خبرگزاری شبستان: ربیع الاول، سومین ماه سال هجری قمری است. در این ماه خداوند برکات و نورهای زیبایی را در زمین قرار داده است چرا که میلاد با سعادت پیامبر اکرم (ص) در این ماه است و رحمتی بالاتر از او در روی زمین بی مانند است.پیامبر داناترین، برترین، نزدیکترین و فرمانبردارترین مخلوق خداوند می باشد، بنابریان روز تولد ایشان نیز برتر از سایر روزهاست.
این ماه که هر روز و یا شب آن مبارک و پر فضیلت است آمیخته با خاطره غم انگیزی چون شهادت امام حسن عسکری(ع) به روایتی معروف، میلاد مبارک پیامبر گرامی اسلام(ص) و امام صادق(ع)، هجرت پیامبر اکرم(ص) از مکه به مدینه، آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه(عج) و ماه رخداد واقعه عظیم «لیلة المبیت» است.
از پیامبر اکرم(ص) روایت شده که به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) فرمود: گوارا باد بر شما برکت این روز[نهم ربیع الأوّل= عید بقر]،.... خداوند به من وحی فرمود که: ای محمّد همانا من امروز را برای تو و اهل بیتت و هر آن کس از مؤمنین و شیعیان که ایشان را پیروی نماید، روز عید قرار دادم، و خویش را به عزّت و جلال و بلندی مرتبتم سوگند دادم که... هر سال در چنین روزی هزاران نفر از شیعیان و محبّین و دوستان شما را از آتش رها کنم، و سعی ایشان را پاداش دهم و گناهشان را ببخشایم و اعمالشان را بپذیرم.
امام هادی(ع) فرمودند: حرمت کدام روز برای اهل بیت(ع) بیشتر از نهم ربیع الأوّل است!؟
مرحوم محدث قمی اعلی الله مقامه در مفاتیح الجنان نوشته: روز نهم روز عید بزرگ و روز عید بقر است و از برای آن شرح بزرگی است که در جای خود ذکر شده و روایتی نقل شده که هر که در این روز چیزی انفاق کند گناهانش آمرزیده خواهد شد ....و این روز، روز برطرف شدن غمها است و روز بسیار شریفی است.... این روز ، روز اول امامت حضرت ضاحب الزمان ارواح العالمین فداه و سبب مزید شرافتش خواهد بود.
حذیفه می گوید در این روز خدمت امیرالمؤمنین علی(ع) رسیدم، فرمود: ای حذیفه آیا در خاطر داری آن روزی را که آمدی به نزد سید من رسول خدا(ص) و من و دو سبط او حسن و حسین(ع) نزد او نشسته بودیم و با او غذا می‌خوردیم پس تو را دلالت کرد بر فضیلت این روز؟
گفتم: بلی ای برادر رسول خدا(ص). حضرت فرمودند: به خدا سوگند که این روزی است که حق‌تعالی در آن دیده‌ی آل رسول را روشن گردانید و من برای این روز هفتاد و دو نام می‌دانم. حذیفه عرض کرد: یا امیرالمؤمنین می‌خواهم که این نام‌ها را از شما بشنوم. حضرت فرمودند:
این روز، روز استراحت است که مؤمنان از شرّ آن منافق امان یافتند.
1. روز زایل شدن کرب و غم است. و روزغدیر ثانی است.
2. روز تخفیف گماهان شیعیان است.
3. روز اختیار نیکویی است برای مؤمنان.
4. روز برداشتن قلم از شیعیان است.
5. روز در هم شکستن بنای کفر و عداوت است.
6. روز عافیت است.
7. روز برکت است.
8. روز طلب خون‌های مؤمنان است.
9. روز عید بزرگ است.
10. روز مستجاب شدن دعاست.
11. روز موقف اعظم است.
12. روز وفای به عهد است.
13. روز شرط است.
14. روز کندن جامه سیاه است.
15. روز ندامت ظالمان است.
16. روز شکسته شدن شوکت مخالفان است.
17. روز نفی هموم است.
18. روز فتح است.
19. روز عرض اعمال کافر است.
20. روز قدت خداست.
21. روز عفو از گناهان شیعیان است.
22. روز فرح ایشان است.
23. روز توبه است.
24. روز انابت به سوی حق‌تعالی است.
25. روز زکات بزرگ است.
26. روز فطر دوم است.
27. روز اندوه یاغیان است.
28. روز گِرِه خوردن آب دهان در گلوی مخالفن است.
29. روز خشنودی مؤمنان است.
30. روز عید اهل بیت است.
31. روز ظفر یافتن بنی‌اسرائیل است بر فرعون.
32. روز مقبول شدن اعمال شیعیان است.
33. روز پیش فرستادن تصدقات است.
34. روز زیادتی مثوبات است.
35. روز قتل منافق است.
36. روز وقت معلوم است.
37. روز سرور اهل بیت است.
38. روز شهود است.
39. روز قهر بر دشمن است.
40. روز خراب شدن بنیاد ضلالت است.
41. روزی است که ظالم انگشت ندامت به دندان می‌گزد.
42. روز تنبیه است.
43. روز شرم است.
44. روز خنک شدن دلهای مؤمنان است.
45. روز برطرف شدن پادشاهی منافقان است.
46. روز توفیق اهل ایمان است.
47. روز رهایی مؤمنان است از شر کافران.
48. روز مظاهره است.
49. روز مفاخره است.
50. روز قبول اعمال است.
51. روز تبجیل و تعظیم است.
52. روز نحله و عطاست.
53. روز شکر حق‌تعالی است.
54. روز یاری مظلومان است.
55. روز زیارت کردن مؤمنان است.
56. روز محبت کردن به ایشان است.
57. روز رسیدن به رحمت‌های الهی است.
58. روز پاک گردانیدن اعمال است.
59. روز فاش کردن رازهاست.
60. روز برطرف کردن بدعتهاست.
61. روز ترک گناهان کبیره است.
62. روز ندا کردن به حق است.
63. روز عبادت است.
64. روز موعظه و نصیحت است.
65. روز انقیاد پیشوایان دین است.
و. . .
حذیفه گوید: سپس از خدمت امیرالمؤمنین(ع) برخاستم و گفتم اگر درنیابم از افعال خیر و آنچه امید ثواب از آن دارم مگر محبت این روز و دانستن فضیلت این روز هر آینه منتهای آرزوی من خواهد بود.
پس محمد و یحیی راویان این حدیث گفتند که : چون این حدیث را از احمد بن اسحاق شنیدیم، هر یک برخاستیم و سر او را بوسیدیم و گفتیم: حمد و شکر می‌کنیم خداوندی را که برانگیخت تو را از برای ما تا آن که فضیلت این روز را به ما برسانی. پس به خانه‌های خود برگشتیم و این روز را عید گرفتیم.
در کتاب کلیات مفاتیح الجنان برای این روز مبارک اعمال مخصوصی ذکر شده است.
اطعام و شادمانی در روز نهم ماه ربیع الاول
مستحب است در این روز اطعام برادران مؤمن و خوشنود گردانیدن ایشان و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن جامه‌هاى نو و شکر و عبادت حق تعالى کردن و این روز روز برطرف شدن غمها است و روز بسیار شریفى است و چون روز هشتم ماه وفات امام حسن عسکرى علیه السلام بوده این روز روز اول امامت حضرت صاحب الزمان ارواح العالمین فداه و سبب مزید شرافتش خواهد بود
انفاق در روز نهم ماه ربیع الاول
روز نهم روز عید بزرگ و روز عید بقر است و از براى آن شرح بزرگى است که در جاى خود ذکر شده و روایتى نقل شده که هر که در این روز چیزى انفاق کند گناهانش آمرزیده شود.
* انتظار ظهور حضرت قائم(عج)
بر اساس تعالیم اسلامى یکى از وظایف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهى بر حاکمیت صالحان و تشکیل دولت اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است. اما آیا هیچ مى‌دانید که پاداش این انتظار چیست و چه ثمرى براى منتظران دارد؟
امام صادق(علیه السلام) در روایت زیر به این پرسش پاسخ مى‌دهند:
«الا اخبرکم بما لا یقبل‌الله عزوجل من العباد عملا الا به؟ فقلت: بلى. فقال: شهادة ان لا اله الا الله، و ان محمدا عبده [و رسوله] و الاقرار بما امرالله، و الولایة لنا، و البراءة من اعدائنا - یعنی الائمة خاصة - و التسلیم لهم، و الورع و الاجتهاد و الطمانینة، و الانتظار للقائم - علیه‌السلام - ثم قال: ان لنا دولة یجیى‌ء الله بها اذا شاء. ثم قال: من سره ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر ولیعمل بالورع و محاسن الاخلاق، و هو منتظر، فان مات و قام القائم بعده کان له من الاجر مثل اجر من ادرکه، فجدوا وانتظروا، هنیئا لکم ایتها العصابة المرحومة.(1)
سپس [امام] فرمود: براى ما دولتى است که هر زمان خداوند بخواهد، آن را محقق مى‌سازد. آنگاه [امام] فرمود: هر کس دوست مى‌دارد از یاران حضرت قائم(عج) باشد باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکارى و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالى که منتظر است، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم(عج)، بپا خیزد، پاداش او همچون پاداش کسى خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است، پس کوشش کنید و در انتظار بمانید، گوارا باد بر شما [این پاداش] اى گروه مشمول رحمت خداوند! آیا شما را خبر ندهم به آنچه که خداى صاحب عزت و جلال، هیچ عملى را که جز به آن عمل، از بندگان نمى‌پذیرد؟ گفتم: بله. فرمود: گواهى دادن به این که هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این که محمد(صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده او است، و اقرار کردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده، و ولایت ما، و بیزارى از دشمنانمان - یعنى خصوص امامان - و تسلیم شدن به آنان، و پرهیزکارى و تلاش و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم(عج).
منابع: زادالمعاد علامه مجلسی، باب 8، صفحه 325 و زوائدالفوائد، از ابن طاوس باب ربیع‌الاول - و بحار جلد 31 صفحه 120.
مفاتیح الجنان
نظر شما