منطقه حفاظت شده «گلیل» با کمبود منابع آبی وحوش مواجه است

«حمید فخرانی» با بیان این مطلب در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در شیروان اظهار داشت: علاوه بر کاهش بارندگی ها، دام عشایر در این منطقه بیش از حد مجاز است که اکثر منابع آبی  جوابگو نیستند و برخی از منابع آبی خشک شده و همین خود باعث می شود تا وحوش به سایر مناطق بروند.

مدیر اداره حفاظت محیط زیست شیروان با بیان اینکه در صورت ادامه این روند تا یکماه آینده تمام منابع آبی وحوش منطقه حفاظت شده گلیل خشک خواهد شد اضافه کرد: جهت جلوگیری از این مشکلات پی گیری های لازم برای احیا و بهسازی چشمه های این منطقه با استان انجام شده است.

فخرانی عنوان کرد: طی ۲۰ روز اخیر نظافت و بهسازی  ۳ باب دهنه چشمه در این منطقه حفاظت شده صورت گرفته و اینک در ۶ نقطه این منطقه نیاز به نصب یک مورد آبشخور، یک مورد احداث آب انبار، ۲ باب بهسازی چشمه و یک مورد تعمیر و مرمت آبشخور است که ۸۸۰ میلیون ریال اعتبار می طلبد.

وی تصریح کرد: با توجه به گستردگی منطقه حفاظت شده گلیل در بخش سرحد این شهرستان تاکنون ۱۳ آبشخور طبیعی و دست ساز ساخته شده است.

فخرانی خاطرنشان کرد: عمده افراد ساکن منطقه عشایر کوچرو هستند که جهت جلوگیری از بیماری های مشترک بین انسان و دام آبشخورها ضدعفونی می شوند و زمانی که دام در منطقه باشد ماهانه ۲ بار و در سایر فصول ماهانه یکبار نظافت آن توسط خود عشایر، محیط بانان و اهالی منطقه صورت می گیرد.

منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی با ۱۸ هزار هکتار وسعت در شمال شهرستان شیروان و مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد که دارای ذخیره گاه غنی و ارزشمند گیاهی و جانوری است.

این منطقه در ۸۵ کیلومتری شهر شیروان قرار دارد که با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه ارس و گوناگونی پوشش گیاهی و نیز زیست خالص ترین قوچ اوریال، در ۲۷ تیرماه ۱۳۵۰ به عنوان منطقه حفاظت شده زیست محیطی اعلام شده است.

منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی دارای آب و هوایی عموما کوهستانی، با شیب های تند و دره های عمیق و صخره های مرتفع است، این منطقه قسمتی از رشته کوه های موسوم به کپه داغ را تشکیل می دهد و از مناظر زیبایی برخوردار است.

شهرستان شیروان با گستره ۳۷۸۹ کیلومترمربع، علاوه بر منطقه حفاظت شده مرزی «گلیل و سرانی» که به عنوان زیست کره به ثبت جهانی رسیده، مناطق بکر زیست محیطی «زوارم و گلیان، بوستان شیرکوه، ییلاقات گیل‌نامانلو، بوانلو و نیز چپانلو» را در خود دارد که زیستگاه انواع پرندگان و جانوران وحشی است.