پستچیان دلاورمردان گمنام

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از سمنان؛(عصمت سالار)

هر روز صبح بسته‌هایی را که باید به‌دست مردم برساند، از پُست تحویل می‌گیرد و برایش فرقی ندارد که هوا گرم باشد یا سرد و بارانی، تنها به خیابان ها شهر برای رسیدن به مقصد می‌اندیشد.

امانتداران صادقی که پشت لبخندهای صمیمانه وپرمهرخود،پراز حرف های ناگفته از روزهای تلخ وشیرینی دارند که پشت سرگذاشته اند.

مردانی با عطوفت که هیچگاه اجازه ندادند تلخی ها برکام شیرینشان غلبه کندوباراندوه برچهره خندانشان بنشاند،همان هایی که دشواری های کار را پشت چهره خندان خودپنهان می کنند واز ماجراهای سخت ودشوار وگاهی شیرین خود شادی مردمی که با گرفتن نامه یا بسته ای از خوشحالی سر از پا نمی شناسند را برای خانواده خود هدیه می برند.

به پاس تشکر از رساندن تمام نامه‌های کسانی که چشم انتظار آن هستندو به پاس تعهد و تلاش بی دریغ پستچیان امروز با «امیر رحمانی» نامه رسان اداره پست سمنان به گفتگو نشستیم.

اوبا بیان اینکه کلمه پستچی امانتداری را درذهن مردم تداعی می کند،گفت: خوشحالی برخی مردم با دریافت بسته ها ویا نامه هایی که مدت ها منتظر آن هستند وصف ناپذیر است ودرواقع بهترین لحظه وزیباترین خاطره زندگی یک پستچی را رقم می زند.

«امیر رحمانی» عاشقانه به کارش عشق می ورزد و از اینکه امانتدار اموال و نامه های مردم محسوب می شود خوشحال است ومی گوید: باید به گونه ای در کوچه پس کوچه های شهر برای رسیدن به مقصد حرکت کند تا هیچ‌گونه آسیب و خسارتی به مرسوله پستی وارد نشود.

حرف و اصطلاحات جالبی را به کار می برد و با شور و هیجان در حالی که در حال جا به جا کردن مرسوله و بسته های پُستی است، می گوید: بسته و نامه پستی به مثابه گلوله های آتش است که زیاد نباید در دست پستچی بماند چرا که اگر زودتر به مقصد نرسد دستان پستچی را می سوزاند.

این نامه رسان خوش رو با بیان اینکه هر روز صبح  بعد از دریافت نامه وبسته های کوچک وبزرگ پستی به مرتب کردن وچیدمان آن ها می پردازدو برای رفتن به مقصد آماده می شودگفت: هر نامه رسان یک مسیر مشخص داشته وموظف است تمام بسته ها ونامه ها را به نحو احسنت به دست صاحبانشان برسد.

رحمانی با اشاره به اینکه نامه وبسته هایی که به علت اشتباه بودن آدرس ونبود دریافت کننده به اداره برگردانده می شود اظهار داشت: نامه رسان با گشاده رویی با آن ها تماس گرفته تا روز بعد امانت های مردم را به دست آن ها برساند.

این پستچی مهربان، نامه رسانی را همراه با اتفاقات زیبا می داند ومی گوید: خیلی کم اتفاق می افتد که خاطرات بد وتلخ رخ دهد ،اغلب اتفاقات ونامه هایی که به دست مردم می رسد حاوی پیام خوشحال کننده است.

وی خوشحالی مردم را خوشحالی خود وناراحتی آن ها را ناراحتی خود دانست وگفت: بدترین خاطره من مربوط به خانواده ای می شود که قرار بود به یک مسافرت خارج از کشور بروند و یک روز قبل از سفر هنگامی که برای تحویل گذرنامه  به محل زندگی آن ها رفتم با حجله پدرخانواده روبرو شدم بسیار برام غم انگیز وناراحت کننده بود واین خاطره تلخ هیچ وقت از ذهنم پاک نمی شود وفراموشش نمی کنم.

رحمانی از شرایط اقتصادی می نالد اما معتقد است هیچ وقت چشم داشتی به مال و امانتی که مردم به پست سپردند نداشته و سوءاستفاده نکرده است و پیدا کردن چک ۶۰ میلیون تومانی وبرگرداندن آن به صاحبش را نیز به عنوان شیرین ترین خاطره خود بیان می کند ومی گوید: وقتی با شماره تماسی که پشت چک نوشته بود تماس گرفتم و موضوع پیدا کردن چک را گفتم خوشحالی صاحب چک را از همان پشت تلفن احساس کردم وبسیار شاد شدم.

این پستچی خنده رو در بین صحبت های خود از کم توجهی نسبت به شغل پراسترس وسخت پستچیان در رسانه ملی وجراید نسبت به شغل های دیگر گلایه کردوگفت: اگردرایام کرونا انصافا کارشبکه پستی بیشتر از کار پرستاران زحمتکش نبود کمتر هم نبود،واقعا ۲۴ ساعته بدون یک روز تعطیلی و وقفه در کارخدمت رسانی به مردم کوتاهی نکردندولی دریغ از اینکه در صداوسیما وجراید وصفحات مجازی نامی از آن ها برده شود.

رحمانی با تأکید از اینکه همیشه  قدردان همه زحمت کشان از جمله پرستاران،آتش نشانان و... هستیم گفت: شبکه پستی هم توقع زیادی نداشته وتنها می خواهند بیشتر از آن ها نام ببرندو ودیده شوند.

یادمان باشد پست، قدیمی ترین و گسترده ترین ابزار ارتباطی بین مردم است و باید قدردان این زحمتکشانی که با تلاش‌های خستگی ناپذیر و شبانه‌روزی خود برای ارتباط بین انسان‌ها تلاش می‌کنند،باشیم.

بی تردید وسعت این خدمت‌رسانی مرهون جدیت، مسئولیت‌پذیری و تعهد شبکه پستی است که هر ناممکنی را ممکن می‌سازد.