به گزارش حبرگزاری شبستان از رشت، این روزها، تعداد دخترکانی که با دامن ساتن قرمز، در میان جمعیت بازار عید نقش مردانه «حاجی فیروز» را ایفا می کنند، زیاد شده است. هرسال، اسفندماه که به نیمه می رسید، سروکله حاجی فیروزهایی که با دایره زنگی و لباس قرمز خود، مردم را شاد می کردند، پیدا می شد. امسال اما، حاجی فیروزهای شهرمان از هفته آخر بهمن، نوید سال نو می دهند. سالی که غم و نارحتی مردم به واسطه از دست دادن عزیزانشان به‌خاطر ویروس کویید ۱۹ بیشتر شده است.
ولی تفاوت حاجی فیروزهای امسال با سال های پیش، وجود دختر بچه هایی است که با دامن قرمز و صورت سیاه، خوشحالی‌شان انعامی است که رهگذران به آنها می دهند. دیدن این دخترکان که بدون ماسک، در جمعیت داد و ستد بازار شب عید سعی در شاد کردن دل مردم دارند، غمی گدازتر از ویروس کروناست.
شب میلاد حضرت علی(ع)، نزدیک به یکی از شیرینی فروشی های معروف رشت، دخترکی با لباس حاجی فیروز ایستاده و با هر مشتری که با جعبه شیرینی از مغازه خارج می شد، دامن چین دارش را به حرکت وا می داشت و دایره زنگی اش را به صدا درمی آورد. در میان سرمای بی سابقه چند شب پیش، دخترک کاپشن رنگ و رو رفته ای بر تن داشت و دستان یخ کرده اش را جلوی دهان می برد تا با بخار بازدمش اندکی گرم شود.
به چهره سیاهش زُل می‌زنم و دامن ساتن قرمز چین‌دارش و چشمانی که با موج دامن، به این سو و آن سو می‌گردید تا ببیند کدامین عابر دست به جیب می‌شود. گاه تعارف یک عدد شیرینی، شادی های کودکانه اش را دوچندان می کرد و گردش های شادی آورش با دوچرخه نیست که صدای اعتراضی را بلند کند! دختری که می باید همچون همسن و سالانش پای تبلت و گوشی، در برنامه شاد درسش را بخواند، شادی اش لای دایره زندگی گم شده است.
آن سوتر، مردی نظاره گر اوست که به‌نظر می رسد همراه دخترک است و مراقبی آشنا. از چهره و رنگ پوستش می توان فهمید که گیلانی نیست. اگر هم مهاجر، باز هم یک هم وطن است که در این تورم لجام گسیخته و بی تفاوتی مسئولان، به دیاری آمده که مردمانش رحمی در دل دارند.
حاجی فیروز در اساطیر ایرانی، سمبل پاکی و آزادمنشی است. سمبل و نماد سیاوش که از آتش نیرنگ سودابه به سلامت عبور کرد. حاجی فیروزهای سال های پیش، با چهره سیاه شده تلاش داشتند مردی و مردانگی خود را برای خانواده اثبات کنند. امسال اما مردانگی را در موج دامن دخترکانی که حاجی فیروز شده اند، می توان پیدا کرد.
نظر شما