غنیمتِ یک شب رزمندگی| از ۹۰ ماه حضور مستمر در جبهه تا ۳۷ سال تحمل جراحت های شیمیایی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از کرمان؛ پیکر جانباز شهید سرهنگ پاسدار غلامرضا سیدی(حمزه) امروز چهارشنبه(۲۰ اردیبهشت ماه) از حسینیه ثارالله تشییع و در گلزار شهدا تدفین شد.

فاطمی از همرزمان این شهید گفت: مردی که امروز تشییع می شود، 90 ماه حضور مستمر یعنی بیشترین جبهه را در بین بسیجی های کل استان داشت؛ قبل از جنگ در کردستان و حین جنگ در همه جبهه های جنوب و غرب حضور داشت.

وی افزود: شاید امروز کسی حمزه سیدی را آنگونه که باید نشناخته و نخواهد شناخت و شاید ندانند 90 ماه حضور در جبهه یعنی چه؟ آن هم در سنگر اطلاعات عملیات! یعنی هر عملیاتی که انجام می شد حمزه قبل از همه رزمندگان باید در پشت عراقی ها نفوذ کند و از روی معبرها و کانال های مختلف و میدان های مین عبور و خطوط دشمن را شناسایی کند تا رزمندگان در شب عملیات از اطلاعاتی که حمزه به دست آورده بود استفاده کنند و بهتر به خط بزنند و عملیات بهتری انجام بدهند.

فاطمی با اشاره به قداست و جایگاه رزمندگان نسبت به قاعدین؛ اظهار کرد: امروز همه کسانی که بر مناصب مختلف تکیه زدند باید بدانند مرهون و مدیون شهدایی مثل حمزه هستند؛ در شب عملیات بدر لحظه ای که شاید یک ماه در سنگر اطلاعات عملیات خسته و کوفته بود و هر شب می رفت تا تغییرات دشمن و اطلاعات بیاورد؛ بعد از 30 شب کار اطلاعات شب عملیات همراه با گردان خط شکن و شهید عباس زاده فرمانده گردان ۴۱۰ غواص بود، به او گفتم حمزه 30 شب توی همین منطقه بودی، امروز دیگر نوبت تو نیست اما او گفت شاید همین یک شب فرصت من باشد یک شب برای من غنیمت است.

وی ادامه داد: منطقه عملیات بدر، منطقه ای بود که حداقل 3 تا 4 کیلومتر در شب های زمستان باید از آب و خطوط مقدم می گذشت تا به دژ دشمن برسد و فیلم و عکس بگیرد؛ وقتی می گوییم ۹۰ ماه حضور در جبهه یعنی یک شب آن را هم کسی نمی تواند درک کند.

همرزم شهید سیدی با بیان اینکه همه بدانند امروز یک شهید بزرگی تشییع می شود که خیلی ها اگر او را نمی شناختند، متوجه جانبازی او نمی شدند؛ او شناخته شده و مورد احترام حاج قاسم بود.

گفتنی است؛ جانباز 70 درصد سرهنگ پاسدار شهید غلامرضا سیدی(حمزه)، از رزمندگان دوران دفاع مقدس است که در عملیات والفجر ۸ در بمباران شیمیایی سنگر اطلاعات لشکر ۴۱ثارالله، همراه با دوستانش شیمیایی و پس از تحمل ۳۷سال درد و رنج و زخم های شیمیایی که در همین راستا چشمانش را نیز از دست داده بود، در ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ به یاران شهیدش پیوست.