به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، همزمان با هفته خوشنویسی «مریم ویسی» خوشنویس و پژوهشگر خوشنویسی در یادداشت اختصاصی با عنوان « سخن از دردی آشنا» برای خبرگزاری شبستان به عدم رعایت اصول خوشنویسی از سوی هنرمندان خوشنویس در مکاتبات واکنش نشان داد.
مریم ویسی در یادداشت آورده است: این روزها که بر اثر مرگ و میر ناشی از کرونا، شاهد افزایش پیام های تسلیت هستیم، ذکر نکته ای در باب فعالیتهای صنف خوشنویسان خالی از لطف نیست. چندی پیش که یکی از همکاران خوشنویس خطِ تعلیق در سوگ مادر بودند، پیام تسلیت یکی از بزرگان خوشنویسی این حقیر را شگفت زده نمود. متن مذکور با خط خودکاری و با کیفیتی که نه تنها در هیچ کدام از دستهبندیهای خوشنویسی (خوش، عالی، ممتاز و..) جای نمی گیرد، بلکه توهینی آشکار به مخاطب است.
البته که پیشتر نظاره گر چنین برخوردهایی بوده ایم؛ بیانیه ها و پیامهای مهمی که از طرف برخی چهره های ماندگار این صنف با فونت کج و معوج کامپیوتری تایپ شده و شوربختانه در دسترس عموم قرار گرفته است.. اما ظاهراً این نوع رفتار تبدیل به عرفی غلط و نامیمون در بین اهالی این صنف شده است بطوری که متأسفانه هیچکس به آن معترض نمیشود.. و تأسفبارتر اینکه در فضای مجازی به راحتی پخش میشود و چشم مخاطب خوشنویس و غیر خوشنویس را هم به تعجب وا میدارد، مخاطبی که انتظار دارد حداقل از صنف خوشنویسان، تحریری خوش ببیند که انتظاری بجا، منطقی و به حق است.
سوال این است که حاصل چند سده تاریخ و سیر تحول و تطور خوشنویسی و چند دهه فعالیت رسمی این تشکیلات در قالب انجمن، کانون، مرکز کتابت و تعلیم و... چیست؟! چرا این استادان یا حتی شاگردان ارشدشان زحمت تحریر چهار سطر بیانیه یا پیام تبریک و تسلیت به خط خوش را به خود نمی دهند؟ فایده این مدارک و رده بندیهای خوشنویسی چیست؟ خروجی این همه سال مشق و تمرین چیست و احترام به اهالی این صنف دقیقاً کی و کجا قرار است نمود پیدا کند؟!
نیک بود اگر یکی از استادان صاحب نام این حوزه که خدایشان زیادتر کند، متنی آبرومند با خطی خوش در احترام به استاد عزادار و دیگر مخاطبان تحریر می نمود چرا که تا یاد نگیریم خود به خود احترام بگذاریم، توقع احترام از دیگری کاری عبث و بیهوده است. امید که این رسم غلط هرچه زودتر برافتد.
نظر شما