به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، در طول تاریخ شاهد نمونه های بسیاری از جهاد مالی و اقتصادی زنان بوده ایم، درصدر اسلام وقف اموال حضرت خدیجه (س) در راه اسلام نمونه واضحی از جهاد اقتصادی زنان است.
با مرور زندگی و شخصیت حضرت خدیجه(س) به عنوان کسی که در بحرانی ترین دوران صدر اسلام در کنار پیامبر بود، نقش زنان در عرصه اقتصادی خانواده و جامعه بیش از پیش جلوه گر می شود.
حضرت خدیجه کبری(س) از نوادگان عبد مناف و بانویی بسیار باشرف، ثروتمند، با آبرو و احترام و عزت در جامعه آن زمان بود، در جامعه منحط عرب در آن روز که برای زن ارزشی قائل نبودند و آیات قرآن هم شهادت می دهد به اینکه دختران را به خاطر ننگی که از داشتن دختر داشتند، زنده به گور می کردند، گویای این است که جامعه آن روز برای زن ارزش و مقام چندانی قائل نبوده و از نظر مسئله ارث و حقوق هم، زن آن روز مقام چندانی نداشته است.
اما بسیار به ندرت زنانی در طول جامعه بشری بوده اند که در دوران زندگی شان درخشیده و نام آنها بر صفحات تاریخ ماندگار شده است که حضرت خدیجه(س) هم یکی از همین بانوان است.
مساله ایمان آوردن حضرت خدیجه (س) به اسلام و به پیامبر اکرم(ص) مساله مهمی است، از زمانی که ایشان متوجه شخصیت پیامبر اکرم(ص) شدند شیفته این وجود مبارک می شوند که این خود نشانه روشن بودن قلب و ضمیر حضرت خدیجه (س) است.
حضرت حضرت خدیجه(س) در میان زنان اولین کسی است که در آن جامعه جهل و تاریکی و ضلالت که فقط بت پرستی حاکم بود و دین حق، چندان موقعیتی نداشت اسلام را پذیرفتند و به پیامبر اکرم(ص) ایمان آوردند و از حضرت و از دین جدیدی که در آن جامعه تاریک پشتوانه ای نداشت کاملا حمایت و سرمایه شان را در این راه خرج کردند.
در مساله ازدواجشان با پیامبر هم با اینکه حضرت خدیجه چنان ثروت و مکنتی داشتند اما مهریه شان یک مهریه متوسط و رایج در آن زمان بود، ولی چون رسول اکرم(ص) قادر به پرداخت این مهریه نبودند حضرت خدیجه خودشان ضمانت می کنند که این مهریه را بپردازند که باز این هم نشانه ای از بزرگواری روح خدیجه (س) است.
معمولا برای هر دین و شریعت جدید و برای هر رهبر، داشتن پشتوانه سیاسی و اقتصادی ضروری است تا مردم در برابر دعوت ها و سخنان آن رهبر، مطیع باشند و سر تعظیم فرود بیاورند. علاوه بر صفات خود رسول اکرم(ص) در درستکاری، امین بودن و راستگویی که در جامعه بدان مشهور بودند از نظر مالی یا از نظر قدرتی نیز پشتوانه بودن حضرت خدیجه برای پیامبر اکرم(ص) بسیار مؤثر بود.
پیامبر درباره حضرت خدیجه(س) می فرمایند: "خداوند از هیچ زنی به من فرزند نداد و فقط از خدیجه به من فرزند داد" و این هم از نکات جالبی است که داشتن ریشه های طاهر و پاک تا چه حد اهمیت دارد، در میان همسران پیامبر با اینکه بودند کسانی که از شوهران دیگرشان فرزند داشتند اما از پیامبر بچه دار نشدند و این خود نکته بسیار مهمی است که نشان می دهد حضرت خدیجه(ص) بطن و درونشان هم پاک بوده که باید جایگاه پرورش موجود پاکی مثل حضرت زهرا(س) باشد.
پیامبر اکرم(ص) در مورد حضرت خدیجه فرمودند: "چهار نفر از زنان هستند که بهترین زنان بهشت هستند" و نام آنها را به ترتیب شمرده و گفته اند "حضرت خدیجه، حضرت فاطمه، حضرت مریم و آسیه زن فرعون".
حضرت خدیجه (س) با اینکه در اوج نعمت ها زیسته بود اما هنگامی که سه سال در شعب ابوطالب محاصره می شوند پابه پای رسول اکرم(ص) با صبوری کامل زندگی را می گذراند و شکایتی نمی کنند و این از بزرگی روح و عظمت شخصیت ایشان حکایت دارد. وقتی حضرت خدیجه چند روز بعد از ابوطالب از دنیا می روند برای پیامبر مصیبت بزرگی بود تا حدی که آن سال را "عام الحزن" یعنی سال اندوه نامیدند زیرا پیامبر حامی و پشتیبان خود را از دست دادند.
در زندگی و حرکت بیشتر انبیاء و امامان، نقش یک زن را مشاهده می کنیم که برای نمونه می توان به نقش حضرت خدیجه(س) در زندگی پیامبر اسلام(ص)، نقش حضرت مریم(س) در زندگی حضرت عیسی(ع)، نقش حضرت فاطمه(س) در زندگی امام علی(ع) و ... اشاره کرد.
نظر شما