به گزارش خبرگزاری شبستان، پرویز بیگی حبیب آبادی، گفت: هنرمندان و اهل قلم سهم عمده ای در ارتقای فرهنگ در کشور ما دارند و در تمام فراز و نشیب های 30 سال از جمله دفاع مقدس حضور پررنگی از خود نشان دادند، ولی از جایگاه واقعی برخوردار نیستند و دلیل آن است که بسیاری از مسئولان فرهنگی ما، فرهنگی نمی اندیشند و فرهنگی کار نمی کنند. به این معنی که نگاهشان بیشتر در سطح است و به همین دلیل کار عمقی صورت نمی گیرد.
وی افزود: شاهد مثال های فراوانی در این حوزه وجود دارد. اکنون می توانیم بگوییم در حوزه شعر و طی سه دهه گذشته، بسیاری از جوانان رویکرد بسیار ارزشمندی داشتند و اتفاق بزرگی در حوزه شعر در اقصی نقاط کشور شکل گرفته است. اما می بینید که سهم فرهنگ و شعر در رسانه ملی ما، در حد یک دهم برنامه های سیاسی و ورزشی است. از سویی سهم شاعران معاصر در کتاب های دانشگاهی و دبیرستانی بسیار نا چیز است.
این شاعر در ادامه سخنانش ادامه داد:سهم شاعران در رایزنی فرهنگی و نمایندگان فرهنگی ما در طول 32 سال آنقدر ناچیز است که دیده نمی شود. در طول این 32 سال، کشور به استحکام کامل رسیده است و اگر هر سه سال مسئولان فرهنگی را تغییر داده باشیم، از تعداد بسیار رایزنان این دوران، 20 هنرمند هم دیده نمی شوند در حالی که هنرمندانی هستند که هم از تحصیلات بالای آکادمیک برخوردار هستند و هم توانمندی بالای علمی دارند.
وی همچنین به حوزه ترجمه شعر اشاره اشاره کرد و افزود: در حوزه ترجمه شعر هیچ اتفاقی نیفتاده است در این راستا می توانیم بیش از هزار کتاب در حوزه ترجمه جست و جو کنیم. در حالی که در حوزه شعر این میزان بسیار اندک بوده است. حشر و نشر با سایر هنرمندان دیگر کشورها نیز که بسیار اندک بوده از دیگر مسائل این حوزه به شمار می رود و در این راستا سفر فرهنگی ما نیز ناچیز بوده است. می تون گفت که اهل هنر در این ر استا غریبانه زندگی می کنند و دل خوش به شوق و ذوق خود هستند.
داور شعر دفاع مقدس اظهار کرد:معتقدم که شاعران دین خود را به دفاع مقدس و ادبیات شعر 20 ساله ادا کردند. در دور افتاده ترین نقاط کشور شاعرانی را داشتیم که به بالندگی رسیدند ولی سایه ای روی سرشان نیست و حمایتی از آنها نمی شود. بودجه فرهنگی نسبت به سایر بودجه ها هم قابل بحث است اگر چه در سال های گذشته تلاش های خوبی صورت گرفته است و جشنواره های متعددی مثل کتاب سال، جشنواره شعر فجر، جشنواره گام اول، جایزه کتاب فصل، کتاب پروین و جلال آل احمد برگزار شد که همه آنان نیز خوب بودند، ولی با توانمندی که در کشور و حوزه هنر وجود دارد، کسب تعادل هرگز برقرار نبوده است.
حبیب آبادی یاد آور شد: شعر باورها، هنر و سرمایه ملی ما است. شعر سد نفوذناپذیری است که می توان گفت حتی با حمله مغول هم از میان نرفت و آنان را در فرهنگ ما ذوب کرد و این سدی بود که در مقابل تهاجم وحشیانه آنان ایستاد. ولی امروز فرهنگ هیچ سهمی ندارد. تهران در دوران جنگ تحمیلی عراق هدف موشک های بسیاری قرار گرفت. ولی هم اکنون یک المان و نماد وجود ندارد که در نقطه ای بمبی فرو افتاده باشد و افرادی به شهادت رسیده یا مجروح شده باشند و اثری از این آثار باقی نمانده است. اینها موضوعاتی است که دلالت بر سخنان پیشین من دارد، دال بر این که اتفاق خاصی در حوزه فرهنگ نیفتاده است.
وی با بیان اینکه شاعران دین خود را در هشت سال دفاع مقدس به رغم این که پاسخ مناسبی از سوی مسئولان فرهنگی نشنیدند ادا کردند، اظهار کرد: در 31 شهریور سال 59 تهران مورد تهاجم هوایی قرار گرفت و در تاریخ یکم مهر همان سال، ما شعر را در روزنامه، زبان مردم و جبهه ها داریم و معنی اش این است که شاعران زودتر از دیگر مردم وارد جبهه ها شدند. ولی اتفاق خاصی نیفتاد و آنها آن طور که در شأن شان است مورد حمایت قرار نگرفتند. 32 سال از انقلاب می گذرد، ولی ما یک واحد درسی هنر و شعر و هنر انقلاب را در دانشگاه نداریم. مسئولان هم به سادگی از کنار این موضوع عبور کردند.
وی در پاسخ به تهدیدات دشمن و ایران هراسی که به کوشش آنان در حال توسعه است و این که شاعران و نویسندگان چه اقداماتی باید انجام دهند، تصریح کرد: شاعر از اطرافش تاثیر می گیرد و بر آن تاثیر می گذارد. در اطرافش ذوب می شود و این ذوب شدن باعث خلق آفرینش می شود. این که حکم کنیم در چنین شرایطی شاعران چه وظایفی دارند، به درون شاعر و فطرت او باز می گردد. نمی توان برای شاعر تکلیف تعیین کرد. چون او زنده است و هر شاعری به سرزمین و ارزش هایش عشق می ورزد. اما این که چطور شعر می خواهد بگوید و با این موضوع برخورد می کند، موضوعی است که نمی توان برای آن خط مشی تعیین کرد.
بنا بر گزارش روابط عمومی بسیج هنرمندان ،وی اضافه کرد: خود شاعر است که در فراز و نشیب قرار گیرد و حس می کند که اثری باید بیافریند و به شبکه ذهنی و درون ناخودآگاه و نیمه پنهان شاعر باز می گردد. همان طور که امروز درباره دفاع مقدس به قضاوت می نشینیم و از فعالیت شاعران در این عرصه می گوییم، این مورد را هم در آینده باید به قضاوت نشست. چون در دوران دفاع مقدس هم کسی برای شاعران حکمی تعیین نکرد. خود شاعر تشخیص داد که باید به میدان بیاید. الان هم نمی توان حکمی تعیین کرد. شاعر می تواند از کنار میدان عبور کند و می تواند تشخیص بدهد که به میدان بیاید. بستگی به نوع نگاه شاعران دارد.
وی در پایان خاطر نشان کرد: شاعران همه نوع شعر از جمله سیاسی، آئینی، اجتماعی، دفاع مقدسی و... دارند. همه این موضوع ها به شالوده ذهنی شاعر باز می گردد. شاعران در دوران هشت سال دفاع مقدس با قلم خودشان انجام وظیفه کنند و الان هم خودشان تصمیم می گیرند. طبیعی است که همه شاعران به وطن عشق می ورزند و بالندگی کشور را ارج می نهند و می خواهند که کشورشان افق های پی در پی را درنوردد و به قله ها برسد و برای آن ارزش قائل هستند ، از این رو در عرصه های مختلف تهدیدات دشمن نیز قطعا پیشگام خواهند شد.
پایان پیام/
نظر شما