به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، «قربانعلی کناررودی»، رییس گروه تحقیقات تاریخ معاصر و تاریخ شفاهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در توضیح این خبر گفت: سندهایی مربوط به اساسنامه و برنامه تحصیلی مدارس پرستاری و همچنین نخستین سند برنامه تحصیلی مدون آموزش پرستاری که بیانگر قدمت بیش از 80 سال فعالیت مدرسه پرستاری در کشور است، مربوط به سال 1315 در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری میشود.
وی ادامه داد: سابقه تاسیس نخستین مدرسه پرستاری به صورت مستقل مربوط به سالهای 1292 در تبریز و 1294 در ارومیه است که به دنبال آن تعلیم پرستاری در بیمارستانهای تبریز، رشت، کرمانشاه و مشهد نیز آغاز شد. در ادامه طبق تصویبنامه ۲۶شهریورمــــــاه ۱۳۱۵هیات وزیران، ایجاد آموزشگاههای پرستاری با جدیت در دوره صدارت علی اصغر حکمت بر وزارت معارف، اوقاف و صنایع مستظرفه پیگیری شد. به موجب این مصوبه مقرر شد در سال تحصیلی ۱۳۱۵-۱۳۱۶ در تهران، مشهد و تبریز و در سال تحصیلی ۱۳۱۶-۱۳۱۷ در شیراز و اصفهان آموزشگاههای پرستاری دایر شود. به دنبال آن آموزشگاه پرستاری زنانه به منظور تربیت پرستاران متخصص در تهران و مراکز مهم کشور نیز تأسیس گردید.
رییس گروه تحقیقات تاریخ معاصر و تاریخ شفاهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران افزود: طول دوره تحصیلات در این مدارس دو ساله و شرط ورود به آن داشتن گواهینامه دوره متوسطه دوم یا امتحان ورودی معادل آن بود. همچنین برنامه تحصیلی این مدارس شامل تمرینات فنی و دروس علمی در نظر گرفته شده بود که در مدت زمان هر کلاس درسی چهل و پنج دقیقه تدریس میشد. دانشجویان این مراکز باید دروس علمی و عملی خود را همزمان زیر نظر اساتید متخصص هر درس میگذراندند.
کناررودی گفت: در ماههای نهم، دهم و یازدهم دانشآموزان مدارس پرستاری، درسهای مربوط به قسمتهای تخصصی مانند پرستاری در خانه، کدبانوئی مریضخانه و تخصص در قسمت جراحی، طبی، اطفال، تیمارستان و غیره را فرا میگرفتند. شاگردان در برنامه عملی خود عملیات مربوط به آمادهکردن مریض، برای معاینه و حاضر کردن اسباب ضدعفونی و وظایف عادی برای عمل جراحی را تمرین میکردند.
وی یادآور شد: در سال 1316 مدرسه پرستاری به آموزشگاه پرستاری تغییر نام یافت و برنامه تحصیلی آن نیز در جلسه سیصد و پنجاه شش شورای عالی معارف مورخ 12 مهر 1316 به تصویب رسید.
نظر شما