راین به دلیل وجود مضجع امامزاده ابوالبشائر هاشم سابقه ای دیرینه در مذهب جعفری دارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از راین؛ شهر مذهبی، تاریخی و گردشگری راین مفتخر به مدفن پاک امامزاده ای از نسل امام ششم شیعیان، امام جعفرصادق علیه السلام است که در قلب شهر و در یکی از میادین اصلی قرار گرفته است؛ او ابوالبشائر هاشم (معروف به بشیر یا شیرخدا) بن تمیم ابی هاشم بن زیدالحاجی الزاهد ابی طالب بن علی الکبرآبادی بن محمّد بن علی بن محمّد بن علی الخوارزمی بن القاسم الشیخ بن محمّد الدیباج ابن الإمام جعفر الصادق (علیه السلام) است.

همانگونه که پیدا است نسب شریف امامزاده ابوالبشائر هاشم ملقب به شیرخدا با ۹ واسطه به امام صادق علیه السلام می رسد و تاریخ وفات این امامزاده جلیل القدر که ربع اول قرن ششم هجری است، گواه سابقه دیرینه مذهب جعفری در این خطه از ایران اسلامی است.

مضجع شریف امامزاده هاشم از قدیم الایام ملجأ و مأمن مردم راین و بسیاری از شهرهای اطراف بوده و هست و به عنوان یکی از امامزادگان شاخص استان کرمان مطرح است‌.
 

امامزاده ای که کرامات زیادی از او دیده شده و توسل به او مجرب است؛ تا قبل از کرونا و تعطیلی بقاع متبرکه، آستان مقدس شیرخدا پذیرای تعداد قابل توجهی زائر در ایام هفته به ویژه شب های جمعه بود؛ جدای از مجاوران حضرتش؛  زائرانی از اطراف و اکناف به آستان بوسی امامزاده مشرف شده و ضمن عرض ارادت، طلب حاجت می کنند.

مردم راین هنگام سفر و حتی مردم شهرهای جنوبی هنگام عبور از راین؛ به جهت توسل و داشتن سفری بی خطر، دور امامزاده می گردند و نذورات خود را تقدیم آستانش می کنند.

نخستین بار حجت الاسلام حمیداسماعیل پور، امام جمعه سابق راین و امام جمعه فعلی فردو، پژوهشی با استناد به متون کهن راجع به این امامزاده جلیل القدر انجام و آن را در نخستین همایش بزرگداشت امامزاده ابوالبشائر هاشم ارائه داد.

وی تصریح کرد: فخر رازی در کتاب ارزشمند خود به نام "الشجره المبارکه فی انساب آل ابی طالب" که در حقیقت کوششی ارزنده در خصوص سادات جلیل القدر است به امامزاده مدفون در راین نیز اشاره کرده است.

حجت الاسلام اسماعیل پور در این پژوهش آورده است« در این کتاب از امامزاده ابوالبشائر هاشم، پدر و جد بزرگوارش(زیدالحاجی-مدفون در منطقه شهداد) به عنوان نقبای سادات کرمان یاد شده که معنایش این است این سه بزرگوار در آن زمان کفیل و سرپرست سادات کرمان بوده و به این لحاظ موقعیت ویژه ای هم داشتند.

از آنجا که تولد و وفات فخری رازی میان سالهای 542 و 604 هجری قمری بوده و تاریخ وفات امامزاده ابوالبشائر هاشم هم مربوط به ربع اول قرن ششم هجری است لذا این فاصله زمانی کوتاه 40 تا 50 ساله میان فخر رازی و امامزاده مذکور نشانه آن است که نویسنده اطلاعات خوب و دست نخورده ای راجع به امامزاده داشته است.

سال وفات این امامزاده بیانگر آن است که آل ابی طالب و سادات از خاندان پیامبر(ص)در این منطقه دارای جایگاه ویژه ای بوده و مردم نیز ارادت خاصی به ایشان داشته اند؛ این احترام به خاندان پیامبر در آن سالها می تواند گواه تشیع مردم در آن زمان باشد»

حجت الاسلام اسماعیل پور در این زمینه به نوشته ای از کتاب " احسن التقاسیم" که در حقیقت جغرافیای نقلی است اشاره کرده و ادامه می دهد« از آنجا که کتاب مذکور در قرن 4 هجری نگاشته شده و امامزاده ابوالبشائر هاشم در قرن ششم در منطقه بوده است، نشان می دهد که طی این مدت یعنی در طول 200 سال، سادات شریف آنقدر در منطقه نفوذ داشتند که مکتب تشیع در منطقه رواج بسیار خوبی پیدا کرده است.»

وی با اشاره به اینکه محل دفن امامزاده در سابق قبرستان اصلی راین بوده است که بعدها تبدیل به خیابان شده است، گفت: اینکه در اثر خیابان کشی هم قبر شریف امامزاده از بین نرفته خود نشانه اعتقاد مردم و احترام نسبت به ایشان است؛ وقتی که ایشان و پدر و جد بزرگوارش نقبای سادات کرمان بوده اند به طور قطع از جایگاه علمی ویژه ای هم برخوردار بودند و لذا باید هم از آثار باطنی و مسائل معنوی و هم از هدایت های انان بهره گرفت لذا وقتی فخر رازی در قرن ششم چنین اطلاعاتی راجع به این امامزاده کسب می کند، نهایت قصور ما است که در قرن حاضر و با در اختیار داشتن امکانات علمی فراوان تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام ندهیم.

بر اساس گزارش شبستان؛ آنگونه که در بعضی منابع نوشته شده « ابوالبشائرهاشم از نقباء و سرپرستان سادات کرمان بوده که این محل را به عنوان باغ اختصاص و عبادتگاه خود برگزیده بود. سیدی شریف، جلیل القدر وعظیم المنزله و نقیب( سرپرست سادات کرمان) بود.

علامه نسّابه بیهقی متوفای 565هـ.ق پس از ذکر نسب شریف، وی و پدرش را از نقباء و بزرگان سادات کرمان به شمار آورده و می نویسد: او پس از پدر بزرگوارش، منصب نقابت سادات را درکرمان عده دار شد و فرزندان او جملگی در کرمان سکونت داشته اند.

جد وی امامزاده زیدالحاجی ابوطالب، درعبادت و زهد، شهرت بسزایی داشت و سیّدی عالم، فاضل دیندار بود وبه عنوان نسّابه و نقیب کرمان در آنجا می زیست و فرزندانش نیز در کرمان بودند.

حدود60 سال قبل در زمان بازسازی مقبره قدیمی، پس از برداشتن لحد که از خشت و گل بود در زیرزمین، جای قبر به طور یقین مشخص نبود، لذا کارگران باکندن سطح زمین در گوشه ای به نقطه محکم که با ملات آهکی ریخته شده بود برخوردند. در اثر ضربه کلنگ در دو نقطه، دو سوراخ در قبر مطهر نمایان شد، حاضرین که تعدادی از آنها هنوز در قید حیات هستند، شهادت می دهند که بعد از اینکه گرد و غبار تمام شد؛ بوی عطر مشک و عنبر فضا را در برگرفت و هنگامی که به داخل قبر نگریستند، جسد مطهر امامزاده ابوالبشائر هاشم سالم و بدون از هم گسیختگی باموهای بلند وخرمائی مشاهده شد، فوراً با سلام و صلوات سوراخ ها را بسته و افرادی مقداری از خاک های داخل قبر را برای شفاء مریض برداشته اند. خبر سالم بودن جسد امامزاده در شهر پیچید و مردم عشق و علاقه شان چند صد برابر شد و توجه خاصی به مزار امامزاده پیدا کردند.

علت شهرت امامزاده ابوالبشائر هاشم، به شير خدا در هيچ يك از منابع مورد اشاره قرار نگرفته است. اما گمان می رود كه او نيز همچون اجدادش بخاطر اتصاف به زهد و تقوی به شير خدا ملقب و معروف شده باشد، يا اينكه شير خدا تاريخ بازسازی بنای بقعه كه معادل سال ۱۱۱۵ قمری است، باشد»

مسجد شیرخدا، زائرسرا و چند باب مغازه از جمله فضاهای جانبی و متعلق به آستان امامزاده است.