به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، به مناسبت قرار گرفتن در ماه محرم حسینی و ایام عزاداری های سید و سالار شهیدان(ع)، در سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام «محمدرضا نصوری»، معاون ارتباطات و تبلیغ مرکز تخصصی مهدویت آموزه های مهدوی و امام شناسانه زیارت عاشورا را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه ششمین بخش آن تقدیم حضورتان می شود:
چرا در زیارت عاشورا از مصیبت امام حسین(ع) به مصیبت خودمان تعبیر می کنیم؟
در این زیارت می خوانیم: «وَ عَظُمَتِ المَصیِبَهُ بِکَ عَلَینَا وَ عَلَی جَمِیعِ أَهلِ الإِسلَام» و نیز «أَنْ يُعْطِيَنِی بِمُصَابِی بِكُمْ». از اینکه در دو موضع از زیارت عاشورا مصیبت امام حسین (ع) را مصیبت خودمان معرفی می کنیم، برای آن است که حضرت سیدالشهداء(ع) امام ما و فرزند امیرالمومنین(ع) و زهرای مرضیه (س) و عملا فرزند پیامبر اکرم(ص) بوده است، ایشان در دوران خود حجت خدا بودند و مظلومانه به شهادت رسیدند و چون امام هر عصر و زمانی، پدر معنوی مردم است ما در سوگ پدر معنوی خود عزادار و مصیب زده هستیم.
آیا این سوگواری و مصیب‌دیدگی ریشه دیگری هم دارد؟
بله، عشق و محبت به آن حضرت(ع) در سرشت ما نهاده شده و این انس درونی است که ما در مصیبت امام حسین(ع) شریک هستیم. از این رو، وقتی ایام محرم هنوز فرا نرسیده همه تدارک می بینند برای شخصیتی که عاشق و شیفته او هستند، تا از طریق این سوگواری ها و عزاداری ها عرض ارادت کنند. مهم آنکه پیروان دیگر ادیان و مذاهب نیز سوگوار این مصیبت می شوند.
علاوه بر این، شیعه با این سوگواری و ابراز مصیب زدگی تلاش می کند در مسیر آرمان های امامی قرار بگیرد که برای احیاء و حفظ دین رسول خاتم(ص) از همه هستی خود گذشت برای همین هم مصیبت اباعبدالله الحسین(ع) را مصیبت خود می داند.
چه ویژگی هایی در شخصیت و سیره حضرت اباعبدالله الحسین(ع) وجود دارد که تاریخ را مصیب زده غم و سوگ خود کرده است؟
امام حسین(ع) مظهر انسانیت، شرافت و آزادگی بودند، از این رو، مصیبت آن حضرت(ع) مصیبت بر انسانیت و مصیبت بر شرافت است. همچنین، شیعیان با امامان معصوم(ع) خود در اصل خلقت نیز اتحاد وجودی دارند پس مصیبت امام حسین(ع) مصیبت آنها نیز تلقی می شود.
با بررسی در سیره ائمه(ع) بعد از حضرت سیدالشهداء(ع) می بینیم که همگی توجه ویژه ای به امام حسین(ع) دارند، چون امام حسین(ع) ویژه برای خدا به میدان آمده، خدا هم ویژه برای امام حسین(ع) عمل کرده است همچنین برای زائرین و عزاداران آن حضرت(ع).
در طول تاریخ باید این حرکت و مصیبت ها را به نحو احسن جدی بگیریم تا در زمان ظهور امام زمان (عج) انتقام مظلومیت و غربت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یارانشان از ستمگران گرفته شود.
چرا در زیارت عاشورا از مصیبت امام حسین(ع) به مصیبت آسمانیان و زمینیان تعبیر می شود؟
دشمن بی نهایت نسبت به امام حسین (ع) و یاران ایشان جنایت کرد، یاران حضرت(ع) را مظلومانه به شهادت رساند و در پیش چشمان ایشان فرزندان، برادران و حتی طفل شیره خواره‌شان را هم به شهادت رساند.
در نهایت فرزند رسول خدا(ص) را سر بریدند و بر پیکر مطهرش با اسب تاختند و سر از تن جدا شده ایشان را بر نیزه کرده و در شهرها چرخاندند!!
به این اکتفا نکرده و اهل بیت شان را به اسارت بردند کاروان اسرایی که حضرت زینب کبری(س) دختر امیرمومنان(ع) قافه سالار آن بود.
وقتی اینها را مرور کنیم به عظمت این جنایات و مصیبتی که بر سیدالشهداء(ع) و اهل بیت شان وارد شد، پی می بریم برای همین هم در زیارت عاشورا می خوانیم: «مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض» چرا که نه فقط اهل زمین بلکه اهل آسمان ها نیز داغدار این مصیبت اعظم هستند.
مقصود از مصیبت دیدگی اهل آسمان ها برای امام حسین(ع) چیست؟
حضرت سیدالشهداء(ع) امام انس و جن و مَلک و صاحب اختیار مُلک و ملکوت است. عزای ایشان لباس ماتم بر قامت همه عوالم هستی می پوشاند، از این رو، مراد از عظمت مصیبت در آسمان ها در زیارت عاشورا، همان مصیبت زدگی فرشتگانی است که به منظور یاری امام حسین (ع) در روز عاشورا به زمین نازل شدند، اما چون به یاری آن حضرت(ع) نرسیدند در عزای ایشان تا قیام امام زمان (عج) به سوگ می نشینند.
روایات متعددی در عظمت سوگواری و گریه بر مصیبت اباعبدالله الحسین (ع) داریم و مراد از بزرگی مصیبت امام حسین(ع) مظلومیت بی مثال است که تا امروز در تاریخ سابقه نداشته برای همین هم آسمانیان به اندازه اهل زمین سوگوار این مصیبت هستند.
باید توجه داشت و امیدوار بود که این عزاداری ها و آنچه به عنوان فرهنگ امام حسین(ع) در جامعه اجرا می کنیم مسیر ما را برای تحقق آرزوی درک دولت کریمه «اللّهُمَّ إِنّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فی دَوْلَة كَريمَة ...» هموار کند و در آن دولت انتقام مظلومیت حضرت سیدالشهداء(ع) از ستمگران گرفته شود.
نظر شما