پیاده روی «جاماندگان اربعین» در تبریز

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان در تبریز، اربعین تسلی بخش آتش دل هایی است که در دهه اول محرم نتوانسته بودند تمامی اشک هایشان را نثار مظلومیت سرور و سالار شهیدان بنمایند و در اربعین جان را در طبق اخلاص می گذارند و از هر آنچه برایشان عزیزتر است، خرج می کنند و با جان به زیارت اربعین می روند، پای پیاده و اکثرا دور از اهل و عیال.

از مبدا که حرکت می کنند با اشک چشم راه را آب می زنند و به سوی میعاد گاه حرکت می کنند. بعد از چهل روز حزن و غم و اندوه که هنوز علم ها در کوچه ها و پرچم های عزا بر سردرب خانه هاست، به یاد روزی که بزرگترین ظلم در حق نیکوترین بشر روی زمین روی داد، بر سر و سینه می زنند.

اربعین، روزی است که زینب کبری(س) دوباره همه آن زیبایی ها را که دیده بود، از نظر می گذراند، تا به امروز آفتاب، چهل بار شرمگین بر چهره کربلا تابیده و زینب چهل شب به یاد حسین (ع) و مظلومیتش دلخون شده است.

زینب نظاره گر دردناک ترین تابلوهای کربلا، چه شکوهی در زیبایی عشق اباعبدلله (ع)به معشوق دیده که فرمود «ما رایت الا جمیلا»

زیارت اربعین صحرای دل ها را آب می پاشید و داغ آن را تسلی می داد. همه ساله آنهایی که از پیاده روی اربعین جامانده بودند، عزیزی سفر کرده را بدرقه و تمامی درددل های خود را با او راهی دیار نینوا می کردند.

قدم قدم که مسافرش پیاده به سوی حسین (ع) می رفت دل او نیز پرمی کشید و در میان تصویر هایی که در رسانه ها می دید، سیر می کرد.

قلم یاری نمی کند، خجل می شود؛ می ماند از آنهمه قساوت و بی شرمی.

 اما امسال و سال گذشته، بغض سنگین و درد غربت بر  جان اربعینیان ماند. بغض ها در گلو ماند و آرزوها در دل و حسرت ها بر جان.

شیوع بیماری همه گیر کرونا، مرزهای زمینی را بست و توفیق جان فدایی برای ارباب را از مشتاقان سلب کرد.

یکسال انتظار برای خلاصی از بغض های در گلو مانده، برای زیارت صاحب عصر(عج) در بین زائران. هر زائری را که در زیارت اربعین می بینی به گمان اینکه مهدی آل طه باشد؛ لبخند می زنی و احترام می کنی. قدم قدم موکب ها را سرک می کشی و در دل می گویی. مگر می شود اربعین بیاید و مهدی (عج) در بین زائران نباشد.

برای زیارت اربعین یک سرداری و هزار سودا اما امسال جامانده ای. از همه زیبایی ها، از تماشای همه تابلوهایی که هیچ قلمی نمی تواند به تصویر بکشد، محروم شده ای.

جاماندگانی که هر روز از اول محرم تاکنون در انتظار خبر خوشی برای تحقق سفر خود بودند و هیچ خبری نشد که دلشان در قفسه سینه آرام و قرار گیرد، در جای جای کشور عزیزمان ایران، به یاد پیاده روی اربعین، خیابان های شهرشان را تامصلا و از آنجا تا گلزار شهدا طی می کنند و در دل با سرور وسالار شهیدان درد دل می کنند. اشک می ریزند، نوحه سرایی می کنند و بر سینه می زنند.

آری، دوشنبه 5 مهر ماه، مصادف با اربعین حسینی، مردم تبریز نیز با برپایی همایش پیاده روی و عزاداری «جاماندگان اربعین حسینی»، از مصلی تبریز همزمان با اقامه نماز ظهر و عصر به سمت گلزار شهدا وادی رحمت قدم برمی دارند و زیارت اربعین قرائت می کنند، علم بر دوش افکنده و تجلی اربعین کربلا را در سر مجسم می نمایند.

موکب اول و عمود شماره 1، مصلی تبریز است، ساعت 12 و اذان ظهر و اقامه نماز ظهر و عصر.

موکب دوم و عمود شماره 2  میدان جهاد و جلوی مسجد مهدیه ساعت 14 و عرض ارادت به ساحت مبارک حضرت ولی عصر (عج).

موکب سوم و عمود شماره 3 مسجد امام خمینی(ره) خطیب ساعت 14و 15 دقیقه و تجدید میثاق با رزمندگان هشت سال دفاع مقدس و رهبر کبیر انقلاب(ع).

موکب چهارم و عمود شماره 4 مسجد حضرت موسی بن جعفر (ع) جلالیه ساعت 14 و 30 دقیقه و عرض تسلیت اربعین حسینی به ساحت امام رضا (ع) نگین درخشان ایران زمین.

موکب پنجم و عمود شماره 5 مسجد امام حسین (ع) لاله ساعت 14 و 45 دقیقه و آغاز درددل و شکوه و گلایه؛ آغاز عرض ارادت و نقل حدیث دلتنگی.

از میدان امام حسین (ع) قدم به قدم، مرثیه تابلوهای روز عاشورا بر زبان دل جاری می شود و قدم زنان به سوی گلزار شهدای تبریز، ره می سپارند.برخی علم به دست و برخی مرثیه گویان و برخی آرام زمزمه می کنند و به گمان اینکه در کربلا هستند، بغض هایشان آزاد می شود و ...

مادران بی گمان لالایی می خوانند" لای لای علی اصغریم لای لای"

(ای غنچه ی نیلوفریم اصغر؛

 قربان سنه بو گوزلریم اصغر.

سن سینمی؛ ترک ایلین وقته، سیندی منیم؛ بال و پریم اصغر...)

در شهر خود پیاده روی اربعین را سپری می کنیم به امید آنکه عمری برایمان باقی بماند تا اربعین سال آینده در سایه امنیت و آرامش و نعمت سلامتی، جاده های نجف و کربلا را طی کنیم و به بین الحرمین برسیم.