپا می گذارد و سینمای ارزشی را به سمت ضدارزش متمایل می کند. بهتر است که تاریخ جنگ فراموش شود چون اگر به این شکل تحریف شده به آیندگان ما برسد، نسل جدید دیگر تاریخ واقعی جنگ را قبول نخواهد داشت.
وی که از اولین کارهایش در سینما دستیاری رسول ملاقلی پور در فیلم "بلمی به سوی ساحل" در سال (1364) بوده است در بخشی از این مصاحبه به ذکر خاطرات خود از تولید این فیلم پرداخت و گفت: بلمی به سوی ساحل در دل جنگ ساخته شد و زمانی که ما برای فیلمبرداری در خرمشهر حضور داشتیم، شهر خالی از سکنه بود. تنها تعدادی مامور شهرداری و چند رزمنده در شهر مانده بودند و هر ساعت عراقی ها شهر را بمباران می کردند. زمانی که برای رسیدن به خرمشهر همراه با رسول ملاقلی پور و محسن علی اکبری تهیه کننده فیلم از جاده آبادان به خرمشهر عبور می کردیم، بیش از 150 گلوله ضدهوایی و تانک به سمت ماشین ما آمد و به شکل معجزه واری به خرمشهر رسیدند. زمانی که غروب به خرمشهر رسیدیم به جزیره مینو رفتیم و آنجا در کنار رزمندگان اقامت کردیم. همان شب ساعت 3 نیمه شب با فریاد رزمندگان از خواب بیدار شدیم که به ما می گفتند عراقی ها به جزیره حمله کردند و به ما اسلحه دادند تا با عراقی ها بجنگیم.
وی افزود: رسول ملاقلی پور کارگردانی بود که چنین شرایطی و در قلب مناطق جنگی سوسنگرد، بندر امام و خرمشهر بلمی به سوی ساحل را ساخت و در اوایل اغاز جنگ توانست توجهات بسیاری را به جبهه ها و سینمای جنگ جلب کند. به همین خاطر است که من نقش فیلمسازان را کمتر از فرمانده لشکر یا یک سردار نمی دانم . جنگ پر از ستارگانی مانند همت و باکری بود که با فدا کردن خود آب و خاک این مملکت را حفظ کردند، اما اگر با دقت ببنیم متوجه می شویم که فرمانده در نهایت یک لشکر را هدایت می کند و قدرت نفوذ او از آن بیشتر نیست اما سینماگر جنگ می تواند پیامی را به دنیا مخابره کند. این رسالت واقعی سینماگر جنگ است که رسول ملاقلی پور آن را داشت و بدون مسخره کردن یا تحریف پیام جنگ را به همه جا می رساند.
شاه حاتمی در ادامه با انتقاد از کمبود توجه نسبت به زوایای پنهان جنگ با گذشت سالها از 8 سال دفاع مقدس گفت: متاسفانه خیلی افراد فیلمهای جنگی می سازند که ارزشهای جنگ را زیرسوال می برد، باید آشکار کردن زوایای ناپیدای جنگ اولویت اصلی فیلمسازان ما باشد. باید یک قرارگاه منسجم برای حمایت و یک مرکز پشتیبانی فنی واقعی برای تامین تجهیزات و لوازم موردنیاز وجود داشته باشد تا فیلمساز دفاع مقدس بتواند با اندیشه به بلوغ رسیده خود، انگیزه ای برای کار در سینمای دفاع مقدس پیدا کند.
این کارگردان در پایان گفت: رسول ملاقلی پور سه بار سکته قلبی کرد بار اول به خاطر مشکلاتی که سر فیلم سفر به چزابه برای او پدید آمد، بار دوم زمانی که اخراجی ها را دید و بار سوم زمانی که خداوند مقدر کرده بود او به آرامش برسد.
رسول ملاقلی پور به اندازه ای به جنگ و ارزشهای آن اعتقاد داشت که زمانی که چیزی برای گفتن نداشت به سینمای جنگ ورود نمی کرد و فیلم اجتماعی می ساخت. جنگ ما فقط پس گرفتن خاک نبود، در زمان جنگ فرهنگی در جبهه ها و کشور به وجود آمد که دست نیافتنی بود و به یمن خون شهدا این کشور را از هر بلایی دور کرد اما متاسفانه عده ای پس از جنگ این ارزشها را زیرپا گذاشتند و آن قرنطینه نیز از بین رفت.
پایان پیام/
نظر شما