زیارت عاشورا تاییدی بر قطعیت رجعت است/ ۳ ویژگی رجعت‌کنندگان مومن

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، به مناسبت قرار گرفتن در ماه های محرم و صفر و ایام عزاداری های سید و سالار شهیدان(ع)، در سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام «محمدرضا نصوری»، معاون ارتباطات و تبلیغ مرکز تخصصی مهدویت آموزه های مهدوی و امام شناسانه زیارت عاشورا را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه یازدهمین بخش آن تقدیم حضورتان می شود:

زیارت عاشورا علاوه بر پیوند نهضت حسینی و قیام جهانی امام مهدی(عج)، چه آموزه های مهدوی دیگری را برای منتظران دولت یار بیان می کند؟

یکی از نکاتی که در زیارت عاشورا به آن اشاره شده، مسئله رجعت و مهدی‌یاوری است. «رجعت» در لغت به معنای «بازگشت» بوده و از جمله عقاید اختصاصی شیعه است و در اصطلاح به معنای امکان و تحقق بازگشت مؤمنین به دنیا پس از مرگ از سوی خدای تبارک و تعالی است.

در فرهنگ دینی از رجعت به بازگشت اولیای الهی و حتی گروهی از مؤمنان خالص و کفار خالص به دنیا تعبیر می شود، به عبارت دیگر، روایات در تبیین فلسفه رجعت به نوعی آن عزت و شوکت مؤمنان و ذلت و خواری ستمگران و کافران را ترسیم می کنند.

چرا رجعت از از عقاید اختصاصی شیعه است؟

اصل اعتقاد به رجعت با توجه به دلایل قرآنی و روایی جزء عقاید مسلم مذهب شیعه اثنی عشری (دوازده امامی) است و حتی روایات، رجعت را به ایام الله تعبیر کرده اند و طبق احادیث، نخستین کسی که از امامان(ع) به دنیا رجعت می‌کند، امام حسین (ع) است که به اراده الهی، سال ها حکومت خواهد کرد.

این بازگشت با چه هدفی رخ می دهد؟

فراهم آمدن زمینه این بازگشت به دنیا به ویژه برخی از انسان های شایسته به منظور یاری کردن امام زمان(عج) در تشکیل حکومت جهانی است و در صورت درخواست آنها خداوند امکان ملحق شدن ایشان به سپاه و یاران امام مهدی(عج) را فراهم می کند. وقتی که امر رجعت محقق شود، انسان ها می توانند در رکاب امام حسین (ع) خدمت کنند.

وجود چه خصایصی فرصت رجعت و بازگشت انسان های مومن به دنیا در عصر ظهور امام مهدی(عج) را می دهد؟ آیا زیارت شریف عاشورا در این باره تصریحاتی دارد؟

مهم ترین ویژگی‌‌ای که رجعت کنندگان مؤمن دارند ایمان خالص آنها، ولایت پذیری آگاهانه و جهادشان در راه دین است، به عبارت بهتر، آنها انسان های توحیدمحور و متقی هستند.

در دو موضع از زیارت عاشورا زائر آمادگی و اشتیاق خود برای رجعت و شرکت در خونخواهی سیدالشهداء (ع) در رکاب امام عصر(عج) را ابراز کرده و آن را از خداوند مسئلت می کند. نخست «فَاَسْئَلُ اللَّهَ ...» تا به اینجا می‌رسد که «اَنْ یَرْزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ» و دوم «اَنْ یَرْزُقَنی طَلَبَ ثاری مَعَ اِمامٍ هُدیً ظاهِرٍ ناطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْکُمْ».

البته این دو عبارت خود یک دلیل رِوایی برای امکان بازگشت مجدد به دنیا هستند چراکه اگر امکان بازگشت و رجعت به دنیا ممکن نبود، وجود چنین درخواستی لغو و غیرمنطقی  بود. از این رو، وجود این خواسته و تکرار آن در زیارت عاشورا دلیلی بر امکان و نیز قطعیت رجعت است.

امید است با ایمان و عمل صالح، رضایت حضرت حجت(عج) را کسب کرده و بتوانیم جزء انسان های متقی، صالح و ولایت پذیرِ آگاه باشیم.

مقام محمودی که در زیارت عاشورا از آن سخن به میان آمده به چه معنا است و شامل حال چه کسانی می شود؟

یکی از مسائل بسیار مهم در زیارت عاشورا مقام محمود است: «وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ».

مقام محمود جایگـاهی برتر و مورد ستایش است که به پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) در قیامت اختصاص دارد؛ زائر در زیارت عاشورا این مقام و منزلت رفیع را تقاضا می کند.

اما در تشریح کیفیت مقام محمود باید گفت: این مقام به نوعی شفاعت است که به معصومان(ع) تعلق داشته و زائر نیز آن را طلب دارد، برای همین می کوشد با یاری امام زمان(عج) به آن دست یابد برای همین هم آرزو دارد جزء همراهان و یاوران امام عصر(عج) باشد: «اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصارِهِ وَأَعْوانِهِ».

به عبارت دیگر، زائر امام حسین(ع) علاوه بر طلب قرار گرفتن در زمره رجعت کنندگان و درک کنندگان دولت موعود، مقام شفاعت را نیز مسئلت کرده و تلاش می کند به این قله دست یابد.

بهره مندی از شفاعت امام حسین(ع) هم که در سجده پایانی زیارت عاشورا طلب می کنیم، در زمره همین درخواست ها و مقامات است؟

واژه «یوْمِ الْقِیامَةِ» در زیارت عاشورا دو مرتبه و در قرآن 68 مرتبه تکرار شده است؛ «یَومَ الْوُرُودِ» در روز عاشورا هم یعنی روز وارد شدن و در اصطلاح همان روز قیامت است که انسان ها در برابر خدا و به سمت و سویی می روند تا اعمالشان بررسی شود و در آن روز انسان بشدت نیازمند شفاعت شفیعان در درگاه الهی است. از این رو، باید تلاش کنیم که معرفت عمیق به اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین (ع) و در دوران غیبت نسبت به امام زمان (ع) داشته باشیم، و با این معرفت از شفاعت آن حضرات(ع) بهره مند شویم.