خبرگزاری شبستان جنوب کرمان، حکایت آقاجان صالحی پیر غلام ۷۹ ساله جیرفتی حکایت یک عمر عاشقی، دلدادگی و نوکری به ساحت مقدس امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) است.
حکایت روز و شب هایی است که با مرحوم پدرش اکبر صالحی از محرم سال های ۱۳۳۵ خود را برای نوکری ارباب آمده کرده و بیرق عزای امام حسین (ع) را در روستای سر بیژن ساردوئیه برافراشته و مجلس روضه برپا می کردند.
رسم عاشقی را از پدر آموخته از آن دورانی که هنوز کودکی بیش نبوده و مادر پیراهن سیاه به تنش می کرده تا همراه پدر در مجلس عزای سرور و سالار شهیدان شرکت کند.
آقاجان نوحه خوانی را پای منبر سید رضا، سید مظفر و سید مهدی افضلی از پیر غلامان آن دوران و با زمزمه اشعار در مدح و رسای ارباب فراگرفته و از آن دوران تاکنون با نوایی حزین، گرما بخش مجلس روضه امام حسین (ع) است.
اگر چه گرد پیری بر چهره آقاجان این پیر غلام امام حسین (ع) نشسته اما هنوز هم نوای نوحه خوانی او دل ها را به سمت و سوی کربلا و نینوا می برد.
او معتقد است حضرت زهرا (س) عاشق گریه کنان امام حسین (ع) بوده و به مجلس روضه ارباب عنایت ویژه ای دارد.
در ادامه گفت و گوی خبرگزاری شبستان را با «آقا جان صالحی» پیرغلام امام حسین (ع) را می خوانید:
«آقا جان صالحی» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از جنوب کرمان، گفت: در گذشته روز عاشورا در قله کوهی در جوار کوه شاه عزادران حسینی را گرد هم آورده و مجلس روضه برپا کرده و نماز ظهر را هم همان جا اقامه می کردیم و سپس عزاداران مهمان سفره با برکت امام حسین (ع) می شدند.
این پیرغلام حسینی افزود: در آن دوران هر یک از اهالی روستا یک راس گوسفند نذری برای قربانی با خود می آورد و هیزم، مشک های پر از آب و سایر لوازم آشپزی نیز به وسیله قاطر به بالای کوه برده می شد.
وی بیان کرد: سپس با هیزم ها آتشی افروخته شده و به کمک زنان روستا بساط طبخ آبگوشت نذری و پخت نان محلی برپا می شد تا پس از اقامه نماز ظهر عاشورا پذیرای مهمانان و عزاداران حسینی باشیم که از روستای سربیژن و از راه و دور و نزدیک برای عزاداری به ما پیوسته بودند.
صالحی ابراز کرد: سربیژن منطقه ای سردسیر است و از آنجایی که زمستان ها برف می بارید و یخبندان بود بنابراین مجالس روضه ماه های محرم و صفر را در شهر جیرفت و با حضور اهالی روستا برپا می کردیم.
این پیر غلام ۷۹ ساله ادامه داد: از کودکی ارادت خاصی نسبت به اهل بیت (ع) و به ویژه امام حسین (ع) داشتم پای منبر سعی می کردم با تمام وجود، سراپا به نوحه خوانی و مداحی مداحان گوش فرا داده و سپس زیر لب زمزمه و تکرار کنم.
وی اظهار کرد: مجالس روضه اهل بیت (ع) مکتبی از عشق، عاشقی و نوکری است که از آن می توان درس ایثار، از خودگذشتگی و اخلاص را یاد گرفت.
صالحی عنوان کرد: امسال نیز به رسم گذشته، در ماه های محرم و صفر مراسم عاشورا و اربعین حسینی با حضور خیل عزاداران در کنار کوه شاه سربیژن برگزار شد.
این پیرغلام حسینی با بیان این مطلب که یک درخواست از مسئولین و متولیان امر، دارم، گفت: از آنها می خواهم تا بر سر ما منت نهاده و یک شهید گمنام را در بهشت زهرای این روستا دفن کنند.
وی با اشاره به این که بسیاری از اشعاری که در صندوقچه سینه دارد نسخه خطی آنها موجود است و می گوید؛ تعدادی عکس نیز از عزاداری سال های ۱۳۴۵ در آلبوم خاطراتش به یادگار دارد.
آقاجان صالحی با توصیه به والدین، خاطرنشان کرد: فرزندان خود را از کودکی به مجالس اهل بیت (ع) بیاورید تا در پرتو مکتب امام حسین (ع) فرزندانی حسینی و علوی تربیت کنید.
این پیرغلام ۷۹ ساله ضمن توصیه به مداحان جوان، تاکید کرد: اشعار عاشورایی و ولایی را در مجالس سید الشهداء (ع) بخوانید و از خواندن اشعار خرافه در مجالس اهل بیت (ع) پرهیز کنید چرا که این مجالس دارای قداست می باشند.
در خاتمه این گزارش، آقاجان صالحی با خواندن اشعاری در عزای سید الشهداء (ع) به سبک گذشته ما را به حال و هوای محرم و صفر سال های ۱۳۳۵ به بعد می برد.
حسین حسین حسین حسین/ قتیل اشقیاء حسین / سرش به نیزه ها حسین/ تنش به کربلا حسین/ وای از روزی که زینب با اضطراب و واهمه/ می گشت به دور خیمه ها می گشت به دور کشته ها/ ای وای حسین من چه شد/ نور دو عین من چه شد/ عباس علمدارم چه شد /آن میر شرر وارم چه شد/ کو قاسم و کو اکبرم / کو ۶ ماهه اصغرم.
نظر شما