به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، شیوع کرونا بسیاری از فعالیت های فرهنگی و هنری را در پنج ماه گذشته به تعطیل کشاند و در این شرایط خانه نشینی بسیاری از فعالان فرهنگ و هنر خلاء برنامه های واقعی را در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی با برگزاری برنامه ها به صورت آنلاین پر کردند اما نمی شود مقایسه ای بین یک نمایش آنلاین و نمایش واقعی صحنه ای انجام داد چرا که برنامه واقعی در فضای حضوری و چهره به چهره بین تمامی عواملی که در یک نمایش به صورت زنجیر وار دخالت دارند رخ می دهد و حال از دریچه کامپیوتر و گوشی موبایل بیشتر به پخش یک فیلم و تله تئاتر شباهت دارد و یا همینطور در نمایشگاه هنری هم وضعیت به همین شکل است چرا که دیدن نمایشگاه نقاشی در فضای رئال با نمایشگاه به صورت آنلاین تفاوت دارد در نمایشگاه واقعی بیننده یک اثر را با بافت واقعی و اتمسفر نمایشگاه می بیند اما به صورت آنلاین عکس هایی را در گوشی و یا لپ تاپ خود می بیند، درست است که نمی توان نقش تسهیل گر و تاثیر گذار رسانه های اجتماعی و فضای مجازی را در محدودیت های شیوع کووید -19 نادیده گرفت، چرا که بسیاری از مردم از طریق همین رسانه های اجتماعی فضای اجتماعی بیرون از خانه را به نظاره نشستند و حتی بسیاری از ملاقات ها و ارتباطات خود را از طریق این دنیای مجازی انجام دادند، نقش واسطه بودن و تسهیل گری شبکه های اجتماعی و پر کردن خلاء برنامه های فرهنگی و هنری را با «بهناز جلالی»؛ هنرمند نقاش به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی برنامه های فرهنگی و هنری شبکه های اجتماعی و فضای مجازی چه نقشی در پر کردن خلا موجود دارند؟
در این روزها زندگی جدیدی را تجربه می کنیم که خیلی خوشایند نیست اما اگر بخواهیم خوشبینانه نگاه کنیم کرونا باعث شد ریزبینانه تر به مسائل نگاه کنیم. با توجه به اینکه مدت زیادی گالری ها و مراکز هنری تعطیل بود هنرمندان در شبکه های اجتماعی فعالیت های زیادی داشتند که قابل توجه بود، نشست ها و مصاحبه های پرباری برگزار شد که شاید اگر این برنامه به صورت نرمال و در فضای غیر مجازی برگزار می شد اینقدر بیننده نداشت.
نمایشگاه ها و نشست های آنلاین بسیاری برگزار شد که تجربه تازه ای در دنیای هنر بود؟
بله، نمایشگاه های آنلاینی برگزار شد که قابل توجه بودند و در واقع اگر شبکه های اجتماعی نبودند هنرمندان انگیزه خود را برای کار از دست می دادند و این امکانات باعث شد هنر در این موقعیت جان تازه ای بگیرد.
چگونه کرونا توانست شبکه های اجتماعی را از تهدید به یک فرصت تبدیل کند؟
به نظر من شبکه های اجتماعی قبل از کرونا هم ویترین خوبی برای نمایش آثار هنرمندان بود ولی کرونا فرصتی ایجاد کرد که تنها راه ارتباطی هنرمندان با یکدیگر شبکه های اجتماعی باشد و با توجه به اینکه شبکه اجتماعی تخصصی نداریم که هنرمندان بتوانند آزادنه کار خود را نمایش دهند و به فروش برسانند به شبکه های اجتماعی عمومی روی آوردند و موضوعی که وجود داشت این بود که هیچکدام از گالری هایی که به صورت مجازی نمایشگاه برگزار کردند این فرصت را به جمع بزرگتری از هنرمندان ندادند.
آیا شبکه های اجتماعی توانستند به عنوان یک تسهیل گر در انتقال پیام از جامعه هدف به مخاطبان تاثیر بگذارند؟
این مدت به دلیل قرنطینه و استفاده بیشتر از شبکه های اجتماعی مخاطبین غیر هنری هم با کار هنرمندان بیشتر آشنا شدند و بیشتر توجه کردند و گاهی هوس کردند خودشان هم نقاشی کنند و با رنگ بازی روحیه خودشان را بالا نگه دارند و شبکه های اجتماعی این پیام را به همه مخاطبان رساند که هنر در هر شرایطی می تواند پیام رسان جامعه باشد و هنر همیشه امید بخش است.
با توجه به مشکلات اقتصادی ناشی از کرونا فضای مجازی چه نقشی می تواند در اقتصاد فرهنگ و هنر ایفا کند؟
آثار هنری معمولا جزو نیازهای اولیه جامعه نیست و به همین دلیل جزو آسیب پذیر ترین کارها محسوب می شوند و باتوجه به بسته بودن گالری ها قاعدتا خرید و فروش هم کمتر شد و تنها راه فروش آثار هنرمندان فضای مجازی بود که تاحدودی موثر بود و گالری داران تلاش کردند آثار هنرمندان خود را به صورت مجازی بفروشند؛ البته اگر فروش آنلاین آثار هنری به صورت تخصصی و بدون تفاوت گذاشتن بین هنرمندان به صورت حرفه ای دنبال شود بستر خوب و محکمی خواهد شد که هنرمندان در مواقع بحرانی آسیبی نبینند و بتوانند آثار خودشان را به فروش برسانند.
نظر شما