به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، در سالروز ميلاد امام جواد(ع) شهر قم سراسر غرق در شادی و سرور است و مردم ولایی این شهر با چراغانی خانه‌ها، مساجد و تکایا با رعایت پروتکل های بهداشتی به جشن نشسته‌اند.
بر اساس این گزارش مجاوران و زائران کریمه اهل بیت (س) در حرم مطهر آن حضرت حضور پیدا کرده اند تا در کنار بارگاه نورانی آن حضرت به جشن و شادمانی بپردازند.
همچنین مردم این عید بزرگ را به یکدیگر تبریک می‌گویند و به صورت خودجوش با آذین‌بندی در نقاط مختلف شهر، این روز را به شادی می گذرانند.
همچنین به مناسبت سالروز ولایت آن حضرت از شب گذشته در حرم مطهر حضرت معصومه (س) و مسجد مقدس جمکران برنامه‌هایی از جمله مداحی، سرودخوانی و سخنرانی در حال برگزاری است.
مسجد مقدس جمکران نیز شاهد زائرانی است که از شب گذشته به این مکان مقدس آمده تا این میلاد فرخنده را به ساحت مقدس امام زمان(عج) تبریک بگویند.
امام جواد علیه السلام که تنها فرزند امام رضا (ع) است، در سال 195 ه. ق در شهر «مدینه» به دنیا آمد. برخی تولد آن حضرت را در 10 یا 15 ماه رجب و برخی دیگر نیز آن را ماه مبارک رمضان دانسته اند. قول مشهور 10 رجب است که شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده است. نامش «محمد» و کنیه اش «ابوجعفر» و مشهورترین القاب او «تقی» و «جواد» است.
مادر او «سبیکه» که از خاندان «ماریه قبطیه» همسر رسول خدا (ص) به شمار می رفت، از نظر اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود؛ به گونه ای که امام رضا(ع) از او به عنوان بانویی منزه و پاکدامن و بافضیلت یاد می کرد. از القاب دیگر امام جواد (ع)، «زکی»، «مرتضی»، «قانع»، «رضی»، «مختار»، «متوکل»، «منتخب» و «ترجمان القرآن» است. ایشان نخستین امام از سه امام شیعیان است که در خردسالی به امامت رسیدند.
از این رو، وی در دوران امامت خود با دشواری های منحصر به فردی مواجه بود. عهده دار شدن منصب ولایت در خردسالی، دستاویز مغرضانی شد که با جریان امامت در خاندان رسول خدا (ص) مخالف بودند. اگرچه از منظر شیعه که موضوع امامت را یک موهبت الهی می داند، امر امامت ایشان جای هیچ گونه تردیدی نداشت، اما جریان های فکری به ویژه فرقه معتزله، در ایجاد تردید نسبت به آن اهتمامی خاص می ورزید. برخی از آن ها از قبیل فرقه معتزله از حمایت مأمون و معتصم برخوردار بودند.
این امر در کنار گسترش جهان اسلام و ورود اعتقادات و باورهای مذاهب و ادیان دیگر، ترجمه آثار فلاسفه یونان بر پیچیدگی اوضاع می افزود. گذشته از این، شرایط عمومی شیعیان در این روزگار بود که پس از سالیان دراز فرصت ابراز عقیده در مورد امامت امامان را به دست آورده بودند. همین امر موجب تلاش فرقه های گوناگون برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی به منظور تغییر نگرش آنان نسبت به ادامه جریان امامت شد.
بنابراین دوران امامت ایشان، یکی از جنجال برانگیزترین دوران تاریخ شیعه به دلیل مواجه شدن شیعیان با مسئله ای تازه بود که تا آن زمان سابقه نداشت.
نظر شما