«شیخ النمر» عدالت خواهی که در مسیر امام حسین(ع) گام برداشت

خبرگزاری شبستان، جهان اسلام: «مَنْ رَأَی سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَّهِ نَاکثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّهًِْ رَسُولِ اللَّهِ یعْمَلُ فِی عِبَادِ اللَّهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ثُمَّ لَمْ یغَیرْ بِقَوْلٍ وَ لَا فِعْلٍ کانَ حَقِیقاً عَلَی اللَّهِ أَنْ یدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ قَدْ لَزِمُوا طَاعَهْ الشَّیطَانِ وَ تَوَلَّوْا عَنْ طَاعَهْ الرَّحْمَنِ وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَ اسْتَأْثَرُوا بِالْفَیءِ وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ وَ حَرَّمُوا حَلَالَهُ وَ إِنِّی أَحَقُّ بِهَذَا الْأَمْر»(‌ای مردم! همانا رسول خدا(ص) فرمود: کسی که حاکم ستمگری را بنگرد که ستم می‌کند و حرام خدا را حلال می‌شمارد و عهد و پیمان خدا را می‌شکند و با سنت رسول خدا مخالفت می‌کند و در میان بندگان خدا با فساد و ستمکاری عمل می‌کند، با عمل یا با سخن، اگر بر ضد آن حاکم قیام نکند، سزاوار است که خداوند او را با آن حاکم ستمکار محشورکند. آگاه باشید! این مردم (بنی امیه) اطاعت شیطان را به جان خریدند و اطاعت خدا را رها کردند و فساد را آشکار و حدود الهی را‌ترک و بیت‌المال را غارت کردند و حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام شمردند و من از دیگران، سزاوارترم که برای تغییر این وضع، قیام کنم) این سخنان امام حسین(ع) برای برپایی عدالت و عدالت طلبی به پیروانش است. برهمین اساس، مبارزان بسیاری در طول تاریخ با تاسی به فرمایش های ائمه اطهار(ع) به ویژه امام حسین(ع) برای برپایی عدالت با ظلم مبارزه کردند که آیت الله شیخ نمر باقر النمر، روحانی مبارز شیعه عربستان نیز از جمله این افراد است که در مسیر حق طلبی و عدالت خواهی گام گذاشت و به شهادت رسید.

آل سعود، آیت الله شیخ النمر را در حالی با فهرستی از اتهامات ادعایی دستگیر کرد که  این اقدام نقض کنوانسیون های بین المللی و قوانین داخلی عربستان بود. زیرا پس از یک سری محاکمه ناعادلانه به اعدام محکوم شد. اگرچه رژیم سعودی هیچ دلیل موجهی برای اعدام النمر ارایه نکرد. آل سعود اتهامات نامشخصی را به او نسبت داد، به طوری که براساس طبقه بندی رژیم سعودی تروریسم اعلام شد. حال آنکه این رژیم رتبه نخست جهانی را در حمایت و تغذیه مالی تروریست ها دارد.

دستگیری خودسرانه و اتهامات دروغین

شیخ النمر در هشتم ژوئن 2012 میلادی برای ششمین بار و آخرین بار توسط نیروهای سعودی دستگیر شد. النمر هنگامی درحال بازگشت از مزرعه خانوادگی اش بود، ناگهان در محاصره خودروهای زرهی و دهها سرباز تا بن مسلح قرار گرفت. به شلیک هوایی برای گیج کردن راننده کردند  تا او را متوقف کردند و ماشینش به یکی از منازل برخورد کرد.

سربازان سعودی وی را با خشونت از ماشین بیرون کشیدند و از فاصله نزدیک چهار گلوله به سمت او شلیک کردند که یکی از آنها به ران چپ اصابت کرد و استخوان هایش له شد. همچنین در این حمله وحشیانه از ناحیه سر آسیب دید که نیاز به عمل داشت. کبودهایی نیز قسمت های مختلف بدن وی به دلیل ضرب و شتم ایجاد شد. نیروهای سعودی وی را بیهوش به خودروی زرهی بردند. سپس به برج پزشکی در دمام و به بیمارستان نظامی ظهران منتقل شد.

النمر بدون ارتکاب مجرمانه ای مورد ضرب و شتم شدید و بازداشت قرار گرفت. این اقدام با مفاد ماده 9 اعلامیه جهانی حقوق بشر صادر شده در سال 1948 مغایرت دارد. در این ماده آمده است : هیچ را نمی توان خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید کرد. این اقدام همچنین با مفاد ماده 6 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی صادرشده 1966 مغایرت دارد. در این ماده آمده است که در کشورهایی که مجازات اعدام را لغو نکردند، این مجازات را تنها برای شدیدترین جرایم طبق قوانین لازم الاجرا اعمال می کنند که مغایر با میثاق بین المللی نباشد.

بازداشت آیت الله النمر نشانه اوج گیری اقدامات ضد شیعی آل سعود بود. به همین دلیل مقامات سعودی با اتهامات دروغین وی را محکوم کردند. زیرا اتهامات وارده به این روحانی شیعه مشخص و روشن نبود و هیچ دلیلی برای اثبات این اتهامات به ارایه نشد و تنها به این مسئله که اقدامات النمر تحریک آمیز بوده است، بسنده کردند. اتهام خروج بر ولی امر، فساد در زمین، خونریزی، شعله ور کردن نزاع های طایفه ای، حمل سلاح ضد نیروهای امنیتی، تحریک برای تظاهرات، حمایت از انقلاب بحرین، توهین به مسئولان، دخالت خارجی، پیوستن به گروهک تروریستی از جمله اتهامات واهی منسوب به وی بود.

این اتهامات وارده بر شیخ النمر جای تعجب است، زیرا سخنرانی های عمومی وی نشان می دهد که اصلاحات اجتماعی و سیاسی، مطالبه آزادی بازداشت شدگان شیعه و سنی، درخواست برقراری عدالت و آزادی برای همه شهروندان عربستان، آموزش و آگاهی سازی عبارت هایی است در سخنرانی های وی تاکید شده است. به همین این اتهامات ادعایی بیش نبوده است.

شرایط نامناسب بازداشت و محاکمه ناعادلانه

مقامات ریاض ادعا کردند که همه مراقبت های بهداشتی لازم هنگام بازداشت النمر انجام شد و مانعی برای درمان پای زخمی وجود نداشته اگرچه پای وی آسیب ندیده است.

در این واقع این ادعاها دروغ و بی اساس بود. دیدبان حقوق بشر گزارش داد که شیخ النمر چندین بار هنگام دستگیر مورد شلیک گلوله قرار گرفته است و پا و سایر اعضای وی جراحت برداشته است. پزشکان سعودی از بیرون آوردن گلوله از پای شیخ نمر خودداری کردند. به همین دلیل، النمر از ناحیه پا دچار مشکل و فلجی شد. کارکنان بیمارستان زندان نیز مراقبت بهداشتی و فیزیوتراپی منظم از النمر انجام ندادند. به همین دلیل به طور مداوم درد می کشید. روند سهل انگاری در درمان وی تا قبل از اعدامش ادامه داشت.

اگرچه علاوه بر قصور پزشکی، تخلفات دیگری نیز در حق وی انجام شد. دوری از نور خورشید و هوای طبیعی، دست و پا بستن به مدت دوهفته در زندان بیمارستان نظامی شهر ظهران، انتقال به سلول در زندان بیمارستان نیروهای امنیتی در ریاض، انتقال به سلول انفرادی در زندان سیاسی الحائر که در میان زندان ها بدنام است، عدم اجازه ملاقات با خانواده اش در ماه های اولیه زندانش از جمله این تخلفات است.

در جریان محاکمه  رویه قضایی سالم برای شیخ النمر نقض شد.دادستان نسخه اتهامات وی را به تیم حقوق اش ارایه نکرد. این مسئله باعث شد که دفاع وکلایش محدود شود. همچنین قاضی دادگاه از زمان برگزاری جلسه محاکمه، وکلا را مطلع نمی کرد. مسئولان سعودی، وکلای شیخ نمر را مجبور کردند تا تعهدنامه ای مبنی بر به اشتراک نگذاشتن اسناد دادگاه با هیچ مقام دیگر را امضا کنند.

مقامات سعودی ادعا کردند که حکم اعدام که در دوم ژانویه 2016 میلادی اجرا شد، تنها مربوط به اقدامات تروریستی است که برای آن محکوم شده است. اما واقعیت این است که مقامات سعودی، شیخ النمر را به دلیل جرایم مربوط به آزادی بیان اعدام کرد. زیرا باوجود محکوم شدن شیخ النمر در دادگاه غیرصالحه آل سعود، وی هیچ ارتباطی با تروریست ها یا فعالیت تروریستی نداشت.

دادگاه عالی قانون اساسی در سال 2008 میلادی تاسیس شد و عربستان از آن برای محاکمه و محکوم کردن فعالان حقوقی به دلیل فعالیت های مسالمت آمیزشان استفاده می کند. نتیجه حکم قاضی این دادگاه برای شیخ النمر، اجرای اعدام به اتهام خروج بر حاکم، فتنه افکنی طایفه ای، تشویق به تظاهرات و مشارکت آن شد.

درحالی آل سعود شیخ النمر را متهم به تهدید وحدت ملی و اهانت به پادشاه کرد که این حقیقت بر همگان آشکار بود که وی در سخنرانی هایش به خشونت دعوت نمی کرد و تنها به آزادی بیان تاکید داشت. وی همچنین در سخنانش از شیعیان و اهل تسنن دفاع می کرد.

مقامات سعودی با اعدام شیخ النمر قصد داشتند تا چشم زخمی از شیعیان و فعالان حقوقی و مخالفان خود بگیرند. اما این اشتباه بزرگ سعودی هابود، زیرا اعدام وی جرقه ای زیر خاکستر بود که باعث شد بسیاری از فعالان و شخصیت های اجتماعی و سیاسی و حقوقی نسبت به سیاست های اختلاف افکنانه طایفه ای و مداخله جویانه آل سعود در کشورهای منطقه از جمله یمن و بحرین و حمایت از تروریستها انتقاد کنند و صدای خود را به جهانیان برسانند. همین بلند شدن صداها باعث شد آل سعود به زندانی کردن مخالفانش اقدام کند حتی پا را فراتر بگذارد و به ترور آنها به مانند «جمال خاشقجی» روزنامه نگار و منتقد عربستانی اقدام کند.

برهمین اساس می توان گفت که شهادت شیخ النمر استحکام بیشتری به خط مبارزه عدالت طلبانه مردم عربستان به ویژه شیعیان داده است. مسیری که دیر یا زود به تحقق می رسد و فریاد حق طلبانه شان به سرانجام خواهد رسید. زیرا تلاش های آل سعود برای بهبود چهره خود در داخل و عرصه منطقه ای و بین المللی تاکنون نافرجام بوده است.