خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : روز گذشته بیست و یکم شهریور، «روز ملی سینما» بود. حالا صد و بیست سال از ورود سینما به ایران گذشته و فرهنگ سینما رفتن و فیلم دیدن در سالن های تاریک کلی تغییر کرده است. دیگر خبری از سالن‌های به سبک سینما پارادیزو نیست که دود سیگار در پرتو نور پروژکتور فضا را سورئال کرده باشد، یا حتی سینمای دهه شصت خودمان که نه تنها بوی کالباس و فیلم ها یکی بود که اصلا توی سالن هم فروخته می شد. اما حالا در بعضی سالن ها اجازه ندارید خوراکی بخورید و در بعضی دیگر تنها مجاز به خوردن خوراکی‌های محدودی هستید که در سالن انتظار فروخته می شوند، حتی اگر ناچو و سس باشند!
اما این روزها که ویروس کرونا رونق گذشته را از سینماها گرفته و به ضرب رعایت پروتکل های بهداشتی هم هنوز جان سابق را نگرفته، آیا می‌شود با تغییر قوانین مربوط به ورود خوراکی به سینما و ایجاد رضایت برای مخاطبانی که در این شرایط دشوار برای دیدن فیلم به سالن های نمایش رفته اند، بر جاذبه سینما افزود؟ موضوعی که با سینماگران مطرح کرده ایم.
نگاه می کنم، نخور!
«جمال شورجه» از کارگردانان باسابقه کشور از مخالفان استفاده از تنقلات در سالن سینماست و این کار را حرکتی غیرفرهنگی می داند و می گوید: «نمی شود پای فیلم سرسنگین با پیام مناسب خوراکی هم خورد. این حرکت فرهنگی نیست، تصور کنید کسی ساندویچ و تخمه بخورد یا صدای قرچ و قروچ پوشش خوراکی را دربیاورد، واقعا برای صندلی های کناری آزار دهنده است. البته افراد گاهی وقت ها این کار را می کنند، اما دیگر خیلی مرسوم نیست. مدت‌هاست که ندیده ام کسی در سینما چیزی بخورد، تا جایی که اطلاع دارم موقع فیلم دیدن دیگر چیزی نمی خورند، هرچند در قدیم اصلا در سالن سینما خوراکی می فروختند.»
او برای آنکه نشان دهد آنقدرها هم سخت‌گیر نیست ادامه می‌دهد: «شاید کسی به دلیل افت فشار و ضعف شکلاتی بخورد. بچه ها هم باید همیشه تنقلات دم دست‌شان باشد، اینها گاهی پیش می‌آید و استثناست، اما سینما یک مکان عمومی است و متصدی دارد».
به عقیده شورجه اگر کسی با خوردن خوراکی در سالن سینما مزاحمتی ایجاد کند کار زیادی نمی‌شود کرد: «آدم فقط نگاه می کند که یعنی آقا، خانم؛ خوراکی نخور! آنها هم بعضی وقت ها رعایت می کنند، بعضی وقت ها نه؛ اصلا انگار بعضی به قصد خوردن خوارکی می‌آیند، آن قدر با خودشان خوراکی می آورند و پر سر و صدا می خورند که تا ۵ متر اطراف‌شان هم اذیت می شوند».
او خاطره ای از خوردن و آشامیدن مردم پای فیلم های خودش ندارد و به عکس، شاهد واکنش های مردم با صحنه های فیلم و همراهی‌شان با بازیگرها بوده است.
سینی چای را بگردان!
«انسیه شاه‌حسینی»، فیلمنامه نویس و کارگردان، چندان موافق خوردن تنقلات موقع تماشای فیلم نیست، اما این مخالفت استثنایی هم دارد: «به نظرم در سینما چیزی نخوریم بهتر است، البته بستگی به جنس خوراکی هم دارد، خوراکی بی‌صدا اشکالی ندارد، اما اگر چیزی مثل چیپس باشد و با خش خش دیگران را اذیت کند، نباشد بهتر است.
شاه‌حسینی راهکار مقابله با کسانی را که با سر و صدای خوراکی‌‌شان باعث آزار دیگران می شوند، «نگاه چپ چپ و تذکر» می داند و می گوید: «اگر ببینم موقع تماشای فیلم کسی چیزی می خورد، اول چپ چپ نگاهش می کنم، بعد تذکر می دهم یا موقع رفتن روی شانه اش می‌زنم که: اینجا پارک نیست! اصلا کسی اگر برای این طور سرگرمی به سینما می رود، نرود بهتر است!»
او تجربه برخوردش با تماشاگری را که هنگام تماشای تئاتر چیزی می خورد، چنین توصیف می کند: «یک بار در سالن چارسو نمایشی می دیدم، که دیدم یکی از تماشاچی‌ها چیزی می خورد، این مساله برخلاف سینما تکلیفش در تئاتر مشخص است و اصلا تماشاچی نباید چیزی بخورد، چون حواس بازیگر ممکن است پرت شود. یکی، دو بار تذکر دادم و مرتبه سوم برخورد بدی کردم و خیلی شدید گفتم: نخور لطفا! وقتی خوراکی را گذاشت کنار شناختمش که خودش هم بازیگر است و تجربه بازی در سینما، تلویزیون و حتی تئاتر هم دارد. بعد از اینکه نمایش تمام شد حمله کرد به طرف من که چرا آن برخورد را کردی؟ من هم چسباندمش به دیوار، در همین کش‌مکش متوجه شدم مادرش تازه فوت کرده و هنوز لباس سیاه تنش است. آدم مشهوری بود، خبر فوت مادرش را در روزنامه خوانده بودم، دلم برایش سوخت، ولش کردم و او هم شروع کرد ناسزا گفتن...».
به عقیده شاه‌حسینی هرچند خوردن و آشامیدن در سالن سینما قرار نیست حواس بازیگر را پرت کند، اما به همان اندازه ناخوشایند است، چرا که « درست که در سالن سینما بازیگر اذیت نمی شود، اما کسانی که فیلم را دوست دارند حتما اذیت می شوند، به علاوه کارگردان سکانس حساس و لطیفی را به سختی و خون جگر گرفته آن وقت ممکن است با سر و صدای خوراکی که می خوریم هم خودمان متوجه همه ظرایف آن نشویم هم مانع شویم دیگران به درستی سکانس را متوجه شوند».
با این حال اما چیزی هست که این کارگردان با سرو و خوردن آن در سینما مشکلی ندارد: «چای!»، او در این باره می گوید: «تنها چیزی که دوست دارم در سالن سینما سرو بشود، چای است، اصلا به آدم تمرکز هم می دهد، حتی نوشابه هم نه، فقط چای! اگر می توانستم می گفتم موقع تماشای فیلم هایم به حساب من به همه چای بدهند!»
نظر شما