خبرگزاری شبستان - هرمزگان: « عباس صالحی پور شهواری »، روان شناس؛ بر پایه گزارش های آماری، جمعیت ایران در سال ۹۸ به حدود ۸۳ میلیون نفر رسیده و اکنون جمعیت سالمند بالای ۶۰ سال کشورمان بیش از ۸ میلیون نفر، یعنی بیشتر از 9 درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند. جمعیت بالای ۶۵ سال و افراد رو به سالخوردگی هم، بیش از 4 درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.
پیش بینی می شود که در سال ۱۴۰۰ سهم سالمندی جمعیت از مرز ۱۰ درصد و در سال ۱۴۲۰ از مرز ۱۹ درصد و در سال ۱۴۳۰ از مرز ۲۶ درصد عبور کند، یعنی در آن زمان یک چهارم جمعیت کشور، سالمند خواهند بود.
بر پایه گزارش سازمان جهانی بهداشت، در طول ۳۰ سال آینده، سالمندان حدود ۰ ۲ درصد از جمعیت جهان را تشکیل خواهند داد، به‌طوریکه تا سال ۲۰۵۰ میلادی، جمعیت سالمندان به دو میلیارد نفر می رسد. یعنی به ازای هر پنج نفر جمعیت دنیا، یک نفر سالمند خواهد بود.
افزایش طول عمر و اضافه شدن جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن ۲۱ بوده و سالخوردگی جمعیت، پدیده‌ای است که برخی جوامع بشر با آن روبه رو شده‌اند یا خواهند شد. براساس نظر سازمان جهانی بهداشت، این پدیده ناشی از بهبود شرایط بهداشتی و پیشگیری از بیماری‌ها است که در نهایت، سبب افزایش امید به زندگی شده است. سالخوردگی و طول عمر جمعیت جهان یک موفقیت بهداشتی است که در صورت عدم برنامه ریزی مناسب، به چالش بزرگی برای جوامع تبدیل خواهد شد.
اما پاندمی کرونا؛ گرچه زندگی اقتصادی، اجتماعی، معیشتی و فرهنگی و حتی ورزشی را در کل دنیا با آشفتگی و ورشکستگی روبرو کرده اما آنچه برای دولتمردان مهم تر است مهار مرگ و میر های ناشی از این ویروس است.
از همان ابتدا روشن شد که بیشتر مرگ و میر ها را گروه سنی سالمندان تشکیل می دهند و سالخوردگان به سبب ناکارآمدی و ضعف سیستم دفاعی و ایمنی در برابر ویروس کرونا آسیب پذیر تر هستند.
آنچه که مدیران بهداشتی و رفاهی کشور را نگران کرده است اختلال در بهداشت روانی سالمندان است. انزوای اجتماعی ناشی از فاصله گذاری های فیزیکی و اجتماعی و عوارض روانی آن از جمله ناسازگاری های اجتماعی و فردی، افسردگی، استرس های مزمن و بی خوابی در سالمندان از جمله ی این عوارض هستند.
افزون بر این محدودیت های تردد و ترس از گسترش بیماری سبب شده که رفت و آمد های خانوادگی و دیدار های هفتگی از سالمندان کاملن قطع و یا به کمترین حالت ممکن برسد که خود عامل مهمی برای تنهایی بیشتر سالمندان شده است. گرچه بخش زیادی از این ارتباطات در دنیای مجازی برای دیگران قابل انجام است ولی سالمندان به خاطر عدم آشنایی با فن آوری های نوین امکان بهره مندی از این تکنولوژی را ندارند.
توصیه هایی به خانواده ها برای کاهش پیامد های روانی محدودیت های کرونایی در سالمندان:
۱: تا جایی که ممکن است راه های ارتباط در فضای مجازی را به سالمندان آموزش دهید. اگر در این راه ناموفق بودید سعی کنید هر شب با یکی از کسانی که به سالمند نزدیک تر است و یا فرزندان و نوه هایشان ارتباط تصویری برقرار کنید . اگر این ارتباط بصورت گروهی باشد برای سالمند جذاب تر خواهد بود.
۲: پیگیری اخبار کرونایی را کمتر کنید و سعی کنید در حضور سالمندان به جای تماشای اخبار نگران کننده ی کرونا به سراغ شبکه هایی بروید که برنامه های شاد و مفرح را پخش می کنند.
۳: بخشی از خرید های جزیی منزل را به سالمندان بسپرید . اگر در حمل اقلام خریداری شده ناتوان هستند یک نفر را همراهش کنید.
۴: اگر در منزل باغچه یا فضای سبز دارید مسئولیت نگهداری و آبیاری آن را به فرد سالمند واگذارید.
۵: تلاش کنید سالمندان در ساعت مشخصی بخوابند و بیدار شوند . تنظیم ساعت خواب و بیداری برای سلامت جسمی افراد سالخورده بسیار اهمیت دارد.
۶: از ایجاد محیط های پر سر و صدا برای سالمندان پرهیز کنید .سر و صدای سرسام آور باعث اختلال در سیستم عصبی و حتا عروقی سالمند می شود.
۷: سعی کنید با رعایت موارد ایمنی و بهداشتی دقایقی را با فرد سالمند در پارک و یا فضای سبز نزدیک منزل قدم بزنید. محدود کردن و در منزل ماندن سالمند به مدت طولانی در منزل باعث خستگی فکری و جسمی می شود.
۸: بخشی از عادات روزانه سالمند را به پخش موسیقی های قدیمی اختصاص دهید. موسیقی های خاطره انگیز قدیمی باعث ایجاد نشاط و یاد آوری خاطرات گذشته در سالمند می شود.
۹: به سالمندان اجازه دهید که از ترس ها و نگرانی هایشان صحبت کنند و آنها را ترغیب کنید که از خاطرات شان و نحوه ی زندگی گذشته شان برای شما سخن بگویند.حرف زدن بخشی از استرس ها و نگرانی های سالمند را کاهش می دهد.
۱۰ : بهداشت فردی و شخصی برای سالمندان اهمیت زیادی دارد . سعی کنید در رعایت بهداشت توسط سالمند نظارت و مراقبت جدی داشته باشد.
نظر شما