خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی: در روزهای گذشته، شهادت «محسن فخری زاده» دانشمند هسته ای-دفاعی کشورمان در صدر اخبار ایران قرار گرفته است؛ به گونه ای که افراد و گروه های مختلف هریک از جایگاه حقوقی و زاویه فکری خود به این موضوع پرداخته اند،
در این میان، فرماندهان نظامی، مسئولان امنیتی و کنشگران سیاسی در صدر گروه هایی هستند که این روزها، زوایای مختلف ترور شهید فخری زاده را بررسی می کنند و درباره تبعات آن سخن می گویند. اما در کنار این اقشار، آرام آرام حضور سایر گروه های اجتماعی و واکنش آن ها به شهادت دانشمند هسته ای پررنگ تر می شود. مثلا گروه هایی از دانشجویان با برپایی تجمعات خواستار واکنش سریع و قاطع مسئولان به شهادت فخری زاده شده اند و جمعی از سینماگران متنی در رثای این شهید منتشر کرده اند. اما آن چه در این میان اهمیت دارد، کنش فعالان عرصه های مختلف در پرداختن به شهید محسن فخری زاده در روزها و ماه های آینده است؛ وقتی شهادت او دستخوش زمان می شود.
از این رو از همین روزها باید در جستجوی راه هایی برای معرفی ابعاد شخصیتی و حرفه ای این دانشمند بود.
از آن جا که شهید فخری زاده از جمله دانشمندان حوزه های استراتژیک کشور بوده، به اقتضای جنس فعالیت و مسئولیت هایش کمتر در فضای رسانه ای حضور داشته و در نتیجه برای عموم مردم چهره ای شناخته شده نیست. بسیاری نام محسن فخری زاده را برای نخستین بار همراه خبر ترور و شهادت او شنیدند. حالا اما چهره او از پس پرده بیرون آمده و می توان تا آن جا که امکان دارد، از دستاوردهای علمی اش برای کشور سخن گفت. در این مرحله رسانه های با مخاطب عمومی همچون صدا و سیما، خبرگزاری ها و روزنامه ها می توانند آگاهی عمومی جامعه نسبت خدمات شهید فخری زاده را افزایش دهند.
البته در این میان نباید از نقش شبکه های اجتماعی به سادگی گذشت. رسانه ای که در سال های گذشته عموم مردم را به خود جذب کرده و برای بسیاری، حکم نخستین مرجع دریافت اخبار و تحلیل ها را دارد.
آن چه تاکنون ذکر شد، معرفی کلیات ویژگی های اخلاقی و دستاوردهای علمی شهید فخری زاده برای عموم مردم بود تا از این رهگذر، جایگاه اخلاقی و علمی او برای جامعه روشن شود. از این پس اما باید به لایه های عمیق تر شخصیت فخری زاده رفت و با جزییات بیشتر به جایگاه علمی و مسئولیت های او پرداخت. جایگاهی که او را در معرض تهدید و ترور قرار می داد. مجلات تحلیلی شاید مناسب ترین رسانه برای این گونه مباحث باشند چرا که فرصتی مناسب برای تهیه گفتگوهای مفصل و پرونده ویژه دارند.
پس از این باید به مدیوم کتاب و مستند سینمایی اندیشید. نشر کتاب و تولید مستند از جمله فعالیت هایی است که به مطالعه و تحقیق فراوان نیاز دارد. مثلا برای نوشتن کتابی درباره شهید فخری زاده، لازم است نویسنده در ابتدا چند ماهی را صرف آشنایی با زوایای پیدا و پنهان ماجرا کند و سپس دست به قلم ببرد. تولید مستند نیز همین وضعیت را دارد؛ به این معنا که مستندساز پیش از فیلمبرداری زمانی را به تکمیل طرح مستند و فیلمنامه اختصاص می دهد.
از همین جا مشخص می شود کتاب ها و مستندهایی که در فاصله ای بسیار کوتاه از رخدادهای مهم جامعه تولید و منتشر می شوند تا چه اندازه ممکن است غیرمستند و همین طور غیرحرفه ای باشند.
در نهایت هم باید از مدیوم فیلم سینمایی و سریال برای نمایش زندگی و فعالیت های شهید فخری زاده نام برد که تولید این گونه آثار ممکن است به سال های آینده موکول شود؛ چرا که دستیابی به فیلمنامه دراماتیک و تاثیرگذار در کنار پیش تولید فیلم و سریال نیازمند زمانی به مراتب بیشتر از تولید اثر در سایر مدیوم هاست.
بنابر آن چه گفته شد، تولید محصول فرهنگی هنری اثرگذار با محوریت شهید محسن فخری زاده، وابسته به مدیومی است که انتخاب می کنیم. حال باید منتظر ماند و دید گروه ها و نهادهای فعال در عرصه فرهنگ در روزها و ماه های آینده چه تمهیداتی را برای معرفی شهید هسته ای-دفاعی کشورمان برمی گزینند.
هوشنگ اسدی نژاد
نظر شما