خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: در رو سوم ژانویه سال جاری میلادی ، «یائیر لاپید» ، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی که قرار است در آگوست 2022 جایگزین نفتالی بنت به عنوان نخست وزیر شود در بیانیه ای اعلام کرد: وقتی من نخست باشم به هیچ وجه با فلسطینی ها مذاکره نخواهم کرد.
بنابراین اکنون این مفهوم به طور کامل و آشکارا مشخص است که هیچ شریک اسرائیلی برای صلح وجود ندارد و همچنین دیگر جای ترددی در مورد نیت های جنگ طلبانه رژیم صهیونیستی باقی نمی ماند.
ماهیت این وضعیت موجود در عنوان گزارش اخیر سازمان حقوق بشری «بتسلم» تحت عنوان «رژیم برتری یهود از رود اردن تا دریای مدیترانه: این آپارتاید است»، خلاصه شده است.
این در حالی است که آمریکا ، اتحادیه اروپا و بریتانیا همچنان به پنهان کردن جانبداری محسوس خود در قبال رژیم صهیونیستی ادامه داده اند .آنها مدعی هستند که تنها راه حل ،مذاکره مستقیم بین دو طرف است که منجر به تشکیل یک کشور فلسطینی در کنار اسرائیل می شود اما این ادعاها مطابق با نیازهای سیاست داخلی رژیم صهیونیستی کاهش یافت.
روند صلح تحت حمایت آمریکا در سال 2016 بر صخره های ناسازگاری اسرائیل پایه گذاری شد.
از برخی جهات، روند صلح بدتر از بی فایده بود؛رژیم صهیونیستی تحت پوشش مشارکت در مذاکرات صلح، توانست پروژه استعماری غیرقانونی خود را در غرب دنبال کند.
در اینجا مهم است که یک یادداشت تاریخی را معرفی کنیم تا یادآوری کنیم که درگیری اسرائیل و فلسطین در بریتانیا انجام شده است.
در سال 1917 دولت بریتانیا اعلامیه بالفور را صادر کرد و متعهد شد که از ایجاد خانه ملی برای یهودیان در فلسطین حمایت کند، مشروط بر اینکه به حقوق مدنی و مذهبی «جوامع غیر یهودی» در کشور لطمه ای وارد نشود.
در آن زمان، یهودیان به سختی 10 درصد جمعیت را تشکیل می دادند و تنها دو درصد از زمین ها را در اختیار داشتند. با این حال بریتانیا از حقوق ملی برای اقلیت حمایت می کرد و آن را برای اکثریت دریغ می کرد.
استانداردهای دوگانه، از «آرتور جیمز بالفور» تا «بوریس جانسون»، نخست‌وزیر کنونی، مشخصه سیاست محافظه‌کاران در قبال درگیری میان رژبم صهیونیستی و فلسطین بوده است.
بین سالهای 1920 و 1948، بریتانیا قیمومیت فلسطین را بر عهده داشت. سنگ بنای سیاست بریتانیا، انکار انتخابات تا زمانی که یهودیان به اکثریت برسند، بود.
خصومت با دولت فلسطین عامل ثابتی در سیاست بریتانیا از سال 1947 تا 1949 بود. بریتانیا به جنبش صهیونیستی امکان داد تا به طور سیستماتیک کل فلسطین را تصرف کند، روندی که تا به امروز بی وقفه ادامه دارد.
عرب ها و مسلمانان هرگز جنایت بزرگ انگلیس علیه بشریت را فراموش نخواهند کرد، آن زمان که ملت فلسطین را از سرزمین آبا و اجدادی خود آواره کرد و با بهانه ای مضحک یعنی «بخشش سرزمینی بدون مردم به مردمی بدون سرزمین» مرتکب جنایتی شد که لکه ننگ آن تا ابد بر پیشانی انگلیس باقی خواهد ماند.
جنایت انگلیس با اعلامیه شوم بالفور که در قالب نامه «آرتور جیمز بالفور» وزیر سابق امور خارجه این کشور به «والتر روچیلد» صادر شد، آغاز شد. او در این نامه تأکید کرده بود انگلیس تمام تلاش خود را برای ایجاد وطن ملی یهود در فلسطین به کار خواهد بست.
این در حالی است که سازمان آزادی بخش فلسطین بارها از انگلیس خواسته است تا به خاطر اعلامیه بالفور 1917 عذرخواهی کند چرا که این سند زمینه ساز اصلی ایجاد رژیم جعلی اسرائیل شد.
به گفته سازمان آزادی بخش فلسطین زمان آن رسیده است که انگلیس با مسئولیت پذیری در جهت تحقق حقوق سیاسی مردم فلسطین ، که یک قرن پیش از آن سلب شده بود ، عمل کند.
این سازمان معتقد است که فلسطین قربانی این سیاست استعمارگری شده است که در اصل حقوق اساسی مردم فلسطین را نادیده گرفت.
بیانیه بالفور نامه‌ای تاریخی بود که در تاریخ ۲ نوامبر ۱۹۱۷ میلادی، توسط آرتور جیمز بالفور، وزیر خارجه وقت بریتانیا، خطاب به والتر روتشیلد، سیاست‌مدار یهودی‌تبار و عضو مجلس عوام بریتانیا نوشته شد و در آن از موضع مثبت دولت بریتانیا برای ایجاد خانه ملی برای یهودیان در سرزمین فلسطین خبر داد.
امروز حزب محافظه کار به شدت طرفدار رژیم صهیونیستی است. تقریباً 80 درصد از پشتیبانان محافظه‌کاران از اعضای محافظه‌کار دوستان اسرائیل هستند. بیش از یک سوم کابینه بریتانیا، از جمله جانسون، سفرهای خارجی با بودجه دولت اسرائیل یا گروه های لابی وابسته به آن انجام داده اند.
در حالی که موضع رسمی دولت حمایت از راه حل دو کشوری برای مناقشه اسرائیل و فلسطین است، کارنامه آن حمایت غیرقابل صلاحیت از اسرائیل و بی تفاوتی کامل نسبت به حقوق فلسطینیان است.
در سال 2017، جانسون به عنوان وزیر امور خارجه درخواست بریتانیا برای جشن گرفتن صدمین سالگرد بیانیه بالفور را با به رسمیت شناختن رسمی کشور فلسطین رد کرد و اعلام کرد که هنوز زمان مناسبی برای بازی با این کارت نیست.
جانبداری جانسون از رژیم صهیوینستی با رد همه تلاش ها برای پاسخگویی به اقدامات غیرقانونی و جنایات جنگی از اسرائیل آشکار می شود.
در سال 2021 جانسون با تحقیقات دادگاه کیفری بین‌المللی درباره جنایات جنگی ادعایی در سرزمین‌های اشغالی توسط اسرائیل مخالفت کرد.
او در نامه ای به دوستان محافظه کار اسرائیل گفت: در حالی که دولتش به استقلال دادگاه احترام می گذارد با این تحقیق خاص مخالفت می کند.
وی در این باره نوشت: این تحقیقات این تصور را ایجاد می‌کند که حمله جزئی و تعصب‌آمیز به دوست و متحد بریتانیا انجام شده است.
منطق انحرافی این بیانیه این است که دوست و متحد بریتانیا بودن ،رژیم صهیونتیستی را بالاتر از قوانین بین المللی و نظارت بین المللی قرار می دهد.
بیانیه لاپید حاکی از آن است که پیش‌فرض پشت کل سیاست حزب محافظه‌کار به این معنا که دست اسرائیل همیشه برای صلح دراز است و اگر فلسطینی‌ها میل خود به خشونت را مهار کنند و به پای میز مذاکره بیایند، می‌توان به راه‌حلی دست یافت به طور کامل ملغی شده است.
دولت بریتانیا باید به آخرین اظهارات لاپید گوش دهد و سیاست خود را در پرتو این بیانیه مورد ارزیابی مجدد قرار دهد. بریتانیا باید با این واقعیت روبرو شود که دلیل اصلی بن بست ، نه فلسطینی ها بلکه ناسازگاری اسرائیل است. سیاست قدیمی در حال فروپاشی است. یک سیاست جدید به فوریت مورد نیاز است.
برای شخص جانسون، اعتراف لاپید نه تنها یک چالش، بلکه یک فرصت است. جانسون همیشه درک کرده بود که اعلامیه بالفور عمیقا ناعادلانه برای فلسطینی ها است و پیامدهای غم انگیزی دارد.
جانسون در کتاب خود با نام عامل چرچیل در سال 2014 اعلامیه بالفور را «به طرز غم انگیزی نامنسجم» توصیف کرد.
جانسون به عنوان وزیر امور خارجه در سال 2017 با اکراه پذیرفت که بریتانیا ممکن است فلسطین را در زمان مناسب به رسمیت بشناسد.
به طور قطع اکنون زمان مناسبی است. به رسمیت شناختن فلسطین مناقشه را حل نمی کند، اما شروعی برای حسابرسی تاریخی دیرینه بین بریتانیا و قربانیان سیاست فلسطینی آن خواهد بود.
نظر شما