امام علی(ع)، گنجینه ای از معرفت، مناقب، محاسن و خصلت‌های نیکوست

طوبی سادات هاشمیان در گفتگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با گرامیداشت ایام شهادت امیر المومنین و شبهای قدر اظهار داشت: سخن گفتن در مورد حضرت علی(ع) و شناخت و معرفت ایشان بسیار دشوار و چه بسا غیر ممکن هست.
این پژوهشگر حوزه افزود: خلیل بن احمد فراهیدی صاحب کتاب العین پیرامون شخصیت امیرالمومنین(ع) می گوید کیف اصف رجلاً کتم اعادیه محاسنه و حسداً و احبّائه خوفاً و ما بین الکلمتین ملأالخائفین؛ چگونه می توانم مردی را توصیف کنم که دشمنانش از روی حسادت و دوستانش از ترس دشمنان محاسن او را پنهان نمودند، در بین این دو رفتار شرق و غرب عالم محامدش را فراگرفته است.

وی تصریح کرد: هیچ کس غیر از خدا و رسولش،حضرت علی(ع) را نخواهد شناخت، در این باره پیامبر (ص) خطاب به علی(ع) فرمود: «یا علی ما عرف اللّه حق معرفته غیری و غیرک و ما عرفک حق معرفتک غیر اللّه و غیری؛ یعنی ای علی! خداوند متعال را نشناخت به حقیقت شناختش جز من و تو، و تو را نشناخت آن گونه که حق شناخت توست، جز خدا و من.

هاشمیان با اشاره به دیگر فضیلت های امیرالمومنین(ع) بیان کرد: از جمله ابعاد شخصیتی حضرت علی(ع)، علم حضرت است، در این باره نیز پیامبر(ص) در فرازی از روایتی می فرمایند: مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى آدَمَ فِي عِلْمِهِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ؛ هر كس ميخواهد از نظر علمى به آدم نگاه كند بايد به على بن ابى طالب عليه السّلام نگاه كند كه تمام آن صفات و كمالات در على استوار و پابرجاست.
وی عنوان کرد: خداوند در مورد علم حضرت آدم نیز می فرماید: خداوند همه اسما را به آدم یاد داد و طبق این روایت نبوی همه علوم را خداوند به علی(ع)آموخته است که این علم مساوی با کشف حقایق است.

این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: در این خصوص نیز علی(ع) می فرماید: سَلُونِی قَبْلَ‏ أَنْ‏ تَفْقِدُونِی  یعنی از من بپرسید، پیش از آنکه مرا از دست بدهید و این نشانه بالاترین مرتبه علم علی است.
وی گفت: علم وقتی اهمیت پیدا می کند که ایجاد یقین کند، در تعریف علم می فرمایند که علم آگاهی است چه قلب و جان آن را بپذیرد چه آن را نپذیرد؛ همان صرف آگاهی را علم می گویند اما وقتی که دل و جان آن را پذیرفت و قبول کرد آن علم تبدیل به یقین می شود.

هاشمیان افزود: همچنین حضرت علی(ع) می فرماید لو كُشِفَ الغطاءُ ما اذْدَدْتُ يَقيناً؛ اگر پرده ها هم كنار رود، بر يقين من چيزی اضافه نشود، یعنی ایشان در بالاترین مرتبه یقین است و دیگر مساله ای نمانده است که بخواهد نسبت به آن یقین پیدا کند.
وی تصریح کرد: نمود این معرفت و یقین و علم در عبادات و مناجات حضرت علی(ع) که نشانه معرفت سرشار ایشان است، خودنمایی می کند، در این باره مناجات ها و ادعیه هایی که از ایشان به یادگار مانده که از زیباترین جلوه های بندگی انسان است و اگر امیرالمومنین نبود ما چنین گنجینه های معنوی را نداشتیم.

این پژوهشگر جامعة الزهراء بیان کرد: یکی از زیباترین و عاشقانه ترین و عارفانه ترین مناجاتی که از حضرت علی(ع) به یادگار مانده این فراز است که می فرماید: الهی کفافی عبدا از زبان امام علی (ع) می خوانیم: اِلهی کَفَی بی عِزّا اَن اَکون لَک عَبداً و کَفَی بی فَخراً ان تَکونَ لِی رباً انتَ کَما احبُ فاجعَلنی کَما تُحبُّ. خدای من! بدان معنا که مرا این ارجمندی بس که بنده تو باشم و این سرافرازی بس که پروردگار من تو باشی، تو همانگونه هستی که من دوست می‌دارم و پس مرا آنگونه بساز که تو دوست می‌داری.
وی تصریح کرد: امام علی(ع)، گنجینه ای از معرفت، مناقب، محاسن و خصلت‌های نیکوست که هر یک الگوئی مهم برای شیعیان و مریدان به شمار می رود؛ کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست، که تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم.