السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا (ع)

خبرگزاری شبستان_انزلی؛ سالها بود در تب و تاب زیارت حرمش می سوختم. هربار که در تابلو اعلانات برای ثبت نام اطلاع رسانی می شد مشتاقانه به بسیج گروه ارتباطات دانشگاه ادبیات مراجعه می کردم اما با پاسخ ظرفیت تکمیل است، ناامید از اینکه چرا طلبده نمی شوم، باز می گشتم.

ترم آخر دانشگاه بود. نزدیک عید، ساکهایمان را بستیم که به شهر و استانمان برگردیم. طبق معمول در آخرین کلاس قبل از تعطیلات عید شرکت کردیم و قرار بستیم برای خرید بلیط به پایانه مسافربری (ترمینال) برویم.

در کلاس مشغول جمع کردن جزوها بودم که گفت وگویی توجهم را جلب کرد. چطور شد؟ نمیای؟ می خوای چه کار کنی؟ ثبت نام کردی؟ ما ورودی های 80 تمام کلاس هایمان را باهم برداشته بودیم و در همه کلاس ها کنار هم بودیم.

دوستی بین ما چهار ساله شده بود. می دانستم برای رفتن به مشهد ثبت نام کرده اند، جزوه ها را به حال خودشان رها کردم و مشتاقانه در گفتگویشان شریک شدم، سه نفرشان به هر دلیلی که یادم نیست از سفر منصرف شده بودند.

باورم نمی شد. نمی دانستم بخندم یا گریه کنم. اتوبوس عصر راهی مشهد بود به گمانم تا خوابگاهمان پرواز کردم. پس از سال ها مرا طلبیده بود، طلبی شبیه یک معجزه.

هنگامی که اولین بار گنبد بارگاه را از دور زیارت کردم، داستان لمس ضریح و نماز در صحن، چگونگی دریافت کارت دعوت به ضیافت ناهار امام رضا (ع) و ... هر یک خود داستانی دارد بی نهایت شیرین. از این خاطره چیزی حدود 14 سال می گذرد و هنوزهم شبیه یک رویاست.

امروز سالروز شهادت هشتمین امام شیعیان جهان، ابوالحسن علی بن موسی(ع) ملقب به «رضا» و دهمین معصوم از چهارده معصوم(ع) است و ایرانیان در مشهد مقدس افتخار میزبانی از این مهمان شریف و گرانمایه را دارند.

این میزبانی چنان فرصت مغتنمی را در اختیار ایرانیان قرار می دهد که با هر بهانه ای قصد زیارت حرم مطهرش می کنند.

امسال اما به واسطه شرایطی که ویروس کرونا در جهان ایجاد کرده، از زیارت بارگاهش بی نصیب مانده ایم و در حسرت دیدار از طریق فضای مجازی به زیارتش می رویم.

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی

الامامِ التّقی النّقی و حُجّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری

الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً

مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍمِنْ اوْلیائِکَ .

*نگاهی داریم به حرم امام رضا(ع) و ویژگی های ممتازش

حرم امام رضا(ع) شامل آرامگاه‌ها، رواق‌ها، صحن‌ها، کتابخانه و موزه‌ها می شود. مسجد بالاسر و مسجد جامع گوهرشاد از مهم‌ترین بناهای پیوسته به آن هستند.

قدمت کهن‌ترین بخش‌های حرم به دهه ۶۱۰ ه‍.ق (دههٔ ۱۲۳۰ م) می‌رسد. از دوره تیموریان هم‌زمان با نوسازی بسیاری از بناهای کهن خراسان در طوس، هرات و نیشابور، به این مکان نیز توجه ویژه‌ای شد. بسیاری از ساختمان‌های این حرم از دوره صفویان به ویژه روزگار شاه طهماسب صفوی به‌جا مانده‌ است.

وسعت حرم در طول این بازسازی‌ها از ۱۲ هزار مترمربع در گذشته به مساحت کنونی آن در حدود یک میلیون متر مربع رسیده ‌است که آن را تبدیل به یکی از بزرگترین اماکن مذهبی جهان کرده‌ است. 

*زندگینامه امام رضا(ع)

امام رضا (ع) در یازدهم ذی القعده سال 148 هـ. ق، در مدینه منوّره متولد شد و در روز جمعه، آخرین روز ماه صفر سال 203هجری قمری در سن 55 سالگی به شهادت رسید.

نام مبارکشان «علی»، کنیه اش «ابوالحسن» و رضا، ‏صابر، فاضل، قرة ‏العین المؤمنین (نور چشم مؤمنان) و... برخی از القابش هستند. مشهورترین لقبشان، «رضا» به معنای «خشنودی» است.

دوران کودکی و جوانی آن حضرت در مدینه طیبه گذشت و مستقیما تحت تعلیم و تربیت امام هفتم(ع) قرار گرفت و علوم و معارف و اخلاق و تربیتی را که امام کاظم(ع) از پدرانش به ارث برده بود، به او آموخت.

امامت و وصایت حضرت رضا(ع) بارها توسط رسول خدا(ص)، پدر بزرگوار و اجداد طاهرینشان(ع) اعلام شده بود. به ویژه امام کاظم(ع) بارها در حضور مردم، ایشان را به عنوان وصی و امام بعد از خویش معرّفی کرده بودند.

امام رضا (ع) پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را در مدینه بر عهده گرفت و به رسیدگی امور پرداخت، ایشان با جمع کردن شاگردان پدر به دور خود به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام های بزرگ و استواری برداشت.

پس از شهادت امام کاظم(ع) که در سال 183 هـ ق رخ داد، آغاز امامت حضرت رضا(ع) شروع شد و با توجه به این که هارون (پنجمین خلیفه عباسی) در سال 193 از دنیا رفت، 10 سال از امامت حضرت رضا(ع) معاصر زمان هارون بود.

امام رضا(ع) به مدت 20 سال(17 سال در مدینه و سه سال آخر در خراسان) امامت و رهبری مردم را بر عهده داشت.

هجرت امام رضا (ع) از مدینه به مرو در سال 200، یا 201 قمری بود. پس از تصمیم مامون تصمیم مبنی بر دادن پیشنهاد ولایت عهدی به امام، او یکی از افراد خویش به نام رجاءبن ابی ضحاک را به مدینه فرستاد تا امام را به مرو محل اقامت مامون بیاورد.

ماموران مامون، امام رضا (ع) و برخی از بنی هاشم را از مسیر بصره به مرو آوردند. مامون آن ها را در خانه ای و امام رضا را در خانه ای دیگر جای داد و او را اکرام کرد.

پس از شهادت امام رضا(ع)، مامون، او را در خانه حمید بن قحطبه طائی ( بقعه هارونیه ) در روستای سناباد  دفن کرد.