به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، تا همین چند سال پیش، هر کس به « موسسه خیریه شایگان ثابت» میرفت، پیرمردی را در طبقه پایین موسسه خیریه نگهداری دختران بیسرپرست میدید که نظاره گر آیند و روندگان به موسسه بود. پیرمردی که کمتر توان صحبت داشت ولی چشمان نافذ و مهربانش، نوازشگر دختران بیسرپرستی بود که به خانه او پناه آورده بودند. او با نگاهش قدردان خیرینی بود که برای کمک به دختران شایگان به موسسه او میرفتند.
پنجم اسفند ماه، یادآور مرگ پدری است که دختران زیادی داشت. مردی که هیچگاه ازدواج نکرد، ولی دختران یتیم زیادی او را پدر صدا میکردند. «حاج محمد شایگان ثابت» بزرگمردی از تبار انسانیت و نوعدوستی مردم گیلان بود که زندگی و خانهاش را وقف دختران بیسرپرست و بد سرپرست رشت کرد.
محمد شایگان ثابت، در سال ۱۲۹۳ شمسی در محله قدیمی «کرف آباد» رشت به دنیا آمد. پدرش «حاج محمد جواد» و مادرش «حاجیه خانم سیده معصومه خامسی» دو انسان متعهد و نیکوکاری بودند، که خصلت نوع دوستی و انسانیت را برای محمد به ارث گذاشتند. حاج محمد تاجر برنج بود و در «سرای گلشن» حجره داشت. او بعدها با دوستانش کارخانه برنجکوبی راه اندازی کرد و تا سال ۱۳۵۴ درمحله « زرجوب» رشت بهعنوان مدیرعامل به فعالیت خود ادامه میداد.
به گفته «ایوب قدیمی» مدیرعامل اسبق آسایشگاه خیریه و سالمندان رشت، شایگان کارخانه برنجکوبی را فروخت و در سال ۱۳۵۷ قطعه زمینی بهمساحت هزار و۹۶۰ مترمربع در خیابان آزادگان روبروی کارگاه هنری سروش رشت خریداری کرد و یک باب مغازه و ساختمانی سه طبقه برای خود ساخت. آن گونه که مرحوم شایگان در خاطراتش بیان داشته، زمانی که «پرورشگاه مژدهی» به عنوان مرکز خیریه نگهداری پسران بیسرپرست در رشت تاسیس میشود، بارها به ذهنش خطور میکند که چرا شهر رشت مرکزی برای نگهداری از دختران بیسرپرست ندارد.
شایگان در سال۱۳۷۹ به دفترخانه اسناد رسمی رفت و هر سه طبقه منزل مسکونی خود را به نام «موسسه خیریه شایگان ثبت» و به عنوان مرکز نگهداری از دختران بیسرپرست و بدسرپرست وقف کرد.
به گفته قدیمی، شایگان همواره از این کار خود ابراز خرسندی میکرد و میگفت؛ عزیزانی که در این مرکز ساکن هستند هروقت کارنامه تحصیلی خود را با نمرات خوب دریافت میکنند خوشحال میشوم، چرا که احساسم اینگونه است که همگی فرزندان من هستند.
پنجم اسفندماه ۱۳۹۳ حاج محمد شایگان ثابت به رحمت خدا رفت. شایگان در آخرین روزهای عمر خود در آسایشگاه خیریه سالمندان و معلولین رشت زندگی میکرد و مرگش در همان آسایشگاه، یادآور مرگ خیر بزرگ مسیحی «آرسن میناسیان» بود. فرزندان و تشییع کنندگان شایگان، دختران مرکز شایگان، کارکنان، مددجویان آسایشگاه سالمندان و معلولین خیریه رشت بودند. پیکر این مرد نیکوکار در شهر آستانه اشرفیه و در جوار بقعه آقا سید جلال اشرف به آرامش ابدی رفت.
نظر شما