به گزارش خبرگزاری شبستان،آهنگ «لالایی مادرانه» اثری از میدیا فرج‌نژاد در قالب پروژه «تار و تاریخ» است. لالایی این آهنگ را فاطمه جمالی از لالایی‌خوانان بوشهری خوانده است. میکس و مسترینگ این آهنگ هم برعهده احمد میرمعصومی بوده است.
فرج‌نژاد این آهنگ را به صورت تابلو موزیکال ساخته است.تابلو موزیکال در پروژه‌های مختلف تعاریف متفاوتی می‌تواند داشته باشد. اما در پروژه‌ی «تا ر و تاریخ» براساس پدیده‌ای مانند یک بنا یا تاریخ یک منطقه در نقطه‌ای مشخص، موسیقی ساخته می‌شود تا روایت‌گرِ آن بنا یا روایتگر بخش مشخصی از تاریخ باشد.
فرج‌نژاد درباره آهنگ «لالایی مادرانه» یادداشتی نوشته که در ادامه می‌خوانید:«قصه رئیسعلی دلواری را می‌دانید؟ برای کسانی که نمی‌دانند خلاصه‌اش می‌کنم در یک نامه و جوابیه‌اش.
نامه تهدیدآمیز از طرف مقامات انگلیسی به رئیسعلی نگاشته شد مبنی بر این که: «چنانچه بر ضد دولت انگلستان قیام و اقدام کنید، مبادرت به جنگ می‌نماییم، در این صورت خانه‌هایتان ویران و نخل‌هایتان را قطع خواهیم کرد.»رئیسعلی در پاسخ مقامات انگلیسی نوشت: «خانه ما کوه است و انهدام و تخریب آنها خارج از حیطه قدرت و امکان امپراتوری بریتانیا. بدیهی‌ست که در صورت اقدام آن دولت به جنگ با ما، تا آخرین حد امکان مقاومت خواهیم کرد.»همین نخلستان‌ها قتلگاه این دلیران شدند اما ذره‌ای کوتاه نیامدند و در تاریخ ماندگار شدند.طی سالیان دراز بندر بوشهر در استعمار پرتغالی‌ها و بعد انگلیس‌ها بود، در این مدت جوانان بسیاری تلاش کردند تا جلوی پیشروی متجاوزین را بگیرند. خون دادند و مقاومت کردند. هدفشان این بود «پاسداری از بوشهر، دشتستان و تنگستان به عنوان منطقه سکونت خود و جلوگیری از حرکت قوای بیگانه به درون مرزهای ایران و دفاع از استقلال وطن.»
مادران بسیاری برای این خاک داغ فرزند دیده‌اند و من به دنبال صدایی بودم تا لالایی را بخواند و تقدیم مادرانی کنم که فرزندانِ سرو قدشان را در دفاع از خاکشان از دست داده‌اند. مادرانی که در هر حکومت و دوره‌ای کشته دادند. مادرانی که جز گهواره خالی فرزند چیزی برای یادآوری لحظات خوش ندارند.
به همت دوستانم در بوشهر صدای لالایی ده‌ها مادر بوشهری برایم ارسال شد تا بینشان انتخاب کنم و صدای مادر عزیز فاطمه جمالی قلبم را فشرد.
رئیسعلی اصالتی لر داشته و ترکیب صدای لالایی خانم جمالی و اجرای نغمه آشنای «یه شویی نیمه شویی» از موسیقی لرستان را برای این روایت مناسب یافتم.
دست این مادران را می‌بوسم و آرزو می‌کنم هیچ مادری داغ جگرگوشه‌اش را نبیند.
نظر شما