تا رفتار کریمانه را یاد نگیریم آماده ظهور نمی‌شویم/ تعظیم شعائرالله در دهه کرامت به انتظار زمینه‌ساز کمک می‌کند

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرا رسیدن دهه کرامت و به منظور بررسی تاثیر خدمت کریمانه بر دستیابی به سبک زندگی منتظرانه و حرکت به سوی ظهور با حجت الاسلام والمسلمین «محمود ریاضت»، کارشناس مذهبی و صاحب آثاری همچون «شهروند عصر ظهور» و «احکام تولی و تبری» گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:

برای دستیابی به سبک زندگی منتظرانه و حرکت به سوی ظهور به عنوان افق غایی جامعه منتظر، خدمت کریمانه و همدلی به سبک اهل بیت(ع) چه ضرورت و نقشی دارد؟

خدمت کریمانه به سبک اهل بیت(ع) یعنی کرامت را در همه ابعاد وجودی چه شخصی، و چه اجتماعی و خانوادگی در خودمان به منصه بروز و ظهور برسانیم چنان که در همه زیاراتِ روزهای هفته که متعلق به ائمه(ع) است یک عبارت مشترک داریم و می خوانیم: «أَنْتَ يَا مَوْلايَ كَرِيمٌ مِنْ أَوْلادِ الْكِرَامِ» یعنی شما کریم و فرزند کرامت هستید.

لذا تجلی همدلی های مومنانه به سبک اهل بیت(ع) در جامعه منتظر ضرورت دارد. البته باید توجه داشت کرامت یعنی وقتی می خواهیم به کسی لطف و احسانی کنیم، به حفظ کرامت انسانی و عزت نفس طرف مقابل توجه داشته باشیم. چنان که اهل بیت(ع) در کرامت به گونه ای عمل می کردند که فرد نیازمند و محروم سرافکنده و شرمنده نشود.

بارها در سیره اهل بیت(ع) آمده که اگر کسی برای عرض حاجت به محضرشان رجوع می کرد و آنها از پشت در حاجتش را برطرف می کردند، از امام رضا(ع) درباره چرایی این مسئله سوال شد، حضرت(ع) فرمودند: نیازمند یک بار آبرویش را کف دست گذاشته و درخواستش را مطرح کرده است، نخواستیم برای بار دوم با ما چشم در چشم شود و عزت نفس او از بین برود.

آیا ممکن است همدلی ها و کمک های مومنانه ما صفت کریمانه نداشته باشد؟

اینکه کمک های مومنانه بیشتر جنبه تبلیغی و شعاری بیابد دیگر صفت کریمانه به خود نمی گیرد، متاسفانه، بعد از مطالبه مقام معظم رهبری در حوزه همدلی و کمک مومنانه، برخی این کمک ها را در بوق و کرنا و تصویرهایی را از کمک به محرومان منتشر کردند در حالی که نیاز نیست و این سبب شکست افراد محروم در خود می شود!

داشتن روح کرامت و رفتارهای کریمانه چقدر در تحقق انتظار اصیل برای ظهور امام زمان(عج) موثر است؟

در دعای شریف افتتاح می خواهیم: «اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فى دَوْلَةٍ کَریمَةٍ»، اگر منتظر حضرت مهدی(عج) هستیم باید برای کریم شدن و تقویت روح کرامت در خود تلاش کنیم.

ما از خدا می خواهیم که درک دولت کریمه مهدوی را رزق ما کند، با توجه به آنکه در دولت کریمه امام مهدی(عج) همه برخوردها کریمانه است، منتظران ظهور این دولت جهانی هم باید کریم باشند.

اگر مدعی زمینه سازی برای ظهور هستیم باید بدانیم این دولت کریمه است و منتظران چنین دولتی باید کریم باشند این کرامت در ادعیه، زیارات و آیات قرآن هم تصریح شده است چنان که قرآن می فرماید: «لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ». اشرف مخلوقات بودن انسان به دلیل کرامت است، در زیارت عاشورا نیز در دو فراز از خدا کرامت می خواهیم: «فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَ مَقَامَكَ وَ أَكْرَمَنِي (بِكَ) أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ» وقتی کریم شویم توفیق درک و همراهی دولت کریمه را می یابیم.

در گام دوم انقلاب که غایت زمینه سازی ظهور برای آن پیش بینی شده، باید طوری عمل کنیم که مطئمن شویم وقتی ظهور رخ دهد، جزء یاران امام مهدی(عج) هستیم و این محقق نمی شود مگر آنکه به صفت کرامت مزین و آراسته شویم.

چطور می شود کرامت را در منتظران و جامعه منتظر نهادینه کرد؟

صفت کریم به‌ذات برای خدا است و به مخلوقات به عَرَض اعطاء می شود، خدا اکرم‌الاکرمین است و اگر کسی می خواهد خلیفه الله و اشرف مخلوقات باشد، باید این صفت الهی را در خود ایجاد کند. خدا کرامت خویش را هیچ گاه از بنده دریغ نمی کند ما هم باید در برخورد با دیگران با کرامت خویش عمل کنیم.

چراکه اساساً بنابر آموزه های دینی گرفتن انتقام خون امام حسین(ع)، هم نوعی کرامت است برای این کرامت نیازمند معرفت به اهل بیت(ع) هستیم چنان‌که در زیارت عاشورا می خوانیم: «فأسال الله الّذی اکرمنی بمعرفتک و معرفه اولیائکم».

همین کرامت است که باعث می شود وقتی هانی بن عروه به مسلم بن عقیل گفت: وقتی عبیدالله بن زیاد به دیدار من می آید، تو از پشت او را بزن و کارش را بساز، مسلم(ع) پاسخ دهد: این از انسان کریم به دور است.

یعنی در تعالیم اهل بیت(ع) مهمان را از پشت نمی زنند ولو اینکه دشمن شماره یک آنها باشد، ولو اینکه بدانند اگر چنین کنند دیگر جنایات کربلا رخ نمی دهد! اهل بیت(ع) در جنگ هم کریمانه عمل و کرامت را در برخورد حتی با دشمن رعایت کرده اند. حافظ می گوید: «آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است/با دوستان مروت با دشمنان مدارا» استادمان مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمود: مدارا با دشمن کار شما نیست کار اهل بیت(ع) است. چنان که امام حسین(ع) در روز عاشورا حتی بر دشمن روی زمین افتاده نیز رحم داشتند و می فرمودند: جنگ ما با شما بر سر دین است و ما بر دشمن بدون شمشیر و بر زمین افتاده رحم می کنیم.

لذا اگر هر روز هم زیارت عاشورا را با 100 لعن و 100 سلام آن بخوانیم اما رفتار کریمانه را یاد نگیریم، برای درک و همراهی دولت کریمه آماده نمی شویم.

به تعبیر مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمود: مدارا با دشمن کار اهل بیت(ع) است شما با همسایه، رفیق و مشتری ارباب رجوع، همسر و فرزندتان کریم باشید.

در بحران کرونا و کمک های مومنانه به آسیب دیدگان اقتصادی آن چقدر سبک زندگی منتظرانه را توانستیم عینیت بدهیم؟

چنان که برخی در بحران کرونا کریمانه و عده ای هم متاسفانه لعینانه برخورد کردند. برخورد کریمانه برخی در همراهی با محرومان در این ایام مصداق آمادگی برای ظهور است وگرنه اینکه صرف اینکه دهه ای با عنوان کرامت داشته باشیم و برنامه های تبلیغی ترویجی اجرا کنیم اگرچه تعظیم شعائرالله است اما ما برای آمادگی برای ظهور به چیزی بیش از آن نیاز داریم.

نقل است شخصی از نزدیکان امام موسی بن جعفر(ع) برای رفتن به بغداد با حضرت(ع) وداع کرد، امام(ع) برای وی توراهی گذاشتند و او را تکریم کردند، از ایشان سوال شد چرا چنین کردید در حالی که او می رود تا زمینه قتل‌تان را فراهم کند؟

امام کاظم(ع) فرمودند: من نخواستم قاطع رحم باشم ... این است مصداق خدمت و برخورد کریمانه به سبک اهل بیت(ع) نه شوآف هایی که صرفا جنبه تبلیغ دارند.

باید توجه داشت کرامت و کریم بودن فقط دست به جیب بودن و انجام کمک های مادی نیست بلکه ابعاد مختلفی دارد که با ایجاد و تقویت و تعمیق آنها می توانیم به سمت ظهور حرکت کنیم و جزء منتظران حقیقی حضرت مهدی(عج) باشیم.

بزرگداشت دهه کرامت از نظر فضاسازی کریمانه در جامعه منتظر چه آثاری دارد؟

بزرگداشت دهه کرامت تعظیم شعائر الله است که قرآن نسبت به آن تصریح دارد: «مَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ»؛ می توان در همین همدلی ها و کمک های مومنانه در جایی که با حفظ کرامت انسانی همراه است به گونه ای تبلیغ کنیم که تعظیم و تبلیغ شعائر دینی باشد.

چراکه درباره بسیاری از اعمال عبادی واجب هم توصیه شده که در چشم و منظر دیگران انجام شود مثل نماز جماعت و حج البته با نیت قرب و رضای خدا نه اینکه دیگران ببینند. این یعنی اگر تعظیم شعائر دینی با نیت قرب الی الله انجام شود نشانه تقوای قلب است و در فرصتی همچون دهه کرامت به شرط حفظ عزت نفس محرومان می تواند به ترویج روح کرامت در جامعه منتظر کمک کند.