«سیدعلی موسوی» امروز (شنبه 8 خرداد) در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اهواز، با اشاره به ظرفیت بالای شهرستان اندیکا برای ایجاد فضای موزه‌ای اظهار کرد: به دلیل تاریخ طولانی و گسترده شهرستان اندیکا، همواره جای خالی یک نهاد فرهنگی همچون موزه در این شهرستان احساس شده است.
سرپرست اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اندیکا افزود: بر همین اساس و با توجه به خواست شهروندان شهرستان در خصوص ایجاد موزه، سعی کردیم با بهره‌گیری از مشورت با نخبگان و اهالی فرهنگ، در گام اول از ظرفیت بالای بخش خصوصی در ایجاد موزه‌های خصوصی کوچک و متوسط و با کاربری مردم‌شناسی استفاده کنیم.
وی اضافه کرد: بدین‌وسیله از علاقه‌مندان در سراسر کشور به احداث موزه خصوصی در حوزه شهرستان اندیکا دعوت می‌کنیم به منظور اطلاع از روند اداری و قانونی ایجاد موزه، کسب مشاوره و همچنین ارائه درخواست، به اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اندیکا مراجعه یا با شماره تلفن‌های 09359566608 و 09163804341 تماس حاصل نمایند.
اندیکا در شمال‌شرقی استان خوزستان قرار دارد و از شمال غرب به لالی، از جانب شمال به سردشت دزفول، از طرف شمال و شمال‌شرق به استان چهارمحال و بختیاری، از مشرق به ایذه و از جنوب به مسجدسلیمان محدود می‌شود. اندیکا یکی از شهرستان‌های بختیاری‌نشین استان خوزستان است که مرکز آن شهر قلعه‌خواجه است. در سال ۱۳۶۸ مرکز بخش اندیکا از روستای لالی به روستای قلعه‌خواجه انتقال یافت و تا آن موقع جزو توابع مسجدسلیمان بود.
در گذشته در زبان بومی آن را اندکو (اندی+کوه) می‌گفتند که اندی در زبان لری به معنای شگفتی و «کو» همان «کوه» یعنی سرزمین کوه‌های شگفت است. همچنین این شهرستان را (ان +ده +گا) به معنی «دهگاه» و محل نگهداری انبار غله هم گفته‌اند. مردم شهرستان اندیکا به گویش بختیاری سخن می‌گویند. ایل راه (گذرگاه عشایر لربختیاری به ییلاق) از شهرستان اندیکا و مسیر تاراز می‌گذرد.
این مکان از نخستین مکان‌های اسکان قوم لُر در جنوب‌غرب ایران بود که آثار نخستین معماری پارسی (سنگ چین بدون ملات) در قلعه بردی اندیکا نمایان است. از مهمترین آثار تاریخی بصری این شهرستان می‌توان به قلاع باستانی همچون (قلعه‌بردی، قلعه‌لیت، دژملکان، قلعه ارکی شلا، قلعه دلی محمدحسین خان، قلعه دزورا، قلعه خواجه و ...) کتیبه‌های نقوش برجسته ایلیمایی همچون (نگارکند‌های تنگ بتا، کتیبه نگین، کتیبه چلو، نقش برجسته سوزتینا، نقش برجسته موری، نقش برجسته تاراز، نقش برجسته سوسن سرخاب) بقاع متبرکه (شاهزاده عبدالله، بابازاهد، بویر، صالح ابراهیم، شیخ احمد، سلطان ابراهیم، بابا احمد، امیرالمومنین، ممی هموم، آقا سلیمان و ...) و آثار شاخص دیگری همچون پل نگین، بند قلعه خواجه، بند آبزالو و ... اشاره کرد. نقوش برجسته تنگ‌بتا، یکی از مهمترین مفاخر ایران و از معدود نقوش برجسته و کتیبه‌های به خط الیمایید است که قدمت این نقوش برجسته به ۲۲۰۰ سال می‌رسد.
نظر شما