سرانجام افغانستانی‌هایی که به انگلیس خدمت کردند، چه شد

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان، در جریان خروج سریع نیروهای ناتو از افغانستان هزاران نفر که با آنان همکاری می کردند از افغانستان گریختند به این امید که توسط ایالات متحده و اروپا پذیرش شوند اما چه بر سر آنها آمد؟ آیا آنها شرایط یک زندگی عادی را دارند یا بعد از دو سال همچنان در گریز هستند؟ برای خدمت به کسانی که میهن شان را اشغال کرده بودند چه مزدی دریافت کردند؟ 

پرس تی وی در ستون (features) سایت خود یادداشتی به قلم رضا جوادی منتشر کرد و شرایط هزاران افغانستانی را بررسی کرد که به مدت 20 سال به انگلیس یاری رساندند تا کشورشان اشغال گردد اما سرانجام هم از انگلیس بیرون رانده شدند، هم در پاکستان سرگردان ماندند. 

جوادی نوشت «امریکا و انگلیس یک خروج عجولانه از افغانستان انجام دادند و هزاران نفر را در خطر دستگیری یا کشته شدن پشت سر گذاشتند. در بحبوحه "فشار" بر تسهیلات اقامتی موجود برای افغانها در انگلیس، با دستور اخراج آنها از یورکشایر توسط وزارت کشور انگلیس، وضعیت بدتر شده است. ایندیپندنت فاش کرد که بیش از 1000 افغانستانی واجد شرایط برای اسکان در انگلیس در پاکستان سرگردان هستند و منتظرند تا لندن آنها را تخلیه کند اما از نوامبر گذشته تاکنون هیچ پروازی برای افغانستانی‌هایی که در هتل‌های پاکستان زندگی می‌کنند توسط انگلیس انجام نشده است. آنها رها شده اند [نه به مقصد رسیدند و نه در پاکستان پذیرش شدند] و مجبورند هزینه خود را تامین کنند.»

این افراد که به انگلیس در دوران اشغال افغانستان یاری رساندند چه مشاغلی داشتند و چرا در پاکستان هم پذیرفته نمی شوند؟ این نویسنده تصریح کرده است که «افراد سرگردان، شامل مترجمان، سربازان افغانستانی، سیاستمداران، خبرنگاران، کارمندان سفارت، فمینیست ها، امدادگران و قضات هستند و همچنین 500 کودک هم در میان شان هستند. آنها افرادی بودند که می ترسیدند جانشان در نتیجه ارتباط با انگلیس و ناتو در خطر باشد و پس از اعطای شرایط لازم برای اقامت در انگلیس توسط وزارت دفاع، قادر به ترک هتل نیستند. اگر محوطه هتل را ترک کنند، خطر دستگیری و اخراج به افغانستان آنان را تهدید می کند.»

وی به نقل از این آوارگان نوشت که «آنها بیش از یک سال است که منتظر تخلیه هستند و وزارت کشور انگلیس آنها را مانند زندانی در خارج از کشور نگه داشته است.» 

جوادی به سخنان یک افغانستانی که برای انگلیس ترجمه می کرد، و اکنون در هتلی در اسلام آباد، است اشاره کرد و نوشت «من یک انسان هستم و به زندگی نیاز دارم [آیا] گناه من این است که با انگلیس کار کردم؟ من مانند یک زندانی هستم و نمی دانم چه کار می کنم. باید به طور غیرقانونی به کشورهای اروپایی خواهم رفت تا به امنیت برسم.»

نویسنده پرس تی وی به نقل از یک افغانستانی دیگر که در خدمت ناتو بود نوشت «من باید اینجا از پلیس فرار کنم. چند روز پیش مرا شبانه گرفتند و رشوه دادم اما دفعه بعد به افغانستان اخراج می شوم. من تمام روز را در یک اتاق مثل زندان سپری می کنم اما بدون هیچ جرمی.» 

در ادامه این یادداشت نظر یکی دیگر از مترجمان افغانستانی که برای ارتش کانادا کار می‌کرد، اشاره آورده شده که در مصاحبه‌ای گفته بود: «من و خانواده‌ام در هتلی در اسلام‌آباد گیر افتاده‌اند و فرزندانم مدام از من می خواهند که آنها را به پارک ببرم. اما به آنها می گویم: نه، من تو را نمی‌برم چون می‌ترسمو»

8 هزار افغانستانی در صف منتظرند

رضا جوادی، یادآوری کرد که «بر اساس قرارداد 1.6 میلیارد پوندی وزارت کشور انگلیس، در مجموع 8000 افغانستانی در انتظار آمدن به انگلیس هستند. روند تخلیه موسوم به جابجایی و کمک در افغانستان (ARAP) که در آوریل 2021 قبل از سلطه طالبان بر افغانستان معرفی شد و حدود 4300 افغانستانی واجد شرایط برای آمدن به انگلیس تحت طرح ARAP هنوز وارد این کشور نشده اند. به گفته رسانه های انگلیسی از این تعداد، بیش از 3000 نفر هنوز در افغانستان و بقیه در کشورهای دیگر هستند.»

وی نوشت که «دن جارویس نماینده حزب کارگر گفته است: شکست دولت در اجرای ARAP به این معنی است که ما اکنون در یک موقعیت مسخره هستیم، که افغانستانی هایی جان خود را در حمایت از ماموریت ما به خطر انداخته اند و به آنها قول داده شده بود که به انگلیس بروند، اما رها شده اند و ممکن است شکار شوند.»

فصلی تاریک در انگلیس 

نویسنده پرس تی وی با بیان اینکه گزارش کمیته دفاعی مجلس عوام انگلیس، خروج [نظامی] از افغانستان را (فصلی تاریک در تاریخ انگلیس) خواند خاطرنشان کرد که «ژنرال جان مک کول، که به عنوان اولین رئیس نیروی بین المللی کمک به امنیت ناتو (ISAF) در افغانستان خدمت می کرد، به رادیو بی بی سی گفته است: بن والاس، وزیر دفاع انگلیس و سایر مقامات لندن باید سرهای خود را از شرم پایین بگیرند.»

جوادی در ادامه یادداشت خود نظر رافائل مارشال، که در زمان تخلیه افغانستان در سال 2021 بر واکنش وزارت خارجه به بحران افغانستان کار می کرد، را هم آورده است که در گزارشی به کمیته روابط خارجی تاکید کرده است: «تصمیم وزارت خارجه برای جابجایی کارمندان به شدت محکوم است تخمین زده می شود بین 75 هزار تا 150 هزار نفر درخواست پذیرش در انگلیس را مطرح کردند. با این حال، کمتر از 5 درصدشان کمک دریافت کردند و برخی از کسانی که در افغانستان پشت سر رها شدند در همان زمان به قتل رسیدند و برخی که برای انتقال به انگلیس برگزیده شدند به این دلیل اقامت دریافت کردند که برای حفظ اعتبار انگلیس صحبت کنند.»

این کارشناس به بخشی از گزارش مارشال، توجه کرده است که تصریح شده «در اصل، انتقال افغانستانی ها به انگلیس اول یک کنش سیاسی بود تا انسانی چرا که هدف تخلیه به وضوح بشردوستانه نبود، بلکه نشان دادن اعتبار انگلیس به عنوان یک دوست بود.»

جوادی از روزنامه آبزرور نقل کرد که « هزاران پیام فوری از سوی نمایندگان پارلمان و موسسات خیریه، در مورد افغانستانی ‌هایی که تلاش می‌کنند از کابل بگریزند، تا پایان عقب نشینی انگلیس از افغانستان خوانده نشده است. 

این یادداشت با استفاده از مستندات انگلیسی این نکته را اثبات می کند که هدف از برنامه انتقال افغانستانی های خائن فقط حفظ اعتبار لندن بود تا در آینده افراد از خیانت به کشورشان دلسرد نشوند. کار همین جا ختم نمی شود بلکه همان افراد هم بعد از مدتی از لندن به یورک شایر اخراج می شوند و طبعا امکان شغلی و تحصیلی نخواهند داشت و برخی از مزدوران سابق هم کلا از انگلیس اخراج می شوند. 

نویسنده پرس تی وی خاطر نشان کرده است که «وزیر امور خارجه یا وزارت کشور آزاد است تا افرادی از کابل به انگلیس منتقل شدند را از محل اقامت شان اخراج کند. مقامات وزارت کشور اعلام کردند که اقامتگاه های موقت یا ساکنان هتل ها ممکن است هیچ پیشنهاد جایگزینی برای اقامت خود دریافت نکنند و ممکن است مجبور شوند محل اقامت جدیدی را پیدا کنند.»

جوادی نظر جان هیلی، وزیر دفاع در سایه حزب کارگر، را هم مطرح کرده است که گفته است «طرح های دولت "شرم آور" است و محافظه‌کاران در حال شکست دادن افغانستانی ‌هایی هستند که جان خود را برای حمایت از نیروهای مسلح ما به خطر می‌اندازند. وزرا با بیرون راندن این خانواده‌های افغانستانی که خانه‌ای برای نقل مکان ندارند، آنها را بی‌خانمان می‌کنند و وعده‌های انگلیس برای ایجاد یک زندگی جدید را زیر پا می‌گذارد.»

نویسنده پرس تی وی در خاتمه نوشت: دولت لندن در ماه مارس تصمیم گرفت حدود 8000 افغانستانی را که پس از فرار از دست طالبان در اوت 2021 در هتل های انگلیسی زندگی می کنند، بیرون کند.»

این پایان امید افغانستانی هایی است که فریب انگلیس را خوردند به میهن شان خیانت کردند و حتی برخی به لندن رسیدند اما از آنجا نیز رانده می شوند.