به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، «جهش تولید» شعار سال جاری است که رهبر معظم انقلاب اول فروردین ماه امسال به آن اشاره کرده و مردم و مسؤولان را برای تحقق آن مأمور کردند.
مسأله مهم آن است که جهش به معنای سرعت بدون دقت نیست بلکه منظور رهبر معظم انقلاب آن است که دیگر وقت شعار دادن به پایان رسیده و امروز دیگر وقت عمل کردن به این مسائل است، به عبارت دیگر برای اصلاح ساختاری اقتصادی خود باید در حوزه تولید یک گام رو به جلو برداریم.
اقتصاد از جمله مسائلی است که در حوزه های دیگر نیز بی تأثیر نیست و در فرهنگ و سیاست و جامعه نیز تأثیر زیادی دارد و غالب کشورهایی که از وضعیت اقتصادی مطلوبی برخوردارند، میزان آسیب های اجتماعی نیز در آن جوامع به همان نسبت، کمتر است.
اما بدون تردید برای عملیاتی کردن این خواسته همه باید به میدان بیایند و در این حوزه وظیفه اصلی بر دوش قوای سه گانه کشور از جمله قوه مجریه است، به همین جهت در بخش دوم مصاحبه با حجت الاسلام دکتر «محمدهادی آزادی» پژوهشگر بخش فقه اقتصادی مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و مدرس جامعه المصطفی العالمیه تقدیم خوانندگان محترم می‌شود. در این مصاحبه اولا به ضرورت تولید اشاره شده و در نهایت وظیفه مسؤولان قوه مجریه، مقننه و قضاییه در کنار کمکی که مردم می‌توانند ارائه کنند، بررسی شده است.
در ابتدا بفرمایید به طور کلی برای تحقق «جهش تولید» چه پیشنهادی دارید؟
راه حل هایی که می توانیم داشته باشیم اولا در بخش کلی باید مسؤولان و برنامه ریزان در کارهای خود به ویژه در بودجه ریزی توجه ویژه ای به قانون اساسی و اصول آن در ارتباط با اقتصاد داشته باشند.
مسؤولان باید به فصل چهارم قانون اساسی که در مورد اقتصاد است، برگردند و اصول آن را در جامعه اجرا کنند، چراکه به نظر می رسد برنامه ریزان و صاحبان نفوذ و کارشناسان این قانون را مدنظر قرار نمی دهند که یا نمی دانند یا این این اگر هم قانون اساسی را دیده اند به اجرای آن اعتقادی ندارند. چراکه یکی از اهداف مطرح شده در قانون اساسی، رسیدن به استقلال اقتصادی است در حالی که در همین دوران برخی شعار وابستگی را مطرح می‌کنند.
اما یک سری راهکارهایی هم به صورت جزئی می‌توان ارائه کرد و آن هم این است که در هر زمینه ای که امکان ورود برای تولید داریم، دریغ نکنیم به عنوان مثال خارجی ها و دشمنان به ما می‌گویند: شما نفت دارید پس نیازی به هسته ای ندارید در حالی که این حرف درستی نیست چون ما ظرفیت کار هسته ای را داریم.
بله قبول داریم در هرجایی باید متناسب با همان محل کار کرد، وقتی زمینی قابلیت گندم را بهتر از جو دارد نباید جو بکاریم و خارجی ها و وابستگان به آنها نباید ایران را همچون یک زمین کشاورزی ببینند چون ایران یک کشور با فرهنگ مشخص و اهداف مشخص و دشمنان مشخص است که در مقابلش تحریم هایی ظالمانه، جنگ و آدم کشی و انواع دشمنی ها است.
بنابراین نمی توانیم صرفا بر اساس ظرفیت های اقتصادی فقط به استخراج نفت بپردازیم چرا که همان نفت هم تنها به صورت خام فروخته می‌شود و تولیدی در آن صورت نمی گیرد و اتفاقا این تحریم ها شاید موجب بهتر عمل کردن ما بشود.
به عقیده شما فرهنگ مصرف صحیح چه تأثیری در تولید دارد؟ به عبارت دیگر نسبت مصرف با تولید در چیست؟
ببینید تولید و مصرف با یکدیگر گره خورده اند، همچنانکه برقراری رفاه، رفع فقر و نیازمندی ها و همچنین بخشی از اهداف نظام اقتصادی اسلام برطرف کردن نیازهای انسان ها است که البته برخی اوقات این نیازها واقعی نیستند، چراکه امروزه گاهی برای مصرف کننده به توسط وسائل تبلیغاتی، نیازسازی کاذب می‌شود.
یعنی گاهی اوقات به گونه ای نیازسازی صورت می گیرد که مسافرت های تفریحی به کشورهای دیگر و آفتاب گرفتن کنار ساحل دریای فلان کشور برای یک نفر نیاز اساسی محسوب می‌شود، در حالی که اگر درست دقت کنیم ارزی که از این طریق از کشور خارج می‌شود در واقع همان پول نفتی است که فروخته شده و رفاهی است که به عده زیادی از مردم نرسیده است.
عموم مردم هم گاهی چیزهایی می خرند که نیاز ضروری آنها نیست و چندان استفاده ای نمی‌شود، یعنی به عنوان مثال یک پدر و مادر در جهیزیه دختر خود کالاهایی بعضا قرار می دهند که شاید تا آخر عمر از آن ها استفاده نکند، حتی دید مثبت به کالاهای خارجی یک فرهنگ و ذهنیت در مردم شده که باید اصلاح شود و مردم به تولید کالاهای داخلی علاقه مند شوند.
همانطور که گفتیم تولید باید با نیازهای واقعی هماهنگ شود و از طرف مقابل مدیریت اقتصادی کشور باید به فکر نیازسازی واقعی باشد قبل از این که از خارج برای مردم نیازسازی کاذب صورت بگیرد، در این صورت میل و رغبت مردم به کالاهای داخلی بیشتر می‌شود.
بنابراین برای تولید صحیح اولا باید نگاه تولید کنندگان به بازار داخلی باشد و برای این که به این مرحله برسیم باید نیازها را هم سازماندهی کنیم یعنی به عبارت دیگر باید مصرف و تولید هماهنگ شود تا نیازهای کاذب باعث نشود بخش عظیمی از ثروت از کشور خارج شود.
برای تحقق «جهش تولید» دولت و مدیران دولتی چه وظیفه ای برعهده دارند؟
اولا باید بدانیم که بخش دولتی شامل کارمندان دولت و مدیران ارشد می‌شود؛ یک کارمندی که دغدغه «جهش تولید» دارد باید در حد توان خود مشکلات تولید کننده را حل کند و خودش را به جای طرف مقابل بگذارد و تلاش کند تا ارباب رجوع را درک کند که در این صورت مسلما در همین مرحله خیلی از مشکلات حل می‌شود.
کار دیگری که کارمندان ادارات می‌توانند انجام بدهند این است که با دلسوزی و با هدف سرافرازی کشور و جهش پیدا کردن تولید کار کنند، چون می دانیم که خیلی از مشکلات نیازمند رسیدگی مسؤولان بالادستی نیست و با رسیدگی درست در همین ادارات حل می‌شود، بنابراین کارمندان دولتی به عنوان کارشناسان این عرصه نگاهی بازتر و کلی تر داشته باشند.
در بخش مدیران ارشد نیز اولا باید اعتقاد داشته باشند که فضای اقتصادی موجود نیازمند تغییر است چون بعضا گفتیم برخی به اساسا به قانون اساسی اعتقادی ندارند یا اگر دارند تنها وقتی منصوب می شوند به دنبال حفظ روال قبلی هستند و تلاشی برای تحول ندارند، بنابراین یک مدیر ارشد باید به فکر تولید، اشتغال و تحقق جهش اقتصادی در همه سطوحی که به او مربوط است، باشد.
به عقیده من دولت باید مشکلات سر راه تولید کنندگان را شمارش کند و برای آنها راه حل های مناسبی داشته باشد و اگر کشور را نیازمند قانونی در این زمینه می بیند با ارسال لایحه ای به مجلس یا بخش نامه به ادارات، در این راستا قدم بردارد.
خود ریاست محترم جمهوری چند روز پیش گفتند کسی که می خواهد از گمرک چیزی وارد کند نه از هفت خان بلکه باید از هفتاد خان بگیرد، که به عقیده من درک همین مسأله از سوی آقای روحانی نوید بخش آینده است و مسأله خوبی است؛ یعنی وقتی واردات مواد اولیه برای تولید این مقدار سخت باشد، در خود عرصه تولید سختی کار و خان های موجود چند برابر پیش راه تولیدکنندگان وجود دارد در صورتی که دولت باید برای ایجاد اشتغال تشویق کننده و تسهیل کننده امور باشد، از این رو این سخت گیری های که وجود دارد یا بعضا اصلا نیازی نیست که باید کل برداشته شود یا این که سرعت رسیدگی ها افزایش پیدا کند.
مدیران دولتی نباید به این فضا راضی باشند بلکه باید به فکر اشتغال جوان ها، تولید و عدم خام فروشی باشند و در این عرصه قدم بردارند.
وظیفه مجلس شورای اسلامی و قوه قضاییه در این عرصه چیست؟
برای مجلس نیز عقیده دارم باید لایحه هایی که برای تسهیل مسیر تولید داده می‌شود را سریع بررسی و مصوب کند و زود به مرحله اجرا برساند، همچنانکه مشکلات بانک داری و قوانین مربوط به آن مدت ها است در پیچ و خم کمیسیون های مجلس مانده و هنوز حل نشده است.
نمایندگان مجلس باید ارتباط بیشتری با مردم به ویژه تولید کنندگان داشته باشند؛ البته برخی نمایندگان فکر می‌کنند رسیدگی به وضعیت تولید به این است که این طرف و آن طرف تماس بگیرند، در حالی که این قسمتی از وظیفه است و وظیفه اصلی آن آنها این است که وضعیت را رصد کنند و طرح های مناسبی برای حل مشکلات به دیگر نمایندگان ارائه بدهند تا در نهایت در مجلس بررسی و تصویب شود.
قوه قضاییه نیز باید با جدیت در این عرصه وارد شده و با متخلفان از جمله اخلال گران در حوزه تولید، قاچاق چیان و وارد کنندگان کالاهای مشابه به کشور مقابله جدی داشته باشد. کالاهای قاچاق باید به صورت کاملا امحاء شده و از بین برود تا درس عبرتی برای دیگران باشد.
به عقیده شما مردم عادی برای تحقق «جهش تولید» چه وظیفه ای برعهده دارند؟
مردم عادی در این زمینه به دو قسمت تقسیم می شوند، عده ای روحیه کارآفرینی ندارند و برای آنها نوع کار تفاوتی نمی‌کند بلکه می خواهند عملی هرچند غیر مولد انجام بدهند و دستمزدی بگیرند.
اما بخشی از مردم هستند که نبوغ تولید، کارآفرینی و روحیه کارهای مولد دارند، برای این افراد که تمایل به تولید دارند نیز گاهی بروکراسی های پر پیچ و خم کشور موجب خستگی آنها شده و کار را در میانه راه رها می‌کنند و به هدف خود نمی رسند، بنابر این که باید به این گونه افراد روحیه داده شود تا تلاش کننده و ایده هایی که در ذهن دارند را به مرحله فعلیت برسانند.
دولت نیز در این زمینه وظیفه دارد از این قشر جامعه به عنوان نیروهای ارزشمند و در خدمت تولید، حمایت کند و امکانات مادی و معنوی خود را در اختیار آنها قرار بدهد.
تشکر می کنیم که فرصت خود را در اختیار خبرگزاری شبستان قرار دادید.
بنده هم از شما و مجموعه خبرگزاری شبستان که در این موضوع مهم دغدغه دارید تشکر می کنیم و توفیقات روزافزون شما را از درگاه ایزد منان خواستارم.
نظر شما