خبرگزاری شبستان، جهان اسلام: پایگاه عرب زبان رای الیوم در آخرین تحلیل خود درباره سفر هیئت های عربی و مخصوصا مصر به سوریه نوشت: «شتاب سفرهای رسمی هیئت های عربی به سوریه در هفته های پیشین و گسترش دایره آن و همچنین سفر بشار اسد به مسقط پایتخت عمان و همچنین دریافت چندین تماس تلفنی از رهبران کشورهای عربی برای اعلام همبستگی با سوریه و عرض تسلیت به مناسبت کشته شدگان زلزله ی این کشور نشان می دهد که همه ی این مسایل حاکی از فرسایش فزاینده ی تحریمِ کشورهای عربی علیه دولت سوریه، و تا اندازه ای شکست محاصره 11 ساله این کشور است.»
این پایگاه عربی در ادامه در مورد چرایی سفر مقامات مصری نوشت: «اما چیزی که در بحبوبه این تحرکات سیاسی، بیشتر چشم ها را به سمت خود متوجه کرده، حرکت سیاسی و دیپلماسی مصر است که به صورت ناگهانی بوده است. در همان بازه زمانی که هواپیمای سامح شكري وزير خارجه مصر بعد از 11 سال در خاک سوریه نشست و قریب به 4 ساعت به طول انجامید، «دکتر مصطفی مدبولی» نخست وزیر مصر نیز در رأس هیئتی متشکل از 5 وزیر به دوحه ی قطر سفر کرد و مورد استقبال رسمی همتای قطری خود در "دیوان امیری قطر" قرار گرفت.»
نویسنده این یادداشت در ادامه به علل مختلف سفر مقامات مصری نیز اشاره و تاکید می کند: «ما مطلقا از اهمیت این رابطه مجدد عربی در سوریه که پس از ایستادگی ارتش سوریه در طول دوره‌ی بحران و شکست توطئه سخن نمی گوییم؛ بلکه چیزی که ما مشاهده می کنیم و لمس می کنیم آن است که تحرک جدید دیپلماسی مصر، منعکس کننده ی آغاز تغییر جدید و البته یک گشایش تدریجی برای محور مقاومت است و (این گشایش برای محور مقاومت) در سایه سردی روابط مصر با ایالات متحده، ریاض، امارات و در درجه پایین تر کویت، حاصل شده است.»
این پایگاه عربی در ادامه با طرح یک پرسش می نویسد: «بسیاری از مسئولین و حتی مردم عادی سوریه ( بعد از غیبت کویت و مغرب) این پرسش را مطرح می کنند که چرا این ««ناسپاسی» از سوی کویت صورت گرفته در حالی که سوریه، در حمله ی عراق به کویت در کنار آنها بوده؛ و سوریه چه اقدامی علیه مغرب صورت داده که سوریه را تحریم کرده است؟!»
نویسنده مطلب در ادامه بحران زلزله را بهانه سفر مقامات مصری می داند و ادامه می دهد: «رئیس جمهوری مصر بر اساس برآورد برخی ناظران، از بحران زلزله در سوریه و ترکیه استفاده کرد و با همتایان سوری و ترکیه ای خود اعلام همبستگی کرد و تسلیت گفت، وزیر امور خارجه خود را برای بازدید از پایتخت های آن دو کشور روانه کرد؛ در ابتکاری که عنوان "عمومی" و "انسانی" را یدک می کشد(یعنی دلداری و تسلیت) اما در واقع هدف از آن، ترمیم پل های سیاسی و منطقه ای با ترکیه و سوریه و تعدیل مسیر سیاست مصری و همپیمانی منطقه ای بود.
مصر در حال حاضر بحران مالی شدیدی را تجربه می‌کند که یکی از بارزترین آنها دریافت فوری 14 میلیارد دلار برای پرداخت بدهی‌های خود به صندوق بین‌المللی پول و سایر کشورهای طلبکار است (حجم بدهی خارجی مصر 156 میلیارد دلار است) در غیر این صورت راهی جز فروش شرکت های دولتی و دارایی های راهبردی خود، پیش روی این کشور نیست که برجسته ترین آن کانال سوئز و موسسات وابسته آن است. مقامات مصری، فروش یا اجاره ی کانال سوئز را که به نوعی خط قرمز دولت و مردم این کشور است، شدیداً رد می کنند، این کانال سالانه 7 میلیارد دلار برای مصر سودآوری دارد.
کشورهای حوزه خلیج فارس، به ویژه عربستان سعودی و امارات، به درخواست های «فوری» مصر برای کمک های مالی پاسخی نداده اند و گزارش های خبری حاکی از آن است که سفر اخیر رئیس جمهوری مصر به امارات تحت عنوان مشارکت در کنفرانس دولت ها و دیدار او با مقامات ارشد شرکت کننده در آن کنفرانس، این موضِع را تغییر نداده است.
محمد جدعان وزیر دارایی عربستان سعودی در جملاتی قاطعانه در نشست دافوس گفت: کشور عربستان سعودی از سیاست کمک رسانی، و اعطاء کمک مالی به دولت های عربی شامل وام یا سپرده قبل از تحقق اصلاحات مالی مورد نیاز و بدون قید و شرط دست برداشته است. این یک پیام واضح و صریح به دولت های مصر و اردن است که زمان کمک ها و مساعدت های بلاعوض برای همیشه به پایان رسیده است.»
نویسنده با اشاره به بحران معیشتی و اقتصادی مصر ادامه می دهد: « مسئله ای که ما با بیان این موارد درصد رسیدن به آن هستیم این است که نشانه هایی وجود دارد که تشدید بحران مالی و پیش بینی تورم مبنی بر کاهش ارزش پول ملی (پوند) -توسط کارشناسان- در مصر و خارج از مصر در حال افزایش است، به طوری که وضعیتی از بی ثباتی و ناپایداری اقتصادی وجود دارد که که منجر به انفجاری خواهد شد که کنترل آن مشکل خواهد بود. در نتیجه منجر به تشدید مشکلات معیشتی و قیمت های سرسام آور زندگی، و گسترش افراد زیر خط فقر در کشورهای عربی و نابودی قشر متوسط جامعه خواهد شد. وجود این نشانه ها به ما می گوید بازنگری های جدّی در درون حاکمیت مصر در بالاترین سطوح در همه سیاست ها و ائتلاف با کشورهای عربی وجود دارد که نتیجه آن برای بسیاری شگفت انگیز خواهد بود و شاید برای برخی حکومت ها و دولت های عربی تکان دهنده باشد.
برهمین اساس، مهم‌ترین نتیجه گیری از موارد فوق، بازگشت مصر به سوریه است که از قرن ها پیش شریک راهبردی این کشور بوده است. این موضوع، موجب بهره برداری مصر برای همدردی با زلزله زدگان به همتای سوری خودش، همچنین ارسال کمک های انسانی چیزی حدود 1500 تن مواد خوراکی و پزشکی برای کمک به آسیب دیدگان زلزله، و اعزام وزیر خارجه مصر به سوریه برای اعلام تسلیت رئیس جمهوری این کشور بوده است.»
نویسنده این تحلیل رای الیوم با طرح یک سوال و نتیجه گیری به مطلب خود پایان می دهد و می نویسد: «آیا این حرکت مصر یک تغییر جدی در سیاست او با سوریه است یا صرفا یک مانور برای تحت فشار قرار دادن کشورهای عربیِ حوزه خلیج فارس برای تغییر مواضع خود و ارسال کمک مجدد به مصر است؟!» اگر این فرضیه جدی باشد- که بعید هم نیست- آیا شامل ارتباط با محور مقاومت از بستر کانال سوریه و همچنین دروازه ارتباط با عمان و قطر که به ایران نزدیک هستند، خواهد شد؟
در پایان این تحلیل نتیجه گیری می شود که عرب‌ها با همراهی مصر، سوریه را از اتحادیه عرب اخراج کردند و حالا با پیشتازی مصر، به سوریه باز خواهند گشت و به نظر می رسد این بازگشت مصر و کشورهای عربی به سوریه، -که رهبر سوریه به دنبال آن نبود و همانند یک کوه در مکان خود ایستاد-، قریب الوقوع و حتمی باشد.»
نظر شما