عدالت گمشده آموزش غیرحضوری(بخش اول)

هنوز صدای وزیر آموزش و پرورش در گوش هست که افاضه فرمودند تا قبل از کرونا ۷۰ درصد محتوای آموزشی به دانش آموزان تدریس شده و تنها ۳۰ درصد باقیمانده از طریق شبکه چهار و آموزش ارائه می شود.

خبرگزاری شبستان - هرمزگان: « غلامعباس شمس الدینی »، پیشکسوت مطبوعات و فعال فرهنگی؛ هنوز صدای وزیر آموزش و پرورش در گوش هست که افاضه فرمودند تا قبل از کرونا ۷۰  درصد محتوای آموزشی به دانش آموزان تدریس شده و تنها ۳۰  درصد باقیمانده از طریق شبکه چهار و آموزش ارائه می شود.

 

وی بیان کرد: «ممکن است وقفه ایجاد شده به دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مدارس باعث فراموشی دانش آموزان شود و ارتباط مجدد دانش‌آموزان با فضای کلاس، مدرسه و برنامه درسی سخت باشد، بنابراین برنامه‌های ما در شبکه‌های آموزش و شبکه چهار در راستای ایجاد فضای مستمر فعالیت‌های یادگیری دانش‌آموزان ادامه خواهد یافت».

 

اقدامی که هرگز مخاطبان از میزان اثر گذاری اش اطلاعی ندارند اما با توجه به ارائه نتیجه نظرسنجی مرکز تحقیقات رسانه ملی که به تازگی منتشر شده ،شبکه های آموزش و چهار به ترتیب  ۱۴ و ۷ دهم درصد و ۹ و ۹ دهم درصد مخاطب داشته اند و در جایگاه سیزدهم و چهاردهم قرار دارند این موضوع با توجه به جمعیت ۱۵میلیونی دانش آموزان نشان می دهد که این دو شبکه نتوانستند در جذب مخاطب جهش خیره کننده ای داشته باشند.

 

اگر به رشد مخاطبان این دو شبکه نسبت به زمستان ۱۳۹۷توجه شود بهتر می توان نتیجه گرفت که برنامه های آموزشی ارائه شده توسط این شبکه ها با اقبال روبرو نشده اند.

 

شبکه آموزش با ۹و ۸ دهم رشد جذب مخاطب و شبکه چهار با ۵ و ۵ دهم رشد در رتبه های ۵ و دهم قرار دارند.

 

سوال مهم این است چرا برنامه ریزان آموزش و پرورش با کمی تامل بر روی همین نظر سنجی ها کارآمدی یا ناکارآمدی برنامه های آموزشی تلویزیونی را مورد ارزیابی قرار نداده و همچنان بر ادامه آن اصرار دارند؟

 


ای کاش نظام ارزیابی تعلیم و تربیت جمعیت دانش آموزی دریافت کننده برنامه های آموزشی تلویزیونی را رصد و پایش می کرد تا دریابد که درصد اندکی از دانش آموزان کشور از این برنامه ها استفاده کرده و می کنند.

 

 تعطیلات عذاب آور


نکته مهم دیگری که باید به آن اشاره شود این که:

 


شیوع کرونا و بست نشینی اجباری خانواده ها، کامشان را تلخ کرده و می کند. حال آن که خانه نشینی اجباری طبیعتاً مشکلات اقتصادی، جدل و تنش های خانوادگی، اضطراب و ترس ناشی از ابتلا به بیماری ها و عدم تحمل یکدیگر را به همراه دارد.

 


ارائه برنامه های آموزشی تلویزیونی هم مشکلی بر مشکلات دیگر خانواده ها افزود. شبکه های ارائه دهنده آموزش ها با برنامه های فشرده در همه ایام خاصه تعطیلات(حتی روز عید و جمعه ها) اجازه نفس کشیدن به والدین و دانش آموزان نمی دهند.

 


آیا نمی شد برنامه سازان و برنامه ریزان و سفارش دهندگان به گونه ای عمل می کردند که  والدین و دانش آموزان تعطیلات رسمی را بدون دغدغه  و تنش بگذرانند؟

 

 

ارائه محتوای آموزشی در ایام تعطیلات رسمی عذاب دیگری بود که در دوره قرنطینه بر خانواده ها تحمیل شد. اگر در برنامه ریزی ها مدبرانه تر عمل می کردند  و استراحتی به والدین و دانش آموزان به واسطه تعطیلات رسمی داده می شد ایام قرنطینه قابل تحمل تر به نظر می‌رسید. این خواسته به حق والدین و دانش آموزانی است که معتقدند برنامه های آموزشی تلویزیونی چندان برایشان توفیقی به همراه نداشته و گاهی با عوارضی نیز همراه است
 

 

اندر حکایت هفتاد سی
 

 

مدرسه تلویزیونی طبق برنامه آموزش و پرورش بر فرض اینکه مدارس ۷۰ درصد محتوای آموزشی را ارائه داده اند برنامه های خود را تنظیم کرده و به پیش می برند این در حالی است که بودجه بندی کتابها در همه مدارس رعایت نشده و هستند مدارسی که هنوز ۵۰ درصد محتوای کتب را آموزش نداده بودند. عملا دانش آموزان مدارسی که از بودجه بندی کتب عقب بودند نمی توانستند با تدریس محتوای ارائه شده ارتباط برقرار نموده و در همان دقایق اولیه با سرخوردگی و عصبیت آموزش را رها می کردند.

 

سوال مهم اینجاست وزارتخانه عریض و طویل آموزش و پرورش که صدها کارشناس خبره در حوزه های مشاوره و برنامه ریزی تحصیلی، تالیف کتب، روانشناسی، مقاطع تحصیلی و.....و....و..... دارد، چرا به معایب ارائه آموزش های تلویزیونی اشاره نکردند؟ چرا ادارات کل آموزش و پرورش استان‌ها را در خصوص ارائه آموزش های تلویزیونی مسلوب الاختیار کردند و اجازه ندادند محتوای آموزشی در هر استان متناسب با شرایط آن منطقه پیش رود؟ تمرکز گرایی در این حوزه نتیجه درخشانی را درپی نداشت.

 

دبیری که در تهران تدریس کرده با دبیری که در هرمزگان، کردستان، مازندران فعالیت دارد در نحوه ارائه محتوای، در ارتباط  گیری با دانش آموزان، در قرابت زبانی و گویشی با دانش آموزان و صد البته در کسب نتیجه که همان یادگیری است تفاوت های مشهودی دارند.

 

به راستی عقب ماندگی دانش آموزانی که در مناطق روستایی فاقد امکانات سکونت دارند و هرگز نتوانستند از این آموزش ها بهره ببرند با کدامین طرح و برنامه جبران می شود؟ آیا اتخاذ این تصمیم با عدالت آموزشی منطبق است؟

 

در قسمت های بعد به نقش معلمان و مدیران آموزشی در ارائه محتوای آموزشی، ابهامات شبکه شاد و امتحانات پایان سال درصورت ادامه تعطیلی مدارس پرداخته خواهد شد.

 

 

 

 

کد خبر 917403

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha