برداشت واقعی از آئین سنتی «لالِ شو»  در مستند «آرش کمانگیر»

مقیم پور بیژنی گفت: مستند«آرش کمانگیر» با محوریت آئین سنتی «لال شو» ویژه زیست بوم مازندران است و در بسیاری از مناطق کوهستانی و روستاهای این استان اجرا می شود که با پیوستن به رویداد «کاما» اجزای این آیین بومی را به تصویر خواهد کشید.

محمد مقیم پور بیژنی در حاشیه نشست مهدی معصومی گرجی- رئیس حوزه هنری مازندران کارگردانان برجسته استان که فیلم نامه های آنها در رویدادی موسوم به «کاما» پذیرفته شده، با بیان اینکه معلم بازنشسته و نویسنده و کارگردان است، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از مازندران اظهار کرد: به تولید آثار هنری با محوریت آداب و رسوم کهن مردمان دیار علویان و معرفی اسطوره های این خطه از شمال کشور علاقه مند است.

 


وی با بیان اینکه براساس فراخوان حوزه هنری مازندران پیرو برگزاری رویداد «کاما»، فیلم نامه با عنوان «آرش کمانگی»ر را به دبیرخانه این رویداد هنری ارسال کرد، گفت: از آنجایی که بوم، اقلیم و آیین های مازندران در تولید آثار هنری برایش خیلی مهم است تلاش داریم با تولید مستند«آرش کمانگیر» با محوریت آئین سنتی «لال شو» یا همان «تیرماه سیزده شو» بخشی از فرهنگ مردمان فرهنگ دوست و فرهنگی مازندران را به همگان معرفی کنیم.

 

 

مقیم پور بیژنی با بیان اینکه «تیرماسیزه‌شو» یا «لالِ‌شو» شبی است که مازندرانی‌ها از دیرباز آن را گرامی می‌دارند، تصریح کرد: عده ای بر این باورند که این شب زمان پرتاب تیر توسط آرش از مازندران به سمت سرزمین تورانیان است و عده‌ای هم با توجه به کشت گندم در این فصل این جشن را آغاز سال کشاورزی می‌دانند.

 


وی با بیان اینکه این مراسم آئینی آبان ماه شمسی همان تیرماه تبری در شهرهای مختلف مازندران به ویژه مازندران مرکزی شهرستان های بابل، آمل و ... بیشمار برگزار می شود، اذعان کرد: این مستند بر پایه یک اسطوره که به فرهنگ عامه باز می گردد استوار است .

 

 

به گفته این مستند ساز تولید مستند «آرش کمانگیر» با موضوع آئین سنتی «لال شو» یک تجربه متفاوت در عرصه فیلم سازی خواهد بود، و این اثر هنری بدون نریشن و برپایه تصاویر روایت خواهد شد.

 

به گزارش شبستان، «تیرماه سیزده شو» یا «لال شو» که سوژه این مستند ساز راه یافته به رویداد ملی «کاما» است بدین ترتیب اجرا می شود.در این مراسم بومی دو یا سه نفر نفر در هر روستا به عنوان گروه برگزارکننده آیین انتخاب می‌شوند که یکی از این سه نفر به عنوان لال صورت خود را می‌پوشاند و با ترکه‌ای که به آن در زبان بومی شیش گفته می‌شود و معمولا از چوب درخت توت یا انار تهیه می‌شد، همراه با یک یا دو نفر دیگر به خانه‌ها می‌رود. همراهان لال با ورود به خانه‌های اهالی شعری بومی را با مضامین آرزوی تندرستی و خوشی برای ساکنان هر خانه می‌خوانند و لال هم چوب نازکی که در دست دارد را آهسته به ساکنان خانه می‌زند تا بلا را از آن‌ها دور کند. صاحبخانه نیز در کیسه لال و همراهانش مقداری آذوقه اعم از برنج، تنقلات ویژه تیرماسیزه‌شو یا گردو و شیرینی‌های محلی و میوه قرار می‌دهد که در پایان بین همین چند نفر تقسیم می‌شود.

 

 

کد خبر 1273587

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha