«مردی بدون وطن» روایتگر رنج مسلمانان رنگین پوست

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از .iraaqi، فیلم «مردی بدون وطن» به کارگردانی مصطفی سروار فاروقی و تولید کشورهای آمریکا، هند، بنگلادش و استرالیا در حاشیه چهل و سومین فعالیت های جشنواره بین المللی سینمایی قاهره که از سوم دسامبر تا پنجم دسامبر2021 میلادی برگزار شد، به نمایش درآمد.

این فیلم به مسئله آزار و اذیت مسلمانان در هند و کشورهای دیگرمی پردازد. همچنین در این فیلم نژادپرستی علیه سیاه پوستان استرالیا برجسته شده است.

فاروقی تاکید کرد:حوادث این فیلم از واقعیت گرفته شده است و تخیلی نیست. این فیلم واقع گرا و روایتگر مسلمانان سیاه پوست است. قهرمان این فیلم نوازالدین صدیقی تجسم شخصیت واقعی اش است.

مصطفی سروار فاروقی،کارگردان و نویسنده بنگالی تصمیم گرفت در فیلم خود رنجی را که او و همراهانش به دلیل رنگ و مذهبش متحمل می شوند، به تصویر بکشد تا به جهان را از میزان رنج و آزار و اذیت نسبت به مسلمانان آگاه کند.

نگارش فیلمنامه اولیه برای این فیلم آغاز کرد تا بتواند آن را به تهیه کنندگان ارایه کنند و طرح را اجرا کنند. اما همه تهیه کندگان به دلیل شفاف نبودن و منسجم نبودن ایده در این سناریو مخالفت کردند. فاروقی سفر خود را با تدوین طرح نویی آغاز کرد و آماده سازی فیلمنامه 11 سال به طول انجامید که برای نخستین بار در چهل و سومین جشنواره بین المللی فیلم قاهره به نمایش درآمد.

در طول 11 سال فاروقی رویایی داشت و آن ساخت یک اثر سینمایی بود که در محافل بین المللی برای گسترش پرونده ظلم به مسلمانان شرکت کند. بنابراین سناریوی خوبی نوشت و مشکل مسلمانان را در آن برجسته کرد. وی هنرمند هندی «نواز الدین صدیقی» را برای قهرمان فیلم انتخاب کرد و فیلمنامه را به وی ارایه کرد و او از این مسئله استقبال کرد. اما به دلیل شرایط فیلمبرداری این فیلم به تاخیر افتاد. پس از ان فاروقی در تماس تلفنی از وی خواست تا ساخت فیلم آغاز کند، باوجود اینکه هیچ تهیه کننده ای حاضر به تولید این اثر نشد، اما دوست فاروقی در تولید فیلم مشارکت کرد.

حوادث این فیلم درباره «ناوین» جوان آسیایی است که نمی تواند نام واقعی یا دین یا ریشه خانوادگی اش را فاش کند. سفری پیچیده که سرنوشت او را به دنبال وطن، عشق و امنیت به آمریکا می کشاند تا سفرش با پایان تراژدیک خاتمه می یابد. در این فیلم آزار و اذیتی که به دلیل رنگ پوست، مسلمان بودنش در معرض آن است، به تصویر کشیده می شود. ناوین احساس می کند که جهان تاریک و ظالم است و جای برای او نیست و نباید او و امثال او در این جهان ظالم که انسان را به خاطر پوستش عذاب می دهند، زندگی کنند.

کارگردان این فیلم از موسیقی به خوبی توانسته در بخش های مختلف آن برای نشان دادن احساسات و ناراحتی و مظلومیت بازیگر جوان استفاده کند.