به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، «مجید عبدامین»، پژوهشگر اسناد تاریخی با حضور در پویش «کتابخوانی ملی» گفت: کتاب نخست که مطالعه آن را به علاقه مندان حوزه ایران‌شناسی پیشنهاد می کنم، کتابی تحت عنوان «دفتری برای ایران - نامه های فارسی به ولادیمیر مینورسکی» است، این کتاب شامل مکاتبات اساتید، ایران شناسان و پژوهشگران ایران به «ولادیمیر مینورسکی» ایران شناس صاحب آوازه قرن بیستم میلادی است.
عبدامین افزود: «دفتری برای ایران» مجموعه ای شامل ۵۰۰ نامه فارسی از نامه نگاری های گسترده میان اندیشمندان ایران با «ولادیمیر مینورسکی» است، محتوای نامه ها طیف متنوعی را شامل می‌شود از جمله احوالپرسی های دوستانه، گفت و گو و پرسش و پاسخ های علمی، مکاتبات رسمی و کارت پستال های تبریک است.
وی تصریح کرد: با یک نگاه کلی به محتوای نامه ها به ویژه نامه هایی که از سوی سید حسن تقی‌زاده، علامه قزوینی، اقبال آشتیانی، مجید مینوی و ایرج افشار رد و بدل شده، می‌توان بیشترین این نامه‌ها را به مثابه دیالوگ های عمیق علمی مکتوب به شمار آورد که از تک‌تک واژگان هر سطر می توان اطلاعات ارزشمندی را استخراج کرد که برخی از این اطلاعات، خود به تنهایی می تواند یک پژوهش مستقل شود.
عبدامین گفت: این کتاب به کوشش دکتر گودرز رشتیانی از سوی انتشارات بنیاد موقوفات دکتر افشار و با همکاری نشر سخن به چاپ رسیده است.
وی ادامه داد: کتاب دوم، «اخلاق مصور» نام دارد این کتاب جلد ششم از مجموعه گنجینه تاریخ ادبیات کودک و نوجوان است که در سال ۱۳۹۸ منتشر شده است. «اخلاق مصور» کتابی معروف در حوزه تاریخ ادبیات دوره قاجار است که از وجوه مختلف دارای اهمیت است. به ویژه از این جهت که نویسنده، ناشر، چاپچی و تصویرگر کتاب شخص میرزا ابراهیم عکاس باشی است که از جنبه های مختلف در تاریخ ایران دارای جایگاه ویژه‌ای است.
عبدامین افزود: میرزا ابراهیم عکاس باشی صنیع السلطنه بیشتر به عنوان نخستین سینماگر و اولین فیلمبردار تاریخ ایران شناخته و از او یاد می‌شود، اما دراین کتاب با وجه دیگراین شخصیت فرهنگی آشنا می شویم، یعنی نقش او در صنعت چاپ و نشر کتاب در ایران، که همواره این نقش تحت شعاع شهرت وی در زمینه عکاسی و فیلمبرداری قرار داشته و کمتر به آن توجه شده است.
وی تصریح کرد: کتاب اخلاق مصور شامل ۱۴۰ حکایت است که تمامی حکایات دارای عناوین شعری یا عربی است و پایان هر حکایت یک نتیجه گیری صورت پذیرفته شده و میرزا ابراهیم صنیع السلطنه برای هر حکایتی یک تصویرگری کرده است ولی تصویرگری ها شباهتی به تصویرگری های چاپ سنگی ایران ندارد و دقیقاً به تصویرگری های غربی شباهت دارد. این کتاب در ۳۵۲ صفحه به کوشش محمد جواد احمدی نیا و سوی انتشارات مدرسه به چاپ رسیده است.
عبدامین ادامه داد: «هنرایران» نوشته رابرت مرداک اسمیت است. این کتاب یکی از نخستین کتاب ها در زمینه هنر ایران است که در دوران ناصری و در سال ۱۸۷۶ میلادی در لندن منتشر شده است. اسمیت رئیس اداره تلگراف ایران و با عناوین سرلشکری و دانش باستان شناس و به عنوان دیپلمات اسکاتلندی، یکی از مهم‌ترین گردآورندگان آثار هنری ایران در موزه های انگلستان عصر ویکتوریا بوده است.
عبدامین افزود: انگیزه اسمیت در نگارش این اثر، معرفی مجموعه موزه بریتانیا و ارائه اطلاعات درباره تاریخچه صناعی ایران و شیوه های ساخت و مراکز تولید انواع هنرها در قالب کتابی راهنما برای مخاطبان اروپایی در آن روزگار بوده است. این کتاب سند مهمی از تاریخ هنر ایران به شمار می رود که نتیجه تحقیقات میدانی اسمیت در طول نزدیک به ۲۳ سال اقامت او در ایران است.
وی تصریح کرد: نکته حائز اهمیت این است که کتاب مرداک اسمیت و تلاش او بخشی از یک جریان است و ما با مطالعه این کتاب متوجه می‌شویم که در قرن نوزدهم جریانی در شرق به وجود می‌آید که برای شناخت هنر و باستان شناسی ایران بسیار سرنوشت‌ساز بود، بطوریکه افراد زیادی از جمله دیپلمات‌ها، سفرا، بازرگانان و مستشاران غربی که به خاورمیانه می‌آمدند، در کنار کار تخصصی خود به فرهنگ و هنر سرزمین‌های اسلامی نیز علاقه مند و آثار و ابنیه مناطق را مستندنگاری می کردند.
این پژوهشگر اسناد تاریخی خاطرنشان کرد: کتاب «هنر ایران» ترجمه کیانوش معتقدی از سوی انتشارات خط و طرح منتشر شده است.
نظر شما