غدیر یک حقیقت زنده است/ احیای غدیر به نصرت امام حی(ع) است

 خبرگزاری شبستان، گروه غدیر و مهدویت: حجت الاسلام دلاوری، پژوهشگر و نویسنده حوزوی به مناسبت فرا رسیدن عید سعید غدیر یادداشتی اختصاصی در اختیار خبرگزاری شبستان قرار داده است که مشروح آن در ادامه مرور می شود:

عالم هستی بر پایه «حیات» بنیان نهاده شده است[1] حیات حقیقی از آنِ خداوند است [2] و هرچه در عالم وجود دارد، به حیات او بهره‌مند از حیات است. اسلام به‌عنوان دین نهایی، آیین حیات است که پذیرش آن، حیات را به انسان هدیه می‌کند[3] و انکارش ممات را. و هر آنچه به این دین مقدس تعلق دارد بهره‌مند از حیات بوده و از مظاهر ممات به دور است. خدای اسلام حی است؛ کتاب اسلام حی است؛ پیامبر اسلام(ص) حی است؛ امام اسلام حی است و مؤمن به اسلام حی است.

پیامبر گرامی اسلام (ص) دو گوهر گران‌بها را به‌عنوان یادگارِ حیّ و زنده تا قیامت در امت خود به یادگار نهاد؛ کتاب حیّ و امام حیّ! [4] و چه زیبا امام صادق (ع) پس از تذکر به این نکته که «هادی» در آیه شریفه «إِنَّما أَنْتَ‏ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِ‏ قَوْمٍ‏ هادٍ»[5]،  «امام» است، زنده‌بودن قرآن و امام را از این آیه شریفه برای ابو بصیر توضیح داده و فرمودند: «اگر چنانچه این‌گونه بود که آیه‌ای در مورد شخصی نازل می‌شد و با فوت آن شخص، آن آیه هم از بین می‌رفت و بدون مصداق می‌شد، نتیجه این می‌شد که قرآن نیز از بین برود»[6]  چراکه آیه بدون مصداق، آیه مرده است همان‌گونه که کتاب مشتمل بر آیه مرده نمی‌تواند زنده و دارای حیات باشد. «و این در حالی است که قرآن زنده است و در تمام امور سریان و جریان دارد»[7].  پس قرآن زنده است و زنده‌بودنش  اقتضا دارد که واژه‌هایش مصداق حیّ داشته باشند. پس واژه «هاد» زنده است و مصداق دارد و  مصداقش کسی نیست جز امام زمان در هر عصر و دهری.

از این منظر، واقعه غدیر را نمی‌توان یک رخداد مقطعی در عمق تاریخ تصور نمود؛ غدیر یک حقیقت زنده است ازآن‌جهت که دربردارنده یک حقیقت همیشه زنده است، یعنی ولایت ائمه هدی (ع).

بر این اساس کسی می‌تواند غدیر را احیا کند که بهره‌ای از حیات داشته باشد و به حیات محمد (ص) و آل محمد (ع) (ص) احیا شده باشد[8].  به فرموده پیامبر اعظم (ص) کسی حی است که ولایت امیرالمؤمنین(ع) و ائمه(ع) بعد از او را داشته باشد [9] و به آن امام عظیم‌الشأن شبیه باشد و همانندش جان و مال و هر آنچه دارد را در راه خدا و آرمان‌های والای اسلام در طبق اخلاص نهاده باشد[10] و برای نصرت امام زمانش از هیچ مجاهدتی دریغ نکند و بداند که حیات واقعی او، در مرگ در راه امام زمانش و آرمان‌های او است که پلی به‌سوی سرای حیّ است و ممات واقعی‌اش در بی‌تفاوتی و نصرت نکردن امام زمانش است[11].

قرآن کریم «اَحیاء» را با «اموات» یکسان نمی‌داند[12]. اَحیاء آن‌هایی‌اند که در نصرت امام زمانشان (ع)، صبور و با استقامت‌اند و با اهل کفر و الحاد سر سازش ندارند و اموات آنان‌اند که در نصرت امام زمان جز در امور به تاریخ سپرده‌شده، عین و اثری از آن‌ها یافت نمی‌شود!

آری! احیای غدیر، نصرت امام حیّ است؛ عینیت‌بخشی به فرامین امام حیّ است؛ رویارویی با دشمنان امام حیّ است؛ دفاع از شیعیان و محبان امام حیّ است؛ پوشیدن لباس جهاد و مقاومت در برابر معاندان امام حیّ است و دست آخر، دل کندن از تاریخ و زندگی با امام حیّ است که قرآن حیّ فرموده است: «كُونُوا مَعَ‏ الصَّادِقِينَ‏»[13].

پی نوشت ها:

1-جمعه: 1.

 2-غافر: 65.

3- انفال: 46.

 4-اصول کافی (ط – اسلامیه) ج 1 ص 294.

5- رعد: 7

 6-اصول کافی (ط – اسلامیه) ج 1 ص 192.

7- همان.

8-کامل الزیارت: 178.

 9-اصول کافی (ط – اسلامیه) ج 1 ص 208.

 10-بقره: 207.

 11-نهج البلاغه (صبحي صالح) ص88.

12- فاطر: 22.

13- توبه: 119.