مسئولان به جوانان اعتماد کنند/ پایان نامه ها باید به یک محصول تجاری ختم شوند

خبرگزاری شبستان - جهرم:

«حسین معین‌جهرمی»، مخترع جهرمی که از نوجوانی، کنجکاوی و میل به سردرآوردن از ساز و کار قطعات، نمود بیشتری در رفتارهایش داشته پرستاری است که در ۱۴ سالگی اولین اختراع خود را به ثبت رسانده است.

او که در کنار عشق به ساختن، به مهندسی پزشکی هم بسیار علاقه‌مند است الان جزو نخبگان و چهره‌های موفق شهرستان جهرم است که توانسته از علاقه‌اش در جهت خدمت‌رسانی و رفع گرهی در خصوص تجهیزات پزشکی استفاده کند.

معین جهرمی نمونه ای از میلیون ها جوان ایرانی است که به وطنش عشق می ورزد و با وجود فراهم بودن زمینه های بسیار، برای تحصیل و اشتغال در دیگر کشورها، اما غیرت ایرانی اش به او اجازه نداده که بخواهد برای به خاک وطنش پشت کند.

البته او خواسته هایی هم از مسئولان دارد که آنچنان سخت و دشوار نیست، خواسته هایی که نه تنها از زبان حسین معین بلکه دردودل هر جوان دلسوز ایرانی است و آن هم چیزی جز توجه به نخبگان و حمایت از آنها نیست.

با او که نسبت به نگاه مسئولین به نخبگان جوان و با سن کم هم شاکی است در یک عصر زمستانی به گفتگو نشستیم.

برای شروع بهتر است مختصری در مورد خودتان بگویید.
 

»حسین معین جهرمی» هستم؛ متولد شهرستان جهرم. اکنون به پرستار و کارشناس ارشد مهندسی پزشکی فعالیت دارم و از پرسنل سازمان اورژانس فارس و همچنین عضو مرکز رشد تجهیزات پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز هستم.

گویا اولین اختراع‌تان در نوجوانی بوده است؛ چه چیزی را ساختید.
 

اولین اختراعم «جهت‌سنج صوتی» ناشنوایان بود که در ۱۴ سالگی به ثبت رساندم؛ این دستگاه وسیله‌ای است که امواج صدا را به لرزش‌های خاص تبدیل می‌کند؛ به عبارتی فرد ناشنوا صداهای اطرافش را می‌تواند لمس کند.

تاکنون چند اختراع به ثبت رسانده‌اید؟ توَضیحی هم در مورد آنها بدهید.
 

من اختراعات خیلی زیادی دارم خیلی از آن‌ها را ترجیح داده‌ام به ثبت نرسانم و در گوشه‌ی ذهن نگه دارم؛ البته تا به حال ۱۲ اختراعم به ثبت رسیده‌اند.

علت آن‌که اختراعات شما بیشتر در زمینه‌ی پزشکی و درمان است چیست.

به علم پزشکی علاقه بسیار زیاد دارم و سعی بر این دارم تجهیزات کاربردی و پیشرفته پزشکی را بومی‌سازی کنم.

آیا اختراعات هم از شما بوده که بومی‌سازی و یا برای اولین بار در دنیا ثبت شده است؟ 

چند مورد از اختراعاتم از جمله دستگاه «هیدرو حرارتی واردکننده فشار دودی به عضلات phmc» برای اولین بار در دنیا توسط این‌جانب طراحی شده است و در حال ثبت جهانی این محصول هستیم.

یکی دیگر از اختراعاتم که با برند mmed در مرحله تولید است پدهای تخصصی و عمومی شبیه‌ساز جراحی‌های پوستی و جراحی‌های میکرونوروواسکولار (جراحی‌های میکروسکوپی اعصاب و عروق) است که برای دانشجویان و دستیاران تخصص پزشکی حس واقعی این جراحی‌های حساس را تداعی می‌کند و درصد موفقیت کار را به نمایش می گذارد.

قابل ذکر است این پدها برای اولین بار در دنیا توسط تیم ما طراحی و تولید شده است در حال حاضر به صادرات این محصول فکر می‌کنیم.

مشکلات ثبت اختراع در ایران چیست؟

در ایران ثبت اختراع و روند حقوقی آن روز به روز در حال سخت‌تر شدن است؛ به نظر من به جای سخت‌تر شدن روند حقوقی ثبت اختراع روند بررسی و صلاحیت علمی ادعا و اختراع باید سخت‌تر شود که متاسفانه در حال حاضر بررسی‌های علمی هم به صورت سلیقه‌ای برسی می‌شود.

شنیده‌ایم از دانشگاه‌های دیگر کشورها دعوت‌نامه داشتید.
 

بله من در ۱۴ سالگی از دانشگاه‌های تایوان، انگلستان و روسیه دعوت‌نامه داشتم و در سال‌های اخیر نیز از کشور آلمان دعوت‌نامه دارم ولی برنامه‌ای برای رفتن ندارم.

در خصوص حمایت‌های دولتی از این اختراعات که بیشتر جنبه کاربردی هم دارد بگویید.

بنده سیاست‌های کاری‌ام را به گونه‌ای پیاده‌سازی کرده‌ام تا به حمایت‌های دولتی وابسته نباشم چرا که یک کسب و کار کوچک استارتاپی اگر گریبان گیر سیستم بانکی شد با شکست روبه‌رو می‌شود.

مزیت اختراعات شما نسبت به نمونه‌های مشابه چیست؟ 

نمونه‌های خارجی پدهای تخصصی که ما در حال تولید آن هستیم هیچ شباهتی به نمونه‌های ما ندارند و به صورت عمومی عرضه می‌شوند؛ البته قیمت‌های آن نیز چندین برابر محصولات ما بوده و کیفیت محصول ما را ندارند بنابرین از لحاظ کیفیت و قیمت محصولات خارجی قابل رقابت با ما نیستند.

در وضعیت کرونا آیا دستگاهی که به کمک کادر درمان بیاید هم ساخته‌اید.

در سازمان اورژانس فارس ما بر روی طرح‌های تخصصی زیادی جهت کنترل این اپیدمی کار می‌کنیم که یکی از طرح‌هایی که الان می توانم در مورد آن صحبت کنم دستگاه شست‌و‌شو و ضد‌عفونی‌کننده‌ کابین پشتی آمبولانس هست.

در آخر اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید.

متاسفانه در کشور ما ارتباط بین علم و صنعت وجود ندارد؛ دانشگاه‌های ما باید با صنعت ارتباط برقرار کنند تا به محصول برسند؛ متاسفانه دانشگاه‌های ما پژوهش را فقط نگارش مقاله می‌دانند و پایان‌نامه‌ای را ارزشمند می‌دانند که به یک مقاله ختم شود بلکه به اعتقاد بنده پایان‌نامه‌ها باید به یک محصول تجاری ختم شده و به تولید و ارز‌آوری برسد؛ امیدوارم این روال اصلاح شود.

و در آخر این نکته را هم باید بگویم که متاسفانه در بعضی محیط‌ها به مراتب دیده‌ام وقتی که فردی با سن کم را می‌بینند مانع هرگونه پیشرفت او می‌شوند و سعی بر تخریب می‌کنند که امیدوارم این نیز اصلاح شود.