به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، «عبدالعلی طاعتی» نویسنده و محقق ایرانی، در سال ۱۲۹۷ خورشيدی در رشت به‌دنيا آمد. وی برادر کوچکتر غلامرضا طاعتی، صاحب کتابفروشی طاعتی بود.
عبدالعلی دوره ابتدايی و متوسطه را در زادگاهش به پايان رساند و در تهران به‌دنبال تشویق‌های استاد نامدار خویش «ملک الشعرای بهار» موفق به اخذ لیسانس از دانشکده زبان و ادبيات فارسی شد.
بعد از فارغ‌التحصیلی، چند سالی را در زادگاه خویش و نیز در تهران به تدریس پرداخت. طاعتی با مرحوم «علی‌اكبر دهخدا» در كار جمع‌آوری و تدوین لغتنامه بزرگ دهخدا همكاری می‌كرد و همگام با آن دوره دكتری زبان و ادبيات فارسی را در دانشكده ادبيات تهران به پايان رسانيد.
از دیگر فعالیت‌های پژوهشی طاعتی تصحيح لغتنامه «صحاح الفرس» است که به شایستگی تمام آن را آراسته است. این اثر پس از «لغت فرس» کهن‌ترین واژه‌نامه فارسی است که در سال ۱۳۴۱ به‌عنوان کتاب برگزیده سال معرفی شد.
از دیگر آثار وی می‌توان به این موارد اشاره کرد: رساله «دينداری دكان‌داری نيست» و كتاب‌های داستان « دفاع استالينگراد»،و« حديث سعدی » و «گفتارهای دیگر».
عبدالعلی طاعتی پس از عمری تلاش و پژوهش در زمینه‌های ادبی و فرهنگی، سرانجام در ۲۲ شهریور ماه سال ۱۳۵۷ شمسی در تهران درگذشت.
نظر شما