خبرگزاری شبستان؛ گروه اندیشه: در طول این ده‌ها سالی که رهبر معظم انقلاب هر سالی را به اسم و مسمایی نامگذاری کرده‌اند، بسیار در باره چرایی و اهمیت این نامگذاری و این که نامگذاری در واقع راهبرد کلان کشور و قطب نمای حرکت نظام را تعیین می‌کند، سخن گفته شده است. هدف از تعیین شعار سال صرفا به معنای توجه یا تاکید بر آن موضوع فقط برای همان سال نیست، بلکه به نوعی تعیین راهبرد و چارچوب اصلی حرکت کشور بر مدار آن موضوع تا رسیدن به مرز خودکفایی و حل آن مشکل و معضل بوده است.
سال ۱۳۹۹ شمسی از سوی رهبر معظم انقلاب با نام «جهش تولید» نامگذاری شد. این نامگذاری نیز همچنان برای پانزدهمین سال پیاپی در کنار عناوینی چون همت و کار مضاعف، حمایت از تولید کالای ایرانی، رونق اقتصادی و .... بر محور مسائل اقتصادی انتخاب شد تا گام دیگری برای ایجاد گشایشی جدی در رفاه و زندگی مردم و قطع وابستگی به بیرون از مرزها در حوزه امور اقتصادی و در راستای موضوعاتی چون تولید، اشتغال و حمایت از کالاهای ساخت داخل باشد.
بدون تردید، نامگذاری امسال نشان دهنده اهمیت مقوله تولید در دهه اخیر و البته دهه آینده است. به نظر می‌رسد تاکید بر این موضوع به دلیل ماهیت تولید است؛ چرا که تولید تنها مقوله اقتصادی است که با ایجاد تحول در آن، تمام شاخص‌های اقتصادی تحت تاثیر قرار می گیرد. برای مثال اگر دولت یا حاکمیت کاهش تورم را به عنوان هدف خود مطرح و صرفاً بر تحقق این موضوع تاکید کند، هر اقتصادی به صرف داشتن درآمدهای ارزی فراوان از طریق خام فروشی یا استفاده از ثروت ملی (مانند کشورهای نفتی حوزه خلیج فارس) می‌تواند با واردات انبوه کالاها (به جز کالای مسکن که امکان واردات آن به دلیل نهاده اصلی آن، یعنی زمین وجود ندارد) تورم را کنترل کند. موضوعی که قطعا نشان دهنده اقتدار، پیشرفت یا سلامت آن سیستم اقتصادی نبوده بلکه صرفا با حراج منابع ملی و گسترش خام فروشی و بدون توجه به استقلال اقتصادی با افزایش واردات یک وفور تصنعی در جامعه ایجاد می‌شود که مصداق بارز آن را می توان کشورهای کوچک عربی در منطقه دانست، کشورهایی که عمدتا با حکومت‌های دست نشانده و به واسطه جمعیت کم و درآمدهای نفتی سرشار به واردکنندگانی صرف تبدیل شده اند که بدون هیچ پیشرفت درون زایی در اقتصاد ممکن است از یک نوع وفور نسبی در کالا و خدمات نیز برخوردار باشند. از این رو صرف کاهش تورم- فارغ از نحوه انجام این کار- نمی‌تواند نجات دهنده یا عامل پیشرفت یک اقتصاد باشد. ضمن اینکه -کاهش تورم با ابزار افزایش واردات- به تولید داخلی ضربه زده و این روند منجر به افزایش بیکاری خواهد شد.
بنابراین گزارش حجت الاسلام «سید محمدصادق ضیایی نیا»، کارشناس مذهبی و استاد حوزه علمیه در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، با اشاره به چرایی انتخاب شعار سال از سوی مقام معظم رهبری و انطباق آن با آموزه های دینی و اسلامی گفت: رهبر معظم انقلاب از سال ها پیش نقشه دشمنان برای ضربه زدن به ملت ایران را شناسایی کرده بودند و بر این عقیده بودند که دشمن پس از هشت سال دفاع مقدس فهمید با جنگ نظامی نمی تواند به انقلاب مردم ضربه بزند و وارد نبرد فرهنگی و اقتصادی خواهد شد.
وی افزود: بعد از دو تهاجم فرهنگی نیز دشمنان آن توقعی که داشتند محقق نشد چرا که حضور پر شور جوانان و نوجوانان در گردهمایی ها و مراسم های ملی و مذهبی مثل راهپیمایی روز 22 بهمن یا تشییع پیکرهای شهدا و حضور در اعتکاف و عزاداری محرم نظاره می کردند.
وی در پاسخ به این سوال که رفع موانع تولید و توجه به رونق اقتصادی از دریچه اقتصاد مقاومتی تا چه اندازه با آموزه های دینی ما منطبق است؟ خاطرنشان کرد: در رابطه با سوال نکته اولی که باید به آن توجه بشود این است که ثروت و مال و به تبع آن تولید یک هدف و غایت نیست بلکه از نگاه توحیدی ثروت و تولید وسیله ای است که هم باید رفاه و آرامش دنیا را به دنبال داشته باشد و مهمتر از آن باید وسیله ای باشد برای سعادت انسان در سرای ابدی و آخرت.
این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: اسلام مال و ثروت را فقط برای زندگی زود گذر دنیا نمی خواهد بلکه می خواهد انسان از این مال و ثروتش درسرای جاودان نیز بهره ببرد اینجاست که تفاوت مکتب اقتصاد اسلامی با اقتصاد های صرفا سودگرا و مادی ایجاد می شود.
وی تصریح کرد: امیرمومنان علی علیه السلام در حکمت 269 نهج البلاغه اشاره زیبایی دارند: النّاسُ فى الدُّنیا عامِلان : عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنْیا لِلدُّنْیا, قَدْ شَغَلَتْهُ دُنیاه عَنْ آخرتِهِ یَخْشَى عَلى مَنْ یَخْلُفُهُ الْفَقْر, وَ یَأْمَنُهُ عَلى نَفْسِه ِ, فَیُفنى عُمْرَه ُفى مَنْفَعَةِ غَیْرِه , وَ عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنیا لِما بَعْدَها, فَجاءَهُ الَّذى لَهُ مِنَ الدُّنیا بِغَیر عمل , فَاحْرَز الحَظّین مَعاً, وَ مَلَکَ الدّارین جَمیعاً, فَاصْبَح َوَجِیهاً عِنْدَاللّه ِ, لایَسْألُ اللّهَ حاجَةً فَیَمنَعُه .
مردم در کارهای دنیا دو گروهند: گروهى تا آن جا براى دنیا عمل مى کنند که دنیا آنها را از آخرتشان باز مى دارد و او از فقر کسانی که پس از وی به بجا می مانند مى ترسد,در عین حال بیمی از فقربرای خود ندارد لذا عمر خود را براى سود دیگران تباه مى کنند, و گروهى دیگر در دنیا براى آخرت( ابدیت) عمل مى کنند اما سهم آنها از دنیا, بدون کار به آنها مى رسد, پس آنها بهره ی دنیا و آخرت را با هم مى برند و هر دو سرا را با هم تصاحب مى کنند, در درگاه خداوند آبرومند خواهند بود, در نتیجه هر حاجتى را از خدا بخواهند خداوند از آنها دریغ نمى دارد.
حجت الاسلام ضیایی نیا گفت: اما مسئله اقتصادسالم و ثروت بعنوان یکی از پایه های استقرار و آرامش جامعه درقرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام مورد تاکید و سفارش قرار گرفته است.
وی افزود: خداوند متعال اقتصاد و ثروت را به منزله ستون فقرات یک جامعه بیان می کنند اگر این ستون فرو ریخت جامعه هم فرو می ریزد در سوره مبارکه نساء آیه 5 می فرماید: وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا و اموالی که خداوند قوام زندگی شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفیهان ندهید.در این آیه شریفه خداوند اقتصاد را موجب قوام و پایداری جامعه می دانند و این تعبیر، از تاثیر مال در حیات و پایداری فرد و جامعه حکایت می کند قرآن ما را سفارش می کند ثروت را در اختیار سفیهان قرارندهید و از آن مراقبت کنید، که نشانه اهمیت ثروت و مال است.
نظر شما